อา~ ... อันนี้กลับไปเปิดหนังสือดูแล้วน่ะครับ ...
แล้วก็แอบดูคำตอบป้าข้างบนแล้ว ... โอ้โห ... งั้นผมไม่เพิ่มเติมอะไรมากดีกว่าเนาะ ^^
โรงพยาบาลวิเศษเซนต์มังโกเพื่อผู้ป่วยและผู้บาดเจ็บ ผมเข้าใจว่า โรงพยาบาลแบ่งออกเป็น 6 ชั้น โดยแต่ละชั้นถูกแบ่งออกตามลักษณะอาการป่วย หรือพื้นที่ใช้งาน ดังนี้น่ะครับ
ชั้นล่าง อุบัติเหตุจากวัตถุของใช้
ชั้นหนึ่ง บาดเจ็บอันเนื่องมาจากสัตว์
ชั้นสอง เชื้อโรควิเศษ
ชั้นสาม น้ำยาและพืชเป็นพิษ
ชั้นสี่ บาดเจ็บจากคาถา
ชั้นห้า ร้านน้ำชาสำหรับแขกผู้มาเยี่ยมไข้ / ร้านของโรงพยาบาล
การเดินทางเข้าสู่ตรอกไดแอกอน จะต้องเดินผ่านร้าน 'หม้อใหญ่รั่ว' ซึ่งเป็นร้านเล็ก ๆ ตั้งอยู่บนถนนชาริงครอส ที่พลุกพล่านไปด้วยมักเกิ้ล แต่ไม่มีใครสนใจที่จะเห็น
เมื่อเดินผ่านบาร์ของร้านไปยังบริเวณลานด้านหลัง จะพบลาน (ครึ่งวงกลมมั้ง -*- ) มีถังขยะใบโต และต้นวัชพืชสองสามต้น
จากนั้นให้นับก้อนอิฐบนกำแพงเหนือถังขยะ ซึ่งข้อมูลจากเล่ม 3 และ 1 ระบุว่าให้นับอิฐก้อนที่ 3 จากซ้ายมือ
จากนั้นจะต้องเคาะอิฐก้อนดังกล่าวด้วยไม้กายสิทธิ์ 3 ครั้ง แล้วอิฐบนกำแพงจะหดตัว แล้วเผยซุ้มประตูสู่ตรอกไดแอกอนครับ
นอกจากนี้ผมยังเข้าใจอีกว่า การเดินทางไปตรอกไดแอกอน น่าจะสามารถเดินผ่านมาทางตรอกน็อกเทิร์นได้น่ะครับ
เพราะในเล่ม 2 แฮร์รี่หลุดไปโผล่ที่ร้านบอร์เจ็นและเบิร์กส์ .. จากนั้นแฮกริดก็นำทางออกมาสู่ตรอกไดแอกอนครับ
ดีลูมิเนเตอร์ หรือเรียกง่าย ๆ ว่า 'ที่ดับไฟ' เป็นประดิษฐกรรมทางเวทมนตร์ที่สร้างโดยดัมเบิลดอร์ ของสิ่งนี้มีลักษณะคล้ายที่จุดบุหรี่สีเงิน
เมื่อกดจะมีเสียงดัง 'กริ๊ก' แล้วแสงสว่างจากดวงไฟจะถูกดูดไป ... และเมื่อกดอีกครั้งแสงสว่างที่ถูกดูดไปจะถูกส่งคืนกลับออกมา
ซึ่งตรงนี้ทำให้ผมเข้าใจว่า ปุ่มที่ใช้กดเพื่อเก็บแสง และปล่อยแสง น่าจะแยกออกจากกัน
เพราะในเล่ม 1 ดัมเบิลดอร์กดปุ่มเก็บแสงถึง 12 ครั้ง ... แต่เมื่อปล่อยแสงกลับกดปุ่มแค่ครั้งเดียว
