16/10/52 :: chocolate love รักวุ่นวาย ของยัยช็อกโกแลต

[np]

      “เฮ้ย!แกง พรุ่งนี้ไปเที่ยวกันอีกนะโว๊ย..  ”   ฉันกระโดดเกาะไหล่เพื่อนชาย ที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาลอกการบ้านยัยกะทิเพื่อนสาวอีกคนนึงของชั้น
        “ชวนเที่ยวอีกแล้วหรอ ติดอกติดใจอะไรอีกละผัดฉ่า”   เพื่อนชายหันหน้ามาคุย
        “โธ่ อาทิตย์นี้ทั้งอาทิตย์เที่ยวได้กี่วันเองอ่ะ ขออีกวันนึงไม่ได้หรือไง การบ้านอ่ะ ไว้ทำวันหลังก็ได้ เครียดมากมันจะไม่ดีเอาน่ะโว๊ย”  ฉันเดินไปนั่งเก้าอี้ที่อยู่ตรงข้ามเพื่อนชาย   ดูแกงไม่สนใจในคำพูดอ้อนวอนของชั้นสักเท่าไร  เอาแต่ตั้งหน้าตั้งตาก้มหน้าทำการบ้านอย่างใจจดใจจ่อ  จนกะทิที่นั่งท้าวคางมองเพื่อนชายลอกการบ้านของตนอยู่นั้น ต้องหันมาพูดแทน
       “แกง ฉันเตือนแกแล้วใช่ป่ะ ว่าอย่าชวนยัยฉ่าไปเที่ยวตอนวันเกิดชั้นอ่า  เห็นป่ะละติดอกติดใจไรก็ไม่รู้ เดี่ยวก็ได้ทีเที่ยวบ่อยกันพอดี ยิ่งตอนนี้ก็ช่วงสอบเก็บคะแนนอยู่ด้วย การบ้านก็อีกตั้งแยะ ฉันนี่ยิ่งขี้เกียดอยู่ด้วย”  เพื่อนสาวทำหน้ากลุ้ม
       “แกงอ่ะ ดูกะทิว่าเราดิ เราไม่ได้ติดเที่ยวสักหน่อย แล้วอีกอย่างอ่ะการบ้านเราก็ทำเสร็จแล้วด้วย เราไม่ชอบหรอกนะที่จะต้องมานั่งลอกการบ้านเพื่อนทุกเช้าอ่ะ”  ฉันพูดพล้างกอดอก
      “จะหาเรื่องกันก็ว่ามาดีดีเลยผัดฉ่า”   แกงเหลือบตาพูด
     “แหะ..โธ่แกงน๊า ๆๆๆๆ แกงน่ะไปเที่ยวกันน๊า กะทิด้วยน๊า”
      “ก็คงต้องยอมแล้วละกะทิ”   แกงหันหน้าไปทางกะทิเพื่อนสาว พล้างถอนหายใจเฮือกใหญ่


      เป็นอันว่าเพื่อนๆยอมทำคำขอของฉันอย่างจำใจ  โอ๊ย..ทำไมเพื่อนฉันถึงน่ารักและใจดีอย่างนี่น๊า  ไม่ผิดหวังเลยที่คบกันมาตั้ง 4 ปี  ฉันมีเพื่อน 2 คนนี้มาก็ตั้งแต่เรียน ม.1 แล้วละคะ ครั้งแรกที่เจอกันฉันจำได้ว่าฉันเรียนอยู่ห้องเดียวกับกะทิ แต่เราทั้งสองก็ไม่ได้สนิทกันเลย ก็เพราะว่ากะทิเค้าไม่ค่อยมีใครกล้าเค้าใกล้ เพราะว่าช่วงนั้นกะทิดูจะเป็นเด็กผู้หญิงที่มีโลกส่วนตัวสูง กะทิจะเป็นคนหัวฟูๆ แว่นหนาเตอะ! ไม่ทราบเหมือนกันว่าทำไมเพื่อนๆถึงไม่กล้าเข้าใกล้ แต่ก็บังเอิญที่ช่วงนั้นฉันติดวรรณกรรมแฮรี่  พอตเตอร์อย่างงอมแงม  ก็เลยไปทักกะทิเข้าว่า”เธอๆ..