-------------------------------------------------------------------------------------------------------
::: ข้อมูลนี้ถือเป็นสมบัติของ POTTERSTORYWEB.COM / ห้ามนำออกก่อนได้รับอนุญาต :::
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
HP: -- มันดังกัส เฟล็ทเชอร์ เล่มที่ 2 หน้าที่ 56 ตอนแฮร์รี่มาบ้านโพรงกระต่าย และเจอนายวีสลีย์ครั้งแรก
มันยังไงกันนะคืนนี้! เขาพึมพำ มือคว้ากาน้ำชาเมื่อพวกเด็ก ๆ นั่งลงรอบ ๆ เขา ต้องบุกค้นบ้านถึงเก้าหลัง เก้าหลัง! แล้วตาแก่
แมนดังกัส เฟล็ทเชอร์ พยายามสาปพ่อด้วยตอนที่พ่อหันหลังให้...
*Note: ชื่อ แมนดังกัส นี้พบเพียงจุดเดียว ซึ่งในเล่ม 4-7 จะใช้ มันดังกัส ทั้งหมด
HP: -- มิสซิสฟิก เล่มที่ 4 หน้าที่ 805 ตอนดัมเบิลดอร์ให้ซิเรียสไปส่งข่าวถึงคนอื่น ๆ
... ซิเรียส ฉันต้องการให้เธอออกเดินทางไปทันที เธอต้องไปเตือนภัยรีมัส ลูปิน อาราเบลล่า
ฟิกก์ มันดังกัส เฟล็ทเชอร์...
*Note: ชื่อมิสซิสฟิก ที่เขียนว่า ฟิกก์ พบเพียงจุดเดียว ซึ่งในเล่มอื่น ๆ จะใช้ ฟิก ทั้งหมด
อย่างไรก็ดี ชื่อมิสซิสฟิก นั้นเขียนด้วย Figg ... ดังนั้น หากถอดคำ ก็ควรจะเป็น 'ฟิกก์'
HP: -- อาเบอร์ฟอร์ธ ดัมเบิลดอร์ เล่มที่ 4 หน้าที่ 517 ตอนดัมเบิลดอร์กับแฮร์รี่ช่วยกันปลอบแฮกริด เรื่องสกู๊ปข่าวของริต้า
ถูกต้องเลย ศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์พูด อาเบอร์ฟอร์ธ
พี่ชายของฉันถูกจับขึ้นศาลเพราะใช้คาถาที่ไม่เหมาะสมกับแพะ...
เล่มที่ 5 หน้าที่ 221 ตอนแม้ด-อายให้แฮร์รี่ดูภาพของภาคีนกฟีนิกซ์รุ่นแรก
นี่ อาเบอร์ฟอร์ธ
พี่ชายของดัมเบิลดอร์ เป็นหนเดียวที่ฉันได้เจอเขา เป็นคนแปลกพิกล เจ้าหมอนั่น...
เล่มที่ 7 หน้าที่ 28 บทความ ระลึกถึงอัลบัส ดัมเบิลดอร์ ของเอลฟายอัส โดจ
สามปีหลังจากเราเริ่มต้นเรียนที่ฮอกวอตส์ อาเบอร์ฟอร์ธ
น้องชายของอัลบัสก็มาเข้าเรียน....
*Note: ในเล่ม 7 ทั้งเล่มจะมีการกล่าวว่าจริง ๆ แล้วอาเบอร์ฟอร์ธเป็นน้องชายของอัลบัส ดัมเบิลดอร์
HP: -- ดีน โทมัส เล่มที่ 1 หน้าที่ 150 ตอนคัดสรรนักเรียนปีหนึ่ง
ตอนนี้มีนักเรียนเหลือให้คัดสรรอยู่แค่สามคนเท่านั้น
โธมัส, ดีน เด็กชายผิวดำที่สูงกว่ารอนเล็กน้อยมาอยู่กับแฮร์รี่ที่บ้าน กริฟฟินดอร์...
