หัวเราะคือยาวิเศษ
ทนายเรียกต่าใช้จ่ายในการร่างพินัยกรรมจากหญิง
ม่ายซึ่งทั้งแก่ทั้งยากจนเป็นเงินถึง 200 เหรียญ
พอตกลงกันเรียบร้อย ลูกความก็ชำระค่าจ้างด้วย
ธนบัตรใบละ 50 เหรียญ
หลังลูกความกลับไปแล้วทนายก็พบว่าธนบัตรติดกัน
สรุปว่าหญิงชราจ่ายมาเกิน 100 หรียญ
ถึงตอนนั้น ทนายคนนั้นก็มีปัญหาทางมโนธรรมนั่นคือ
เขาควรจะเก็บเงินไว้คนเดียวหรือบอกหุ้นส่วนดี
หลุยส์ ให้เพื่อนยืมเงินไป 600 เหรียญจากนั้นเพื่อนตัวดี
ก็หายจ้อยไม่โทรศัพท์มาหาอีกเลยหนึ่งปีต่อมา ทั้งสอง
มาพบกันริมถนนโดยบังเอิญ
" ไม่พบกันนานเลยนะ " หลุยส์ทัก
"นายยืมเงินฉัน 600 เหรียญ จำได้ไหม ตอนนี้ฉันรวยแล้ว
เลยยกหนี้ให้ครึ่งนึง ทีเหลือนายจะคืนเมื่อไหร่ก็ว่ามา "
"ใจเย็นๆ พรรคพวก " เพื่อนกล่าว " ฉนเพิ่งใช้คืนไป 300
เหรียญแล้วไง จำไม่ได้เหรอ"
โจซื้อที่ดินผืนงามในสุสานให้แม่ยายเป็นของขวัญวันเกิด
ปีต่อมาเขาไม่ซื้ออะไรให้เลย "วันเกิดทั้งทีไม่มีอะไรให้แม่
เลยเหรอ"
" ไม่ต้องหรอกครับของขวัญปีที่แล้วยังไม่ได้ใช้เลย "
คนแคระไปสมัครคัดเลือกเป็นวาทยกรในวงออเคสตรา
ประธานตักสินบอกว่า
"ขอโทษครับคุณขาดคุณสมบัติบางอย่างของวาทยกรที่ดี
คนแคระยังไม่ละความพยายามเขากลับไปซื้อเสื้อผ้าอยางดี
รองเท้าสวยหรูและผมตัดใหม่ ที่สำคัญคือ ซื้อห้องชุดสุดหรู
ชั้นบนสุดของตึกย่านหรูหราที่สุดจากนั้นก็ไปสมัครใหม่
ปรากฏว่าทางวงตกลงจ้างเขาทันที
เหตุผลก็เพราะ เขาไม่ใช่คนแคระธรรมดา แต่เป็นคนแคระมีระดับไปแล้ว
ถาม :: จะเกิดเสียงอะไรขึ้นเมื่อช้างเหยียบลูกองุ่น
ตอบ :: ไม่เกิดเสียง แต่องุ่นจะกลายเป็นไวน์เร็วขึ้น
ที่บ้านพักคนชรา
สมาชิกชายสองคนเล่นไพ่กันมานานหลายปีจนเริ่มหลงๆลืมๆกันทั้งคู่
ขณะเล่นไป หนึ่งในนั้นก็เงยหน้าขึ้น
"ฉันู้ว่าเราสองคนรู้จักกัน มานานแล้วแต่ขอโทษจริงๆนายช่วยบอกชื่ออีกทีได้ไหม"
คนฟังนั่งนิ่งไปครุ่หนึ่ง ต่างฝ่ายต่างอึดอัด
"รีบไหมหล่ะ ขอคิดก่อนนะ "
ที่มา Reader's Digert
ข้อความลับจาก [[PIGZA]]
พิมพ์