เธอรู้มั้ย เธอเหมือนเฮอร์ไมโอนี่  เกรนเจอร์มากเลยล่ะ” พอฉันพูดจบ กะทิถึงกลับยืนขึ้นและกระโดดโหยงเหยงทั่วห้องและก็พูดว่า ” จริงหรอๆๆๆๆ”  และฉันก็ได้รู้ว่ากะทินั้นก็ติดวรรณกรรมเรื่องนี้เช่นกัน เราสองคนก็เริ่มต้นความสัมพันธ์กัน และได้นัดกันไปดูหนังเรื่องนี้ แต่ ณ ตอนนี้ไม่ใช่กะทิคนเดิมแล้ว พอหลังจากปิดเทอมใหญ่ช่วง ม.3 กะทิก็ได้เปลี่ยนแปลงตัวเอง ตามคำเรียกร้องของเพื่อนๆทุกคน! จากผมที่เคยตั้งฟู ตอนนี้กลับหลายเป็นผมตรงสวย บ้างที่กะทิก็ไปทำเป็นลอนมาอวดเพื่อนๆอีกด้วย*-*  และได้เปลี่ยนจากการขยับแว่นไปมา ก็กลายเป็นว่าใส่คอนแทคเลนท์แทน  ส่วนอีกคนนั้น  “แกงส้ม” (ชื่อน่ากินมาก!) หนุ่มเหนือหน้าตาดี ทั้งขาว สูง ใสกิ๊ก! และทรงผมก็ทำตามสมัยนิยม เกาหลีสุดฮอต เจอกันครั้งแรกตอนเรียนอยู่ ม.1 เทอม 2  แกงเค้าเพิ่งย้ายมาจากเชียงใหม่อ่ะนะ ก็เนื่องจากเป็นเด็กใหม่ จึงไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไร ในช่วงพักเที่ยง พวกพี่ๆผู้หญิงสุดห้าวของโรงเรียน จะจองโต๊ะตัวกลางของโรงอาหารไว้ ซึ่งนักเรียนทุกคนจะไม่กล้าเข้าไปนั่งหรือแม้แต่แตะแค่ปลายนิ้วก้อยไม่ได้ด้วยซ้ำ  แต่อีตาแกงส้มนี่สิไม่รู้ว่าจะหาโต๊ะที่ไหน ก็เลยไปนั่งที่โต๊ะนั่นเข้า  ก็เลยเกิดเรื่องไม่พอใจกันเข้า รู้สึกว่าคนมุงดูกันทั้งโรงอาหารเลยก็ว่าได้ และฉันก็เลยแบกหน้าแบกตาไปช่วยอีตาแกงส้มนั้น ซึ่งตอนนั้นกำลังร้องไห้ฟูมฟาย (ToT) ที่ชั้นเข้าไปช่วยได้ก็เพราะอะไรนั้นนะหรอ ก็เพราะว่าพี่ๆพวกนั้นรู้จักพี่ชายสุดหล่อชั้นนะสิ พี่ชายฉันชื่อพริกไทย อายุห่างกว่าชั้น 2 ปี เค้าเป็นที่รู้จักของผู้หญิงทั้งโรงเรียน เพราะว่าพี่แกไม่รู้ว่าเอาเชื้อหน้าตาดีมาจากไหน ไม่แบ่งให้น้องสักครึ่งนึงเล๊ยย....  และก็เป็นอันว่าฉันได้ช่วยแกงส้มให้รอดพ้นน้ำมือของรุ่นพี่พวกนั้นไปได้ หลังจากนั้นนายแกงส้มก็ติดฉันงอมแงม เพราะว่าผู้ชายไม่ค่อยมีใครกล้าคบเหมือนกัน ก็เพราะว่านายแกงไม่ห้าว ไม่แข็งแรง และก็เล่นกีฬาไม่เป็นอีก ทั้งๆที่หน้าตาก็สมบูรณ์แบบทุกอย่าง แต่ก็มีข่าวออกมาบ่อยๆว่า แกงส้มเป็นเกย์ อยู่บ่อยครั้งเหมือนกัน แต่ฉันกับกะทิก็ไม่ได้คิดไรมาก เพราะอยู่กันมาจนถึงเดี่ยวนี้ได้ แกงก็ไม่ได้เป็นชะนีแอ็บแมนไรหรอก  เค้าเริ่มเปลี่ยนแปลงตัวเองได้นิดนึงแระ ก็คือปกป้องเพื่อนๆนะสิ (แต่สู้ใครไม่ได้หรอกนะ ได้แต่เถียงลูกเดียว) เฮ้อ! มีผู้ชายอยู่ในกลุ่มทั้งคน ก็ดันช่วยอะไรไม่ได้ซะงั้น ยังไงก็เตรียมตัวไว้สำหรับไปเที่ยวพรุ่งนี้ดีกว่า ^0^
 