เล่มที่ 1 หน้าที่ 176
... ทุกคนที่มาจากครอบครัวพ่อมดคุยเรื่องควิดดิชเกือบตลอดเวลา รอนเองทะเลาะกับเพื่อนร่วมห้องนอน คือ ดีน
โทมัสไปแล้วยกหนึ่งด้วยเรื่องฟุตบอล
*Note: ชื่อ ดีน โธมัส นั้นพบเพียงจุดเดียว และในเล่มอื่น ๆ จะใช้ ดีน โทมัส ทั้งหมด
HP: -- ซาบินี เบลส เล่มที่ 1 หน้าที่ 150 ตอนคัดสรรนักเรียนปีหนึ่ง
ดีมาก รอน เยี่ยมมาก เพอร์ซี่ วีสลีย์พูดกับรอนข้ามแฮร์รี่มาด้วยท่าทางภูมิใจ ขณะเดียวกับที่
ซาบินี, เบลส ถูกส่งไปบ้านสลิธีรินเป็นคนสุดท้าย...
เล่มที่ 6 หน้าที่ 156 ตอนแฮร์รี่ได้รับเชิญจากซลักฮอร์นตอนอยู่บนรถด่วนฮอกวอตส์
เอาล่ะ พวกเธอรู้จักทุกคนหรือเปล่า ซลักฮอร์นถามแฮร์รี่และเนวิลล์ เบลส
ซาบีนี่อยู่ปีเดียวกับเธอ ใช่นะ --
ซาบินี่ไม่แสดงอาการว่าจำได้หรือทักทาย แฮร์รี่และเนวิลล์ก็เช่นกัน...
เล่มที่ 6 หน้าที่ 158
...
ซาบินี่ ถูกสอบสวนต่อจากแม็คล้ากเก้น...
เล่มที่ 6 หน้าที่ 159
แฮร์รี่ไม่ตอบว่าอะไร เบลบี้ แม็คล้ากเก้น และ
ซาบินี่ต่างจ้องดูเขา....
*Note: ชื่อ ซาบีนี นั้นพบเพียงจุดเดียวในเล่มที่ 1 -- และในเล่มที่ 6 ใช้คำว่า ซาบินี่ ทั้งเล่ม
HP: -- อาร์กัส ฟิลช์ เล่มที่ 2 หน้าที่ 147 ตอนมักกอนนากัลแจ้งเรื่องกักบริเวณให้แฮร์รี่กับรอนรู้
"เธอ ต้องไปขัดถ้วยรางวัลในห้องรางวัลกับมิตเตอร์ฟิลช์" ศาสตราจารย์มักกอนนากัลตอบ "แล้วไม่ให้ใช้เวทมนตร์ด้วยนะ วีสลีย์ -- ต้องใช้มือเท่านั้น"
รอนกลืนน้ำลาย
อาร์กัสฟิลช์เป็นภารโรง เขาเกลียดนักเรียนทุกคนในโรงเรียนนี้
*Note: ควรแยกชื่อกับนามสกุลเป็น อาร์กัส ฟิลช์ ดีกว่าครับ...
HP: -- แฟนสาวของเพอร์ซี่ เล่มที่ 2 หน้าที่ 311 ตอนจอร์จพูดกับแฮร์รี่ หลังเหตุการณ์ที่เฮอร์ไมโอนี่ถูกทำร้าย
"เพอร์ซี่ กำลังช็อก" จอร์จบอกแฮร์รี่เบา ๆ "เด็กผู้หญิงเรเวนคลอคนนั้น -- เพเนโลพี เคลียร์
วอเทอร์ -- เป็นพรีเฟ็คด้วย ฉันว่าเขาไม่เคยคิดเลยว่าสัตว์ร้ายนั่นจะกล้าทำร้ายพรีเฟ็ค"
เล่มที่ 7 หน้าที่ 413 ตอนพวกแฮร์รี่ถูกแก๊งนักต้อนจับตัว และเฮอร์ไมโอนี่ใช้ชื่อปลอม
"เฮ้ย ฉันยังไม่ขย้ำลงไปหรอกน่า ดูซิว่าแม่คนนี้จะจำชื่อตัวเองได้เร็วกว่าเจ้าบาร์นีไหม แกชื่ออะไร แม่คนสวย"
"เพเนโลพี เคลียร์
วอเตอร์" เฮอร์ไมโอนี่บอก น้ำเสียงหวาดกลัว แต่ดูน่าเชื่อถือ
HP: -- ตระกูลเลสแตรงจ์ ชื่อตระกูลเลสแตรงจ์นั้น มีการพิมพ์ไว้ 2 คำ คือ "เลสแตรงเจส" ในเล่ม 4 กับ "เลสแตรงจ์" ในเล่ม 5 - 7 ดังนี้
เล่มที่ 4 หน้าที่ 600 ตอนพวกแฮร์รี่ไปหาซิเรียสในถ้ำที่ซิเรียสใช้ซ่อนตัว และมีการพูดถึงผู้เสพความตาย
ซิเรียสชูนิ้วขึ้นมาและเริ่มออกชื่อพร้อมกับนับนิ้ว "โรเซียกับวิลค์ส -- สองคนนี้ถูกมือปราบมารฆ่าตายหนึ่งปีก่อนโวลเดอ มอร์หมดอำนาจ สามีภรรยา
เลสแตรงเจส -- คู่นี้แต่งงานกัน -- อยู่ในอัซคาบันตอนนี้..."