นอกจากนี้ (ผมยังเข้าใจว่า) ดีลูมิเนเตอร์น่าจะมีคุณสมบัติในการเป็นสื่อนำอะไรสักอย่าง ซึ่งผมก็อธิบายไม่ถูก
เพราะช่วงที่รอนหายตัวออกไปจากกลุ่มในเล่ม 7 ... รอนก็ใช้ดีลูมิเนเตอร์ในการตามหาแฮร์รี่
ลูเซียส มัลฟอย กับ แอนนิเมจัส ลูเซียส มัลฟอย ไม่ได้เป็นแอนนิเมจัสครับ ... แต่เป็นหนึ่งในผู้เสพความตายที่ใกล้ชิดจอมมาร และเป็นหนึ่งในสิบสองผู้เสพความตายที่เข้าแย่งชิงลูกแก้วพยากรณ์ในเล่ม 5
นอกจากนี้ลูเซียสยังเคยเป็นพรีเฟ็คของสลิธีรินในตอนที่สเนปเข้าเรียน และเป็นหนึ่งในสิบสองของคณะกรรมการโรงเรียน ซึ่งเป็นตัวตั้งตัวตีในการปลดดัมเบิลดอร์ แล้วตัวเองถูกปลดออกซะเองในเล่ม 2
สำหรับรายชื่อพ่อมดแม่มดที่เป็นแอนนิเมจัสนั้น ... ขอตอบแบบนี้ครับ (เหมือนป้าข้างบนเป๊ะเลยฮะ ^^ )
จากคำบอกเล่าของมักกอนนากัลในเล่ม 3 เธอบอกว่า พ่อมดแม่มดแอนนิเมจัสคือบุคคลที่สามารถแปลงร่างตนเองเป็นสัตว์ได้ -- และจะต้องขึ้นทะเบียนอย่างถูกต้องกับกระทรวงเวทมนตร์ ต้องมีการระบุว่าคนเหล่านั้นเปลี่ยนเป็นสัตว์อะไร มีตำหนิหรือจุดสังเกตอะไร
และจากการค้นข้อมูลของเฮอร์ไมโอนี่ พบว่ามีพ่อมดแม่มดแอนนิเมจัส ที่ขึ้นทะเบียนอย่างถูกต้อง เพียง 7 คนเท่านั้น
ซึ่งหนึ่งในเจ็ดก็คือ ศจ.มิเนอร์ว่า มักกอนนากัล ... โดยร่างแปลงของเธอคือแมว มีตำหนิเป็นลายกรอบคล้ายกรอบแว่นตาบนใบหน้า
นอกจากนี้เรายังจะทราบด้วยว่า มีพ่อมดแม่มดแอนนิเมจัสที่ไม่ได้ขึ้นทะเบียนอย่างถูกกฎหมาย คือ
เจมส์ พอตเตอร์, ซิเรียส แบล็ก, ปีเตอร์ เพ็ตตริกรูว์ และริต้า สกีตเตอร์ ...
ซึ่งร่างแปลงของคนเหล่านี้ คือ กวาง สุนัขตัวใหญ่สีดำ หนู และแมลงปีกแข็ง ตามลำดับ
สำหรับอัมบริดจ์ แม้ว่าป้าเธอจะไม่ได้เป็นแอนนิเมจัส
แต่ด้วยความสามารถทำหน้าให้เหมือนคางคกได้ ... เราจึงขอยกตำแหน่ง 'ธิดาอุทัยเทวี' ให้กับเธอครับ 555+
ปล. ส่วนเรื่องหมายเลขขบวนของรถด่วนฮอกวอตส์ ผมขอผ่านนะครับ ... ยังไงรอผู้รู้อีกทีนึงดีกว่าเนาะ ^^~
POST BY: uknow_who ++ 28 JAN 09 0926...
::: EDIT ::: มาว่ากันต่อด้วยเรื่องไม้กายสิทธิ์นะครับ ...