…………………………………………………………………………………


        “ฮุ๊ย! มาช้าจังผัดฉ่าเป็นคนนั้นทั้งที ทำอย่างงี้ได้ไงเนี่ย”  แกงยืนบ่นอยู่หน้าโรงหนัง
        “แฮ๊กๆๆ...ขะ...ขอโทษที..แฮ๊กๆๆ  โธ่! เลทแค่ 20 นาทีกว่าๆเอง ทำเป็นบ่นไปได้” ฉันวิ่งมาอย่างกระหืดกระหอบ กว่าจะมาถึงโรงหนังได้เกือบตาย อันเนื่องมาจากนอนตื่นสายตามเคย
“เอาเหอะแกง  ผัดฉ่าก็เป็นอย่างงี้แหละ แกยังไม่ชินอีกหรอ ’ กะทิยืนอยู่ข้างๆพูด พล้าวจับไหล่เพื่อนชายที่สูงกว่าเขาไปหลายเซนต์ด้วยกัน ก็ถือว่าในกลุ่ม 3 คนเรา แกงก็สูงที่สุดอ่านะ ส่วนตัวเล็กที่สุดก็คือฉัน เค้าไม่ได้เรียกว่าเตี้ยนะ เรียกตัวเล็กดีกว่าน่ารักกว่าเยอะ ^^
“เรารีบไปกันเหอะ เดี่ยวหนังจะเข้าแล้ว งั้นเดี๋ยวชั้นไปซื้อป๊อปคอนเองนะ พวกแกจะเอาเป็ปซี่ด้วยป่าว” กะทิเอ่ย
“อืม / ก็ดี”  แกงกับฉันพูดพร้อมกัน



ในขณะที่ฉันกับแกงกำลังยืนรอกะทิอยู่นั้น ชั้นก็เพิ่งสังเกตได้ว่ามีใครบางคนกำลังมองมาที่ฉันอยู่ ใครอ่ะ! ฉันดูไม่ผิดแน่ ต้องเป็นป้านั้นแน่นอน แต่งตัวยังกับเจ้าแม่ยิปซี่ ใส่ผ้าโพกหัวบางๆ ก็เลยเห็นแต่ดวงตาเท่านั้น ชั้นเริ่มจ้องกลับบ้าง แล้วอยู่ๆ ป้านั้นก็เดินมาทางฉัน ฉันรีบขยับตัวเข้าใกล้เพื่อนชายให้มากที่สุด หวังว่าแกงคงช่วยไรฉันได้มาก แต่ว่าแกงตอนนี้กำลังยุ่งอยู่กับการมองนาฬิกาข้อมือของตนอย่างเร่งรีบ ก็เพราะว่าหนังใกล้เข้าเต็มทีแล้ว  ยัยป้านั้นก็เดินเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆ แต่ตอนนี้ฉันรู้ว่าแกงก็เริ่มรู้สึกตัวแล้ว แกงมองหน้าฉันทันที่ และทำสีหน้าบ่งบอกว่า ใครหรอ รู้จักกันมั้ย ? แต่แล้ว อยู่ๆป้ายิปซีนั้นก็วิ่งมาจับไหล่ฉันทันที  โอ๊ยยย..~ เจ็บบบ
“ป้า  อารายเนี๊ยยยยย.. โอ๊ยยยเจ็บน่ะ!” ฉัน สบถอย่างแรง (>0<)
“เนื้อคู่ ..ๆ วันนี้เธอจะได้เจอเนื้อคู่..~  เธอ..จะได้เจอเนิ้อคู่...”  ฉันตกใจสุดขีด กับคำที่ป้านั้นบอก แต่ว่าไหล่ฉันตอนนี้ เจ็บระบมไปหมดแล้ว  ปล่อยสักทีซิโว๊ยยยย..
“โอ๊ยยย ป้า~”  (-o-)
“ป้าคับ  ป้าคับ  ”  เสียงเพื่อนชายที่กำลังช่วยแกะมือป้านั้นออกจากไหล่ชั้น จนสุดท้ายป้ายิปซี่นั้นก็ปล่อย  แกงส้มรีบมายืนข้างหน้าฉันทันที โอ๊ววว..ทำไมเพื่อนฉันถึงเป็นสุภาพบุรุษขนาดนี้
(มันใช่อารมณ์ดีใจมั้ยห๊า!) 