เล่มที่ 4 หน้าที่ 736 ตอนโวลเดอมอร์ตรวจการมาปรากฏตัวของผู้เสพความตาย
"สามีภรรยา
เลสแตรงเจสควรจะยืนอยู่ตรงนี้" โวลเดอมอร์พูดค่อย ๆ ...
เล่มที่ 5 หน้าที่ 151 ตอนซิเรียสให้แฮร์รี่ดูสาแหรกตระกูลแบล็ก และเล่าเรื่องครอบครัวให้ฟัง
แต่ตอนนี้แฮร์รี่มองดูชื่อที่อยู่ทางซ้ายมือของอันโดรเมดา คือ ชื่อเบลลาทริกซ์ แบล็ก ที่เชื่อมต่อด้วยเส้นไหมคู่ไปที่ชื่อของโรโดลฟัส เลสแตรงจ์
"
เลสแตรงจ์..." แฮร์รี่พูดดัง ๆ ชื่อนี้กระตุ้นความทรงจำบางอย่างของเขา...
เล่มที่ 5 หน้าที่ 961 ตอนแฮร์รี่สู้กับผู้เสพความตายในหอพยากรณ์
... แฮร์รี่หนีสุดชีวิตเมื่อเบลลาทริกซ์
เลสแตรงส์บึ่งตรงมาหาเขา...
HP: -- ตระกูลเลิฟกู๊ด เล่มที่ 4 หน้าที่ 93 คำพูดของเอม็อส ตอนก่อนเดินทางไปเวิลด์คัพ
"คงใกล้เวลาแล้ว" นายวีสลีย์รีบพูด พลางดูนาฬิกาข้อมืออีกครั้ง "คุณรู้ไหมว่าเราต้องรอคนอื่นอีกหรือเปล่า เอม็อส"
"ไม่ต้อง พวก
เลิฟกู๊ดส์มาที่นี่เมื่ออาทิตย์ก่อนแล้ว ส่วนพวกฟอว์เซ็ตไม่ได้ตั๋ว" นายดิกกอรี่สาธยาย...
เล่มที่ 5 หน้าที่ 234 ตอนลูน่าปรากฏตัวครั้งแรก (ซึ่งหลังจากนี้เป็นต้นไปจะใช้คำว่า "เลิฟกู๊ด" ทุกเล่ม)
"เธอพูดเรื่องอะไรกัน" จินนี่ว่า เบียดผ่านเนวิลล์มองเข้ามาในห้องด้านหลังเขา "มีที่ในห้องนี้นี่ มีแค่
เลิฟกู๊ดสติเฟื่องอยู่คนเดียวเอง..."