ลิลี่ พอตเตอร์ = ไม้วิลโลว์ ยาวสิบนิ้ว หนึ่งกระเบียด เหมาะกับการร่ายคาถา
เจมส์ พอตเตอร์ = ไม้มะฮอกกานี ยาวสิบเอ็ดนิ้ว ดีเยี่ยมสำหรับการแปลงร่าง
โวเดอมอร์ = ไม้ยิว ยาวสิบสามนิ้วครึ่ง แกนหางนกฟีนิกส์ (ฟอกส์)
แฮกริด = ไม้โอ๊ก ยาวสิบหกนิ้ว ออกโก่งหน่อย ๆ
เฟลอร์ เดอลากูร์ = ไม้โรสวู้ด ยาวเก้านิ้วครึ่ง แกนเส้นผมวีล่า (คุณยายของเธอ) ไม่ดีดตัว
เซดริก ดิกกอรี่ = ไม้แอช ยาวสิบสอง เศษหนึ่งส่วนสี่นิ้ว แกนขนหางยูนิคอร์นตัวผู้ สูง 1.7 เมตร ดีดตัวดี
วิกเตอร์ ครัม = ไม้ฮอร์นบีม ยาวสิบ เศษหนึ่งส่วนสี่นิ้ว แกนเอ็นหัวใจมังกร ไม่ค่อยดีดตัว
หางหนอน = ไม้เกาลัด ยาวเก้า เศษหนึ่งส่วนสี่นิ้ว แกนเอ็นหัวใจมังกร เปราะ (ประดิษฐ์หลังจากที่โอลลิแวนเดอร์ถูกอุ้ม)
เบลลาทริกซ์ เลสแตรงจ์ = ไม้วอลนัต ยาวสิบสอง เศษสามส่วนสี่นิ้ว แกนเอ็นหัวใจมังกร ไม่ยอมงอ
เดรโก มัลฟอย = ไม้ฮอว์ทอร์น (ฮอทอร์น) ยาวสิบนิ้ว แกนขนหางยูนิคอร์น ยืดหยุ่นกำลังดี
เนวิลล์ ไม้อันแรกเป็นของพ่อ และหักในเล่ม 5 ตอนชิงลูกแก้วพยากรณ์
ไม้อันที่สอง ไม้เชอร์รี่ แกนขนหางยูนิคอร์น (เป็นไม่อันสุดท้ายที่โอลิแวนเดอร์ขายก่อนถูกอุ้ม)
แฮร์รี่ ไม้เบิร์ซ ยาวเก้านิ้ว แกนผสมอารมณ์มังกร (เอ็นหัวใจ) ดีและยืดหยุ่น (แฮร์รี่ลองตอนเลือกซื้อไม้)
ไม้เมเปิ้ล ยาวเจ็ดนิ้ว แกนขนนกฟีนิกซ์ หวดคล่องเหมือนแส้ (แฮร์รี่ลองตอนเลือกซื้อไม้)
ไม้มะเกลือ ยาวแปดนิ้วครึ่ง แกนขนยูนิคอร์น เด้งดี (แฮร์รี่ลองตอนเลือกซื้อไม้)
ไม้ฮอลลี่ ยาวสิบเอ็ดนิ้ว แกนหางนกฟีนิกส์ (ฟอกส์) ดีและนุ่ม (ราคา 17 เกลเลียน)
รอน ไม้อันแรกเป็นของชาลี แกนขนยูนิคอร์น (หักตอนขับรถชนต้นวิลโลว์)
ไม้อันที่สอง ไม้วิลโลว์ ยาว 14 นิ้ว ขนหางยูนิคอร์น
ไม้อันที่สาม ไม้แบล็กทอร์น ซึ่งรอนแย่งมาได้จากกลุ่มนักต้อนในเล่ม 7 จากนั้นยกให้แฮร์รี่ และถูกทิ้งไว้ที่คฤหาสน์มัลฟอย
EDIT BY: uknow_who ++ 30 JAN 09 0846...
พิมพ์