   “ป้าทำไรอ่ะ”  แกงพูดเสียงดังทั่งห้าง  ฉันเริ่มรู้สึกว่ามีสายตาหลายๆคู่ ที่กำลังจ้องมองดูเราเป็นตาเดียว
   “เธอ  ”  ป้ายิปซีชี้หน้าแกงทันที
   “เธอกับเธอ...” เอ้า ชี้หน้าฉันด้วย เอ๊ะ! ป้าไรกันแน่เนี่ย*-*
   “เธอสองคน..จะ ...โอ๊ววว ไม่นะ  ไม่  ไม่ ม่ายยยยย....~ ”  ป้ายิปซีตะโกนลั่น พล้างใช้มือจับศีรษะของตนไว้ เป็นบ้าไรอีกเนี่ย!
แล้วจู่ๆ คุณร.ป.ภ. ก็มาช่วยได้ทัน เค้าช่วยลากป้ายิปซีนั้นออกไปทันที ก่อนที่จะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นอีก“เกิดอะไรขึ้น แกง!” เสียงกะทิดังขึ้นข้างๆ พล้างทำให้ฉันตื่นจากอาการพวัง
“ไม่เป็นไรมากใช่มั้ยฉ่า”   แกงหันมาจับไหล่ฉัน แทนที่จะตอบคำถามของกะทิ
“ไม่อ่ะ ไม่ ไม่เป็นไร”   ฉันหายใจหอบ ไหล่ฉันตอนนี้ปวดระบมไปหมดแล้ว (-o-)^



และสุดท้าย พวกเราก็ได้ดูหนังกัน แต่พอดูเสร็จก็มาหยุดอยู่ที่ร้านไอติมเล็กๆในห้องที่วัยรุ่นชอบเข้ากัน ไม่หรูหรามาก แต่ก็ดูดีเชียวละ พวกเราก็มานั่งกันบ่อยด้วย
“เฮ้อ!”  ฉันถอนหายใจเฮือกใหญ่ ขณะกำลังหย่อนก้นนั่งเก้าอี้
“แกง”  ฉันพูดขึ้นในขณะมองหน้าเพื่อนชายที่กำลังมองหน้าฉันอยู่
“แกงงงง!..” แกงส้มตกใจทันที
“เป็นไรไปว่ะ มองซะนานเลยแก”
“กะทิก็อีกคน เป็นไรกันวะ ”  ฉันเอ่ยขึ้นทันที ที่รู้ว่ากะทิก็มองหน้าฉันแปลกๆเหมือนกัน
“มีเรื่องไรก็พูดมาเลยดีกว่า  ไม่ต้องต้องมามองหน้ากันอย่างนี้ก็ได้”   ฉันเริ่มอารมณ์เสีย พลางเปิดเมนู ดูไปเพลินๆ
“ผัดฉ่า”  กะทิพูดขึ้น
“แกเชื่อที่ยัยป้านั้นพูดป่ะ”
“ เรื่องนี้นี่เองอะหรอ  ที่พวกแกมองหน้าชั้นแปลกๆอ่ะ”
“เหอะน๊า...บอกฉันก่อนดิ”
“ไอ้เรื่องคู่แท้นั้นนะหรอ”(-0-)
“แกไม่เชื่อหรอผัดฉ่า”
“คู่ทง  คู่แท้ไรกัน ไร้สาระน๊า” 
“ใช่.. ไร้สาระ”  แกงพูดพล้างดูเมนูเครื่องดื่มไปด้วย



“ช๊อกโกแลตบราวนี่สมูตตี้โต๊ะไหนคะ” สาวเสริฟของร้านพูดขึ้น ในมือถือช๊อกโกแลตบราวนี่ด้วย (0.0) ว๊าวววว.. น้องช๊อกฯ ช้านน~
“โต๊ะนี่คะ / โต๊ะนี่คับ”   อ้าว! ใครกันบังอาจมันแย้งน้องช๊อกฯ ฉันหรอ... ฉันรีบหน้าไปทางต้นเสียงทันที เอ๊ะ ..หน้าคุ้นแฮะ แต่ก็ชั่งละในเมื่อจะมาแย้งน้องช๊อกฯ ชั้นละก็ ไม่เว้นแน่
“ของน้องหรอคับ”  ผู้ชายคนนั้นพูดขึ้น  ฉันเริ่มคุ้นหน้าเค้าแระ คงเป็นรุ่นพี่ม.6 ที่โรงเรียน
“แล้วของพี่หรอคะ”  ฉันพูดสวนไปแต่พี่เค้าไม่ตอบ ฉัน เรื่มรู้สึกว่าตอนนี้กะทิกำลังจิกหน้าฉันอยู่ คงจะพยายามห้ามไม่ให้ฉันมีปากเสียงกับใครละมั้ง!