HP: -- เพื่อนสนิทของโช แชง เพื่อนของโช แชงนั้น คือ มารีเอตต้า เอจคอมป์ ผู้ที่บอกความจริงกับอัมบริดจ์เกี่ยวกับ ก.ด. ซึ่งมีชื่อปรากฏต่างกัน คือ มารีเอตต้า กับ มาเรียตต้า และมีการใช้ปะปนกันดังนี้
เล่มที่ 5 หน้าที่ 481, 744, 750 (บรรทัดที่ 6) และเล่ม 6 หน้าที่ 156 จะใช้ "
มารีเอตต้า"
เล่มที่ 5 หน้าที่ 745, 750 (บรรทัดที่ 11) จะใช้ "
มาเรียตต้า"
HP: -- 'เซอร์รีย์' กับ 'เซอร์รี่ย์' / 'ลิตเติล วิงจิง' กับ 'ลิตเติลวิงจิง' เล่มที่ 1 หน้าที่ 48 ตอนที่นกฮูกนำจดหมายมาให้แฮร์รี่
คุณ ฮ.พอตเตอร์
ห้องใต้บันได
4 ซอยพรีเว็ต
ลิตเติล วิงจิง เซอร์รีย์ เล่มที่ 5 หน้าที่ 179 ตอนฟัดจ์อ่านข้อกล่าวหาของแฮร์รี่ในการพิจารณาคดี
"การพิจารณาคดีเรื่องการรักษาวินัย วันที่สิบสองสิงหาคม" ฟัดจ์เอ่ย... "การพิจารณาคดีเรื่องการกระทำความผิดภายใต้กฤษฎีกาควบคุมการใช้เวทมนตร์เมื่อยังไม่บรรลุนิติภาวะและกฏหมายปกปิดความลับนานาชาติของนายแฮร์รี่ เจมส์ พอตเตอร์ ผู้อาศัยอยู่ที่บ้านเลขที่สี่ ซอยพรีเว็ต
ลิตเติลวิงจิง เซอร์รี่ย์"
เล่มที่ 5 หน้าที่ 183 ตอนฟังพิจารณาคดี
"ผู้คุมวิญญาณที่
ลิตเติลวิงจิงอย่างนั้นหรือ" มาดามโบนส์ถาม น้ำเสีบงแสดงความประหลาดใจมาก "ฉันไม่เข้าใจ -- "
HP: -- 'เคนท์' กับ 'เค้นท์' เล่มที่ 1 หน้าที่ 17 ตอนลุงเวอร์นอนดูข่าวพยากรณ์อากาศในคืนที่ดัมเบิลดอร์นำแฮร์รี่มาส่ง
"ครับ เทด" นักพยากรณ์อากาศตอบ "ผมไม่ทราบครับ แต่ไม่ใช่เฉพาะนกฮูกนะครับที่ทำอะไรแปลก ๆ ในวันนี้ มีผู้เฝ้าดูท้องฟ้าในที่ต่าง ๆ กัน อย่างที่
เคนท์ ที่ยอร์กเชอร์ และที่ดันดี..."
เล่มที่ 1 หน้าที่ 21 ตอนมักกอนนากัลคุยกับดัมเบิลดอร์ ก่อนส่งมอบแฮร์รี่
"ฉันได้ยินข่าว ฝูงนกฮูก... ฝนดาวตก... พวกมักเกิ้ลน่ะไม่โง่ดักดานหรอกนะ พวกเขาต้องสังเกตเห็นอะไรเข้าจนได้ อย่างกลุ่มดาวตกที่
เคนท์ -- พนันกันได้เลยว่าจะต้องเป็นฝีมือของเจ้าดีดาลัส ดิกเกิ้ล เจ้าหมอนี่ไม่เคยมีสติอะไรกับใครเขาหรอก"
เล่มที่ 2 หน้าที่ 167 ตอนงานเลี้ยงวันตายของนิก
"ไม่เลวเลยนะ" นิกหัวเกือบขาดพูดอย่าภาคภูมิใจ "แม่ม่ายผู้คร่ำครวญอุตส่าห์มาจาก
เค้นท์แน่ะ..."
HP: -- จัสติน ฟินช์-เฟล็ทชลีย์ เล่มที่ 1 หน้าที่ 147 ตอนหมวกคัดสรรประกาศให้จัสตินไปอยู่บ้านฮัฟเฟิลพัฟ
"ฟินช์-
เฟลชลีย์, จัสติน"
"ฮัฟเฟิลพัฟ"
เล่มที่ 2 หน้าที่ 119 ตอนเด็กกริฟฟินดอร์เรียนสมุนไพรศาสตร์พร้อมกับเด็กฮัฟเฟิลพัฟ และให้พวกนักเรียนทำงานกันเป็นกลุ่ม และจัสตินมาทำอยู่กลุ่มดียวกับแฮร์รี่ รอน เฮอร์ไมโอนี่
"ผมชื่อ จัสติน ฟินช์-
เฟล็ทชลีย์" เขาบอกเสียงใส พลางจับมือกับแฮร์รี่
เล่มที่ 2 หน้าที่ 235 ตอนล็อกฮาร์ตเลือกให้เนวิลล์ กับ จัสตินมาเป็นคนสาธิตการสกัดกั้นคาถาในชมรมการต่อสู้ตัวต่อตัว
"ขออาสาสมัครคู่หนึ่ง... ลองบัตท่อมกับฟินช์-
เฟล็ทชลีย์ เธอสองคนแล้วกัน"
เล่มที่ 2 หน้าที่ 236 ตอนล็อกฮาร์ตจะจัดการกับงูที่เดรโกเสก
... แทนที่งูจะหายไป มันกลับลอยกระเด็นขึ้นไปในอากาศ และตกลงมาเสียงดังพลั่ก งูโกรธจัด ขู่ฟ่อ และเลื้อยมุ่งตรงไปทางจัสติน ฟินช์-
เฟล็ทชลีย์ มันผงกหัวขึ้นมาอีกครั้ง อวดเขี้ยว และเตรียมฉก
เล่มที่ 4 หน้าที่ 336 หลังจากแฮร์รี่เป็นตัวแทนประลองเวทย์คนที่ 4
... เออร์นี่ มักมิลลัน และจัสติน ฟินช์-
เฟล็ทชลีย์ ซึ่งปกติจะเข้ากันดีกับแฮร์รี่ก็ไม่พูดกับเขาเลย...
