กระทู้นี้เป็นกระทู้ระบายเรื่องราวเล็กๆน้อยๆ จากคนๆหนึ่ง ที่ไม่เคยระบายจากที่ไหนมาก่อน เรื่องมัน
เกิดขึ้น เพราะเราดันไปแอบชอบผู้ชายคนหนึ่ง ขอบอกไว้ก่อนนะว่าเราเป็นผู้หญิงค่ะ ตอนนั้นเราอยู่
ประมาณ ม.3 เขาก็อายุเท่าเรา เรียนรุ่นเดียวกัน แต่อยู่ต่างห้องกัน ช่วงชีวิต ม.3 เป็นช่วงเวลาที่น่าเบื่อที่สุด
เพราะเพื่อนในห้องมีแต่คนเกเรๆ โดยเฉพาะกลุ่มผู้หญิงไม่อยากพูดถึงเลย จะเกเรหรือเลวร้ายขนาดไหน
เราก็ไม่ได้รู้สึกแย่อะไรมาก แต่ที่ทำให้แย่ก็คือพวกเขาอยู่เฉยๆไม่เป็น ชอบพูดหาเรื่องพูดใส่ และนินทาด่าว่า
กลุ่มเราที่มีไม่กี่คนทั้งลับหน้าและต่อหน้า บ้างครั้งก็แกล้งเราก็มี ทั้งๆที่เราไม่เคยไปทำอะไรให้พวกเธอเลย
ตอนนั้นเรามีเพื่อนที่สนิทประมาณ 3 คน การบ้านพวกเขาก็ไม่เคยทำมีแต่มาขอลอกการบ้านพวกเรา ทั้ง
ห้องนะมีทำการบ้านจริงๆไม่ถึง 5 คนด้วยซ้ำ แม้ช่วงเวลาช่วงนั้นจะน่าเบื่อ แต่เราก็มีเพื่อนต่างห้องที่อยู่ห้อง
ติดกัน คอยเป็นกำลังใจและช่วยเหลือในทุกๆเรื่อง และผู้ชายคนนั้นก็อยู่ในเพื่อนกลุ่มนั้น เรารู้จักกันโดย
บังเอิญ
ตลอดเวลาที่เรารู้จักกัน ตอนม.3 เรารู้สึกมีความสุขกับหลายๆสิ่งที่เขาทำให้เรา จุดแรกที่ทำให้เราเกิด
ชอบเขาคือ เขาช่วยสอนการบ้านวิชา คณิตศาสตร์ให้เรา ทั้งๆที่อาจารย์คนละคนกันและสอนไม่เหมือนกัน
วิธีแก้โจทย์ของเขาทำยาวเป็น 10 บรรทัด แต่ของเราวิธีทำแค่ 6 บรรทัด ก็เสร็จ เขาเป็นคนเดียวที่อาสา
สอนเรา ขนาดเพื่อนร่วมห้องเราที่สนิทก็มีแต่พูดผลักไสให้เราไปขอให้คนอื่นสอนแทน เราไม่เคยได้รับอะไร
แบบนี้ เลยเกิดเป็นความชอบขึ้น เราไม่รู้ว่าเขาเองรู้สึกตรงเรารึเปล่า แต่เขาดีกับเราทุกอย่าง แม้บางครั้งเรา
จะถูกเขาแกล้ง หรือแซวบ้างก็เถอะ เราก็แปลกใจอยู่นะ ว่าทำไมในบรรดาเพื่อนๆเราที่เขารู้จัก ทำไมเขา
แกล้งแต่เราคนเดียวนะ เราและเขาไม่เคยวางอนาคตตรงกัน เขาเลือกเรียนสายวิทย์-คณิต แต่เราเลือก
เรียนสายศิลป์-ภาษา แต่พอหลังจากเลือกเรียนสาย ม.ปลาย เห็นเขาถามเพื่อนอยู่ว่า จะเปลี่ยนมาเรียน
