หนังสือเล่ม 2 บท 'บ้านโพรงกระต่าย' อธิบายลักษณะของโนม (เซโนฟิเลียส เลิฟกู๊ด เรียกว่า 'เจอร์นัมบรี การ์เดนซี') ไว้ไม่มากครับ
เพียงแต่บอกว่าตัวเล็ก หัวล้านเลี่ยนตะปุ่มตะป่ำเหมือนหัวมันผรั่ง มีพันแหลม และสามารถพูดได้
ส่วนหนังสือ 'สัตว์มหัศจรรย์และถิ่นที่อยู่' จำแนกโนม (Gnome) ไว้ในหมวดความเป็นอันตรายระดับ xx (ไม่เป็นอันตราย / สามารถเลี้ยงได้)
และระบุข้อมูลว่า โนมเป็นสัตว์ที่คอยสร้างความรำคาญในสวน สูงไม่เกิน 1 ฟุต ขนาดหัวไม่สมดุลกับขนาดตัว และมีเท้าแข็ง
การไล่โนม สามารถทำได้ด้วยการจับเหวี่ยงให้มึน แล้วโยนออกไปนอกสวน (อย่างที่เด็ก ๆ วีสลีย์ทำในเล่ม 2) เพราะโนมจะหาทางกลับโพรงไม่ได้
หรือ ใช้ตัวจาร์วี่ (สัตว์มหัศจรรย์อีกชนิดหนึ่ง ซึ่งกินโนม หนู ตุ่น เป็นอาหาร) จัดการ
ถ้าจำไม่ผิด ภาพประกอบหัวบท 'คริสต์มาสที่แสนเยือกเย็น' ในเล่ม 6 จะใช้ภาพโนมน่ะครับ
แต่มันถูกเฟร็ดกับจอร์ดเสกให้ตัวแข็ง + แต่งตัวนิดหน่อย แล้วขึ้นไปประดับอยู่บนยอดต้นคริสต์มาส ^^
พิมพ์