HP: -- เอเดรียน พุสซีย์ เชสเซอร์สลิธีริน เล่มที่ 1 หน้าที่ 228 ตอนควิดดิชนัดแรกกับสลิธีริน
"-- สลิธีรินได้ลูกควัฟเฟิล -- เอเดรียน
พุสซีย์ เร่งความเร็วไปที่เสาประตู แต่ถูกลูกบลัดเจอร์ลูกที่สองขวางไว้ --"
เล่มที่ 1 หน้าที่ 229
"สลิธีรินได้ลูก" ลี จอร์ดันกำลังพากย์ "เชสเซอร์
พุสซีย์ก้มตัวหลบบลัดเจอร์สองลูก..."
เสียงพึมพำดังไปทั่วในหมู่ผู้ชม ขณะที่เอเดรียน
พุสซีย์ทิ้งลูกควัฟเฟิล...
เล่มที่ 2 หน้าที่ 206 ตอนกริฟฟินดอร์แข่งกับสลิธีริน (นัดที่แฮร์รี่โดนบลัดเจอร์แขนหัก)
... แฮร์รี่มองเห็นจอร์จหวดบลัดเจอร์เต็มแรงไปทางเอเดรียน
พุสซี่ แต่บลัดเจอร์กลับเปลี่ยนทิศทางกลางอากาศ...
เล่มที่ 2 หน้าที่ 209 ตอนแฮร์รี่บินหนีบลัดเจอร์
... เขาเริ่มเหาะเหมือนอยู่ในรถไฟเหาะในสวนสนุกที่หกคะเมนตีลังกาท่าผาดโผนชวนหวาดเสียวไปรอบ ๆ ขอบสนามกีฬา พลางหรี่สายตามองผ่านสายฝนไปที่เสาประตูของกริฟฟินดอร์ที่เอเดรียน
พุสซี่กำลังพยายามบินผ่านวู้ด...
HP: -- ศ. ฟลิตวิก เล่มที่ 6 หน้าที่ 643 คำพูดของมักกอนนากัลหลังจากดัมเบิลดอร์ตาย และสเนปหลบหนีไปได้
"ทั้งหมดนี่เป็นความผิดของฉันเอง" จู่ ๆ ศาสตราจารย์มักกอนนากัลก็พูดขึ้น ดูเหมือนเธอจะสับสน เธอบิดผ้าเช็ดหน้าที่เปียกชุ่มในมือ "ความผิดของฉันเอง ฉันส่ง
ฟีเลียสไปตามสเนปมาเมื่อคืน..."
เล่มที่ 7 หน้าที่ 553 ตอนฮอกวอตส์เตรียมตัวเข้าสู่สงคราม
"พาพวกเรเวนคลอไปพบกันในห้องโถงใหญ่นะ
ฟิเลียส!" ศาสตราจารย์มักกอนนากัลพูด และผงกศีรษะเรียกแฮร์รี่กับลูน่าให้ตามเธอไป
HP: -- 'เพอร์กินส์' กับ 'เพอร์คินส์' เล่มที่ 2 หน้าที่ 47 ตอนรอน เฟร็ด จอร์จ และแฮร์รี่คุยกันในรถฟอร์ดตอนบินไปบ้านโพรงกระต่าย
"...พ่อแทบคลั่งแน่ะ ก็ที่กองน่ะมีแต่พ่อกับหมอผีแก่ ๆ อีกคนชื่อ
เพอร์กินส์เท่านั้น..."