สายที่เราเลือกได้ไหม แต่ไม่มีใครตอบว่าได้สักคน เขาจึงได้เรียนสายนั้นจนจบ ม.6 เขาเรียนเก่งมากค่ะ
เกรดเฉลี่ย 3.7-3.8 ได้อยู่ห้องคิงมาตลอดเวลาที่อยู่ ม.ปลาย ความเป็นเพื่อนของเรา 2 คน เสมอต้นเสมอ
ปลายมาตลอด จนขึ้น ม.5 เขาก็เริ่มเปลี่ยนไป เป็นไม่ค่อยพูดค่อยจากับเราเหมือนเดิม ช่วงแรกๆเราไม่เข้า
ใจ แต่หลังๆเราก็รู้ข่าวจากเพื่อนในห้องว่า เพื่อนสนิทเขาเจออุบัติเหตุรถชนไม่สามารถมาโรงเรียนเป็นเทอม
หนึ่ง เขาเลยต้องอยู่อย่างเหงาๆซึมๆ พอขึ้น ม.6 เขาก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมกับเรา แต่ช่วง ม.ปลายเรา
ค่อยๆห่างกัน พอวันสุดท้ายของเป็นนักเรียน ม.6 วันรับประกาศนียบัตร ในตอนเช้า ก่อนเข้าพิธี เขามานั่ง
กับกลุ่มเราที่โต๊ะไม้หินอ่อน ที่เขามานั่ง เพราะในกลุ่มก็มีเพื่อนร่วมห้องเขามานั่งคุยกับกลุ่มเพื่อนกลุ่มเรา มี
สิ่งหนึ่งที่ทำให้เราแปลกใจมาก เขาหันมาทางเรามองหน้าเราแล้วพูดว่า เขาไม่อยากให้วันนี้มาถึงเลย แล้ว
เขาก็หันหน้าไปทางอื่น ก่อนจบ ม.6 ก็มีเพื่อนสนิทเขาแบบพูดเล่นหรือพูดจริงเราก็ไม่รู้ ตอนนั้นเรานั่งเคลียร์
การบ้านอยู่คนเดียว บังเอิญเขาเห็นเรา เลยมาขอนั่งเคลียร์การบ้านด้วย สักพักก็มีเพื่อนสนิทเขามานั่งด้วย
แล้วอยู่ๆไม่รู้ว่าเพื่อนเขาเป็นอะไร เล่นประกาศต่อหน้าเราซะดื้อๆว่า เขาที่เราแอบชอบเคยชอบเรา เราตกใจ
มากกำลังเขียนหนังสือ ปากกาหลุดมือทันใด ส่วนหน้าตาเขาคนนั้นแบบมองไปทางเพื่อนตัวเอง แล้วหน้า
เขาดูโกรธเพื่อนคนนั้นมาก แล้วเขาทั้ง 2 ก็พากันไปหาเพื่อนกลุ่มห้องเขา แต่จะยังไงเขาก็เปลี่ยนไป เพราะ
เพื่อนๆในกลุ่มที่สนิทเราคอยบอกเราเสมอตอนอยู่ ม.6 ว่า เขาไม่ใช่ผู้ชายแล้ว เขาเหมือนเกย์ เพราะคบกับ
เพื่อนที่เป็นกระเทย พฤติกรรมเขาก็เปลี่ยนไป จริงๆเรื่องหัวใจนี้นี้มีเพื่อนเพียง 1 คนเท่านั้นที่รู้ แต่สงสัยเธอ
แอบไปปล่อยข่าวให้เพื่อนในกลุ่มเรารู้ แล้วที่เพื่อนเราบอกมันก็มีส่วนจริงอยู่บ้างตามที่เราสังเกต น้ำเสียง
