เครดิต ::
http://www.dek-d.com/board/view.php?id=1051923~ ชาไข่มุก ~
ปุ๊ ! เสียงหลอดกาแฟอันโตกระแทกเจาะฝาครอบแก้วชาไข่มุก
เศษฝาพลาสติกแผ่นกลมขนาดเท่าปลายหลอดตกลงสู่ก้นแก้ว
ฉันดูดเครื่องดื่มสุดโปรดอย่างหิวกระหายและกระดกแก้วกินน้ำแข็งจน
เกลี้ยงตามความเคยชิน
เมื่อจะทิ้งแก้วลงถังขยะ
ฉันแปลกใจเล็กน้อยที่ไม่เห็นเศษฝาพลาสติกอยู่ในแก้วเหมือนทุกคราว
แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก
สักพักรู้สึกเหมือนมีบางสิ่งลักษณะเป็นแผ่นบางๆ ติดอยู่ในคอ
แม้จะพยายามล้วงและดื่มน้ำมากๆ เพื่อให้
อาเจียน แต่สิ่งนั้นก็ไม่ยอมหลุดออกมา
ฉันรู้สึกได้ถึงลมหายใจที่เริ่มติดขัด
อาจารย์และเพื่อนๆ จึงรีบพาส่งโรงพยาบาล
เมื่อไปถึงโรงพยาบาล หลังจากรอหมออยู่เกือบสองชั่วโมง
หมอก็ให้ลองกลืนน้ำดูปรากฎว่ามีสิ่งแปลก
ปลอมติดอยู่จริง ตามด้วยการเอกซเรย์ ซึ่งสูญเปล่า
เพราะไม่เห็นสิ่งแปลกปลอมนั้นเลย จึงตัดสินใจ
ให้วางยาสลบเพื่อส่องกล้องตรวจหาต้นเหตุ
ระหว่างนั้นฉันยังรู้สึกตัวดีอยู่ทุกอย่าง จนกระทั่งหลังวางยาสลบ
ท่อส่องทางเดินอาหารขนาดใหญ่ประมาณท่อประปาขนาดเล็ก
สอดจากปากผ่านลงไปตามทางเดินอาหาร
แต่ไม่รู้ด้วยโชคร้ายของฉันหรือด้วยความประมาทเลินเล่อของใคร
แทนที่เจ้าท่อนี้จะเป็นอุปกรณ์ในการตรวจเพื่อช่วยชีวิตฉัน
หลังการตรวจมันกลับทำให้ฉันรู้สึกปวกแน่นหน้าอกและหลังอย่างสุดจะบรรยาย
เมื่อฟื้นจากยาสลบแม่บอกว่าฉันปากซีด ตัวเขียว
และไข้ขึ้นผิดกับเมื่อตอนก่อนส่องกล้องราวกับคนละคนจน
แม่ใจหาย รีบตามหมอกลางดึก
การกลืนแป้งเพื่อเอกซเรย์เริ่มขึ้น ผลปรากฎว่า หลอดอาหารทะล
ต้องผ่าตัดด่วนแต่แม่ไม่มีเงิน
อย่าว่าแต่ค่าผ่าตัดที่สูงลิบลิ่วของโรงพยาบาลเอกชนเลย
แม้แต่ค่าตรวจทั้งหลายก่อนหน้านี้
ที่เกินวงเงินการประกันอุบัติเหตุของ
นักศึกษา เพียงไม่กี่พันบาท
แม่ก็ไม่มีทางโรงพยาบาลจึงขอยึดบัตรประชาชนของ
แม่ไว้เพื่อเป็นหลักประกันให้แม่หาเงินส่วนเกินมาชำระในภายหลัง
หมอที่ส่องกล้องแนะนำให้ย้ายฉันไปโรงพยาบาลรัฐบาลที่เขาประจำอยู่แต่แม้
จะเป็นโรงพยาบาลรัฐบาลก็ต้องคุยกันเรื่องค่าใช้จ่ายเช่นกัน
แม่จึงวิ่งวุ่นติดต่อเรื่องใช้สวัสดิการบัตรประกันสุขภาพ 30 บาท
กว่าจะเสร็จเรียบร้อยก็เกือบเที่ยง นั่นแหละฉันจึงได้รับการผ่าตัด
การผ่าตัดใช้เวลาเกือบ 4 ชั่วโมง
เพราะรอยทะลุที่หลอดอาหารอยู่ใกล้ปอด
น้ำย่อยจะไหลเข้าไปในปอดซึ่งอันตรายมาก
หมอต้องผ่าตัดเปิดซี่โครงจากราวนมด้านซ้ายไปจนถึงสันหลังอีกข้าง
แต่ถึง อย่างนั้นก้ยังไม่สามารถซ่อมแผลได้หมด
เพราะแผลในทางเดินอาหารเป็นทางยาวจากต้นคอถึงกระเพาะ
ยาวถึง 30 เซนติเมตร
สามวันหลังผ่าตัด ฉันลืมตาขึ้นมาพร้อมสายระโยงระยางเต็มตัว
ทั้งสายจากจมูกทั้งสองข้างเพื่อเอาน้ำย่อยในกระเพาะออกมา
สายที่ไว้ดูด น้ำมูก น้ำลาย
สายที่ต่อจากบริเวณซี่โครงที่ผ่าตัดเพื่อเอาเลือดจาก
แผลออกมา สายให้เลือด สายน้ำเกลือ
สิบเอ็ดวันที่อยู่โรงพยาบาลเต็มไปด้วยความเจ็บปวด
กินอาหารไม่ได้อยู่เป็นอาทิตย์ยิ่งเวลานอนจะรู้สึก
ทรมานเพราะเจ็บที่บริเวณแผลผ่าตัดเป็นที่สุด
หมอที่ส่องกล้องซึ่งช่วยหาหมอผ่าตัดให้มาสารภาพในภายหลัง
ว่าแผลในทางเดินอาหารที่ยาวเหยียด
เกิดจากการส่องกล้องไปดันเอาเศษแผ่นพลาสติก
ซึ่งติดอยู่ที่ระหว่างหลอดลมและหลอดอาหารให้ครูดบาดไปตลอดทางเดินอาหาร
แต่อย่างไรเขาก็ติดต่อหาหมอผ่าตัดที่วชาญให้
และเป็นความผิดพลาดที่เขาเองก็ไม่ได้ตั้งใจ
** อ่านไว้เป็นอุทาหรณ์ นะจ้ะ **
พิมพ์