เล่มที่ 4 หน้าที่ 101 ตอนพวกวีสลีย์ แฮร์รี่ กับเฮอร์ไมโอนี่เข้าไปในเต็นท์ตอนไปดูควิดดิชเวิลด์คัพ
"เราก็อยู่กันไม่นานนะ" นายวีสลีย์ใช้ผ้าเช็ดหน้าซับเหงื่อที่ศีรษะล้านและชะโงกดูเตียงสองชั้นสี่เตียงที่ตั้งอยู่ในห้องนอน "ฉันขอยึมมาจาก
เพอร์คินส์เพื่อนที่ทำงาน..."
เล่มที่ 5 หน้าที่ 173 ตอนนายวีสลีย์พาแฮร์รี่ไปรอเวลาฟังพิจารณาคดีอยู่ที่ห้องทำงาน
"เราไม่มีหน้าต่างหรอก" นายวีสลีย์บอกอย่างขอโทษ... "... นั่งสิ แฮร์รี่ ดูเหมือน
เพอร์กินส์ยังไม่เข้ามาเลย"
แฮร์รี่แทรกตัวเข้าไปนั่งบนเก้าอี้ที่อยู่หลังโต๊ะทำงานของ
เพอร์กินส์ ระหว่างที่นายวีสลีย์ค้นดูในมัดกระดาษที่คิงสลีย์ ชักเคิลโบลต์ให้เขามา
เล่มที่ 5 หน้าที่ 174 ตอนแฮร์รี่เจอกับเพอร์กินส์ครั้งแรก
"...เอ้า แฮร์รี่ นี่
เพอร์กินส์"
พ่อมดแก่หลังโก่งท่าทางขี้อายและมีผมสีขาวเป็นปุยเพิ่งเดินเข้ามาให้ห้อง หายใจหอบแฮก ๆ มาด้วย
HP: -- คิงสลีย์ ชักเคิลโบลต์ เล่มที่ 5 หน้าที่ 71 ตอนพวกภาคีมารับแฮร์รี่ไปที่กริมโมลด์เพลซ และแม้ด-อายแนะนำคณะเดินทาง ซึ่งเป็นตอนที่คิงสลีย์ ปรากฎตัวครั้งแรก
"และนี่คือ
คิงสลีย์ ชักเคิลโบลต์" เขาชี้ที่พ่อมดร่างสูงผิวดำผู้กำลังโค้งคำนับ...
*Note: ในเล่ม 5 ปรากฏว่าใช้ "คิงสลีย์" ทั้งเล่ม
เล่มที่ 6 หน้าที่ 29 ตอนรูฟัส สคริมเจอร์พบกับนายกฯ มักเกิ้ล
"ผมไม่ต้องการให้
คิงส์ลีย์ ชักเคิลโบลต์ออกนะ ถ้าคุณกำลังจะเสนอแนะแบบนั้น!" นายกรัฐมนตรีพูดอย่างฉุนเฉียว...
*Note: ในเล่ม 6 ปรากฏว่าใช้ "คิงส์ลีย์" ทั้งเล่ม
เล่มที่ 7 หน้าที่ 39 ตอนแฮร์รี่คุยกับพวกเดอร์สลีย์ เกี่ยวกับการลี้ภัย เพราะแฮร์รี่กำลังจะอายุครบ 17 ปี
เวอร์นอน เดอร์สลีย์ห่อไหล่ด้วยความโกรธ แฮร์รี่เดาว่าลุงคงจะพยายามขับไล่ความทรงจำเกี่ยวกับพ่อมดผู้ใหญ่สองคนที่มาเยี่ยมโดยไม่บอกล่วงหน้า... การปรากฎตัวของ
คิงสลีย์ ชักเคิลโบลต์และอาเธอร์ วีสลีย์ ที่บันไดหน้าบ้าน ทำให้พวกเดอร์สลีย์ตกใจสุดขีดและไม่พอใจเลย...
"
คิงสลีย์กับคุณวีสลีย์ก็อธิบายเรื่องทั้งหมดแล้วด้วย" แฮร์รี่พูดต่อไปอย่างไม่เห็นใจ...
*Note: เล่ม 7 กลับมาใช้ "คิงสลีย์" อีกครั้ง
HP: -- เฟอร์นิเจอร์ในห้องพยาบาล เล่มที่ 4 หน้าที่ 802 ตอนฟัดจ์นำรางวัลชนะประลองเวทย์มาให้แฮร์รี่ในห้องพยาบาล
"รางวัลของเธอ" เขาพูดห้วน ๆ พลางดึงทองถุงใหญ่ออกมาจากกระเป๋าเสื้อและทิ้งมันลงบน
โต๊ะข้างเตียงของแฮร์รี่ "หนึ่งพันเกลเลียน ควรจะมีพิธีมอบรางวัล แต่ในสถานการณ์แบบนี้..."