เวลาพูดเขาเปลี่ยนไป ไม่เหมือนก่อน ไม่ใช่เป็นเสียงแบบเป็นกระเทยเลยนะ เสียงก็เป็นผู้ชายนี้แหละ แต่
ฟังแล้วดูมันอ๋อมแอ๋มไม่เป็นชายเต็มร้อย หลังจากนั้นเราก็พยายามจะทำใจให้เลิกคิดทุกๆอย่างที่เกี่ยวกับ
เขา พอขึ้นมหาวิทยาลัยประมาณช่วงปี 2 ปี 3 ก็ยังคิดถึงเขา ยอมรับเลยนะค่ะว่ามีอยู่ช่วงหนึ่งที่เรา
พยายามหาเฟชบุคของเขา ประมาณ 2-3 ครั้ง แต่ก็ไม่สำเร็จ
หลังจากนั้นเราก็ดันไปชื่นชอบดาราคนหนึ่งเข้า เลยไม่ได้มาสนใจอะไรกับเขาคนนั้นอีกเลย แต่เป็นแบบ
แฟนคลับนะค่ะ ซึ่งมันไม่เหมือนกับความรู้สึกที่เรามีให้กับเขาคนนั้นเลย แต่แล้วพอขึ้นปี4 ก็บังเอิญมาเจอ
เฟชบุ๊คเพื่อนเขาจนได้ และหนึ่งในนั้นก็มีเขาอยู่ด้วย เราเห็นรูปประจำตัวเขา เราก็จำได้ทันทีเลยว่าเป็นเขา
แรกๆเราว่าจะไม่ทำอะไรทั้งสิ้น แต่ในที่สุดเราก็อดไม่ได้ที่จะไปขอเขาไปเป็นเพื่อนในสังคมออนไลน์ ความ
รู้สึกของเราที่มีให้เขามันก็ไม่เปลี่ยนไป หลังจากที่ได้ติดต่อกันมาในสังคมออนไลน์นี้ มันทำให้เรารู้ว่าเขา
เปลี่ยนไปมาก ไม่เหมือนกับที่เราเคยรู้จักมา แต่ก่อนแม้เขาจะเคยห่างจากเราขนาดไหน เขาก็กลับมาเป็น
เหมือนเดิม แต่นี้มันไม่ใช่แล้ว เรารู้สึกว่าเรากลายเป็นเพียงแค่คนที่เคยรู้จักกัน วันหนึ่งเราแปลกใจตัวเอง
ว่าทำไมเราถึงไม่สามารถจะมีความรู้สึกเป็นเหมือนอย่างที่เขาเป็นบ้าง ด้วยอารมณ์เซ็งเราเลยเข้าเว็บดูดวง
เล่นๆ แบบเอาวันเกิดเขากับวันเกิดเราไปดูดวงว่าเราใช่ไหม ปรากฏว่าผลออกมาสมพงษ์กันหมดเลย และ
ผลก็ออกมาเหมือนกันทุกเว็บที่ดู รู้สึกจะมีแค่เว็บเดียวนะ ที่ทำนายออกมาไม่ตรงกับเพื่อนว่า เรารักกัน แต่มี
เรื่องจะต้องพรากจากกันเสมอ ซึ่งบอกตามตรงว่าเราเป็นคนไม่เชื่อเรื่องคำทำนายเลย เราเองก็คงจะไม่หวัง
อะไรเรื่องความรักอีกแล้ว เพราะขนาดเราแอบชอบคนๆหนึ่งๆยังเป็นแบบนี้เลย หากไม่มีเลยเราก็คงมีทุกข์
น้อยลงกว่านี้ ขอบคุณค่ะที่อ่านจนจบ เป็นเรื่องที่เราพิมพ์ยาวที่สุดในบรรดาที่เคยเล่นคอมพิวเตอร์มา
พิมพ์
หัวข้อ: 14/07/54 :: ความในใจที่เก็บมานานได้เวลาปลดปล่อยสักที (อ่าน 8992 ครั้ง)