เล่มที่ 4 หน้าที่ 806 ตอนนางวีสลีย์ให้แฮร์รี่กินน้ำยานิทรา หลังจากที่ดัมเบิลดอร์มอบหมายหน้าที่ให้แต่ละคนไปทำ
"เธอต้องดื่มยาที่เหลือให้หมดจ้ะ แฮร์รี่" นางวีสลีย์พูดขึ้นในที่สุด มือของเธอกระทบถุงทองบนหลัง
ตู้ข้างเตียงขณะที่เธอเอื้อมมือไปหยิบขวดยากับถ้วย
เล่มที่ 4 หน้าที่ ตอนแฮร์รี่กินยา และกำลังจะพักผ่อน
นางวีสลีย์วางยาลงบน
ตู้ข้างเตียง ก้มตัวลงและกางแขนออกกอดแฮร์รี่...
HP: -- เพนซิฟ เล่มที่ 4 หน้าที่ 660 ตอนแฮร์รี่เห็นเพนซิฟครั้งแรก
อ่างหินก้นตื้นใบหนึ่งวางอยู่ในตู้ มันมีภาพประหลาดแกะสลักไว้บนขอบโดยรอบ...
เล่มที่ 4 หน้าที่ 676 ตอนดัมเบิลดอร์สาธิตการใช้เพนซิฟให้แฮร์รี่ดู
"ตอนนี้" ดัมเบิลดอร์พูดพลางชี้ไปที่
อ่างหิน "ฉันเลยใช้เพนซิฟ แค่ถ่ายความคิดที่เกินล้นออกจากสมองแล้วเทใส่อ่าง ทีนี้อยากจะสำรวจดูตอนไหนก็ทำได้ตามใจ เอามามองหารูปแบบหรือความเชื่อมโยงเกี่ยวพันกันก็ทำได้ง่าย เธอเข้าใจไหม เมื่อมันอยู่ในรูปแบบนี้แล้ว"
"อาจารย์หมายความว่า... ของนี้คือความคิดของอาจารย์หรือครับ" แฮร์รี่ถามพลางจ้องมองสสารสีขาวเป็นระลอกใน
อ่าง "ถูกต้อง" ดัมเบิลดอร์บอก "ฉันจะทำให้ดู"
ดัมเบิลดอร์ดึงไม้กายสิทธิ์ออกมาจากด้านในเสื้อคลุมและจ่อตรงส่วนปลายเข้ากับเรือนผมสีเงินตรงขมับ เมื่อเขาถอนไม้กายสิทธิ์ออก เส้นผมเหมือนจะติดออกมาด้วย -- แต่เมื่อแฮร์รี่จ้องมองก็เห็นว่าที่แท้คือ เส้นใยบาง ๆ ที่มีลักษณะเหมือนสสารมีขาวเจิดจ้าเป็นประกายในเพนซิฟนั่นเอง ดัมเบิลดอร์ใส่ความคิดใหม่นี้ลงไปใน
อ่าง และแฮร์รี่ก็ต้องตื่นตะลึงที่เห็นใบหน้าของเขาเองลอยวนอยู่บนพื้นผิวสสารใน
ชาม ดัมเบิลดอร์วางมือเรียวยาวลงบนขอบ
อ่างและเขย่าด้วยท่าทางราวกับนักร่อนทองที่กำลังร่อนตะแกรงหาทอง...
"ความเกี่ยวโยงที่ฉันน่าจะปะติดปะต่อได้เองโดยไม่ต้องอาศัยอะไรช่วย" ดัมเบิลดอร์ถอนใจ "แต่ช่างเถอะ" เขามองลอดแว่นตารูปพระจันทร์เสี้ยวมายังแฮร์รี่ที่จ้องเป๋งไปยังใบหน้าของสเนปที่ยังคงลอยวนอยู่ใน
ชาม...
HP: -- 'อัลเบเนีย' กับ 'แอลเบเนีย' เล่มที่ 2 หน้าที่ 393 ตอนแฮร์รี่เล่าเรื่องที่เกิดในห้องแห่งความลับให้ดัมเบิลดอร์ฟังให้ห้องทำงานของมักกอนนากัล
"ที่ฉันสนใจมากที่สุด" ดัมเบิลดอร์กล่าวอย่างอ่อนโยน "คือลอร์ดโวลเดอมอร์สามารถร่ายมนตร์ควบคุมจินนี่ได้อย่างไร ในเมื่อสายของฉันส่งข่าวบอกว่าในขณะนี้เขาหลบซ่อนอยู่ในป่าที่
อัลเบเนีย"
เล่มที่ 4 หน้าที่ 381 ตอนแฮร์รี่คุยกับซิเรียสผ่านเตาผิงของนั่งเล่นรวม
"เบอร์ธา จอร์กิ้นส์ใช่ไหมครับ" แฮร์รี่พูด
"ใช่... เธอหายไปใน
แอลเบเนีย และนั่นก็เป็นบริเวณที่มีคนเห็นโวลเดอมอร์ครั้งหลังสุด... แล้วเบอร์ธาก็คงรู้ว่าจะมีการจัดประลองเวทไตรภาคีใช่ไหม"
เล่มที่ 7 หน้าที่ 567 ตอนแฮร์รี่คุยกับสุภาพสตรีสีเทา (เฮเลนา เรเวนคลอ) เกี่ยวกับรัดเกล้าที่สาบสูญ
"ป่าในแอลเบเนีย เป็นที่เปล่าเปลี่ยวที่ฉันคิดว่าไกลจากเงื้อมมือของแม่"
"
แอลเบเนีย" แฮร์รี่ทวนคำ ความเข้าใจผุดขึ้นมาจากความสับสนราวกับปาฏิหาริย์...
เล่มที่ 7 หน้าที่ 568
แล้วต่อมาภายหลัง ป่าเปลี่ยวใน
แอลเบเนียก็ดูจะเป็นที่หลบภัยชั้นเยี่ยมไม่ใช่หรือ...
HP: -- ประตูใหญ่ของฮอกวอตส์ เล่มที่ 3 หน้าที่ 111 ตอนพวกแฮร์รี่นั่งรถม้าเข้าโรงเรียน
ขณะที่รถม้าโขยกเขยกมุ่งหน้าไปยังประตูรั้วเหล็กดัดลวดลายวิจิตรที่มีเสาหินคู่หนึ่งขนาบอยู่และบนยอดเสามีรูป
หมีติดปีกประดับอยู่นั้น...
เล่มที่ 4 หน้าที่ 200 ตอนแฮร์รี่นั่งรถม้าเข้าโรงเรียน
รถม้าส่งเสียงดังขณะเคลื่อนที่ผ่ายประตูทางเข้าที่ขนาบข้างด้วยรูปปั้น
หมูป่ามีปีก...
เล่มที่ 5 หน้าที่ 253 ตอนแฮร์รี่นั่งรถม้าเข้าโรงเรียน
รถม้าส่งเสียงกราว ๆ แกว่งโยกไปมา เคลื่อนที่เป็นขบวนไปตามถนน เมื่อผ่านเสาหินสูงที่บนยอดเป็นรูป
หมูป่าติดปีกตรงสองข้างของประตูทางเข้าเขตโรงเรียน
เล่มที่ 5 หน้าที่ 411 ตอนแฮร์รี่ รอน เฮอร์ไมโอนี่ ไปฮอกส์มี้ด
พวกเขาเดินไประหว่างเสาหินต้นสูงที่ยอดเป็นรูป
หมูป่าติดปีกและเลี้ยวซ้ายไปสู่ถนนที่ตรงไปหมู่บ้าน...
เล่มที่ 6 หน้าที่ 172 ตอนท็องส์พาแฮร์รี่มาส่งที่ประตูใหญ่ของโรงเรียน
เนื่องจากเคยแต่นั่งรถ แฮร์รี่จึงไม่เคยรู้อย่างแท้จริงมาก่อนว่าฮอกวอตส์อยู่ห่างจากสถานีฮอกส์มี้ดแค่ไหน เขารู้สึกโล่งใจมากเมื่อในที่สุดก็เห็นเสาหินสูงสองข้างประตูรั้ว บนยอดเสาตั้งรูป
หมูป่าติดปีก...
พิมพ์
หัวข้อ: PSW.HPL 140509 - วรรณกรรมเยาวชน ชุด 'แฮร์รี่ พอตเตอร์' (จุดผิดพลาดในการตีพิมพ์) (อ่าน 5226 ครั้ง)