“ไม่รู้แหละ  ยังไงช๊อกโกแลตนี้ก็ต้องเป็นของหนู ก็หนูมาก่อนนิ ก็ต้องได้ก่อนสิ”  ฉันเผลอปากพูดออกไปทั้งๆที่ไม่ได้สั่ง! อุ๊ยยย ซวยแล้วตู่ (ก็ทุกทีฉันสั่งไอ้นี่กินทุกครั้ง แต่วันนี้ลองเปลี่ยนมากินเป็นไอติมแทน*-*)
 “ไม่เอาน่า ฉ่า....อายเขาป่าวๆ”   กะทิดึงแขนฉันอย่างกระวนกระวาย
“งั้น  ให้น้องเค้าก่อนก็ได้คับ เดี่ยวผมขออีกอันนึงก็ได้*-*”  รุ่นพี่ม .6 คนนั้นพูดขึ้น แต่ฉันก็เพิ่งรู้ว่าเค้ามากับผู้หญิงคนนึงด้วย ชั้นจำได้ว่าผู้หญิงคนนี้ก็อยู่ม .6 เหมือนกัน เค้าฮอตมากเลยแหละ รู้สึกว่าเป็นดาวโรงเรียนด้วย      ฉันนั่งลงอย่างภาคภูมิใจ ฮ่าๆ ชั้นชนะ*-*
“นิ ฉ่า  แกรู้มั้ย ว่าพี่เค้าดูทีท่าไม่พอใจแกเลยนะโว๊ย”   กะทิพูดกระซิป
“ไม่พอใจก็ชั่งเค้าป่ะไร ก็ใครเค้าสั่งก่อนละ”  ฉันตักน้องช๊อกฯ เข้าปากอย่างภาคภูมิ
“ก็เค้าไง!”   แกงพูดสวนขึ้น
“เฮ๊ยยย!  แกง แกรู้ได้ไงวะ”   ฉันตวาดใส่เพื่อนชาย
“ก็ทุกทีเธอจะสั่งสมูตตี้กิน แต่วันนี้เธอก็เปลี่ยนใจสั่งไอติมช๊อกฯ แทนอ่ะ แค่นี้คัยมันจะจำไม่ได้บ้าง..” 
“อะไรน่ะ  นี้ๆแปลว่าพี่เค้าสั่งก่อนแกหรอ  แล้วแกก็ไปเอาของเค้ามากินหน้าตาเฉย..”  กะทิชี้หน้าฉัน จนชั้นทำหน้าไม่ถูก 
“ก็ฉันอยากกินนี่หนา   ให้ทำไงละ”
“โห๊ยยยย..ยัยฉ่านะยัยฉ่า  คลาวนี้ชั้นจะมองหน้าเค้าได้มั้ยเนี่ย!”  กะทิกุ่มหัวพูด
“ก็เค้าอยากกินจริงๆนะ” (-O-)
“แล้วพี่เค้าไม่อยากกินหรือไงละ”  กะทิสวน
“เอาน่า  มากินไอติมกันนะ ไม่ได้มาเถียงกัน เรื่องแค่เนี่ยเถียงกันอยู่ได้นะผู้หญิง”  แกงส่ายหน้า
‘ไม่รู้แหละ ยังไงชั้นก็ไม่ผิด”   ฉันลุกจากที่นั่งทันที แต่ไม่ทันรู้ว่าเก้าอี้เคลื่อนตัวชนคัยคนนึงเข้าอย่างจัง จนทำให้น้ำช๊อกโกแลตปั่นที่เค้าคนนั้นถื่อมา หกรดเสื้อตัวเองเข้า  ห๊า...ซวยอีกแล้วตู่!
“เป็นไรบ้างคะ..คะ..ขอโทษด้วยนะคะ ขะ.. ขอโทษคะ”  ฉันกระวนกระวายพลางใช้มือปัดน้ำที่หกรดเสื้อของคนๆนั้น  อ๊ากกกก...จะเป็นคัยซะได้ละ ก็พี่คนเมื่อกี๊ที่ชั้นเพิ่งแย่งสมูตตี้พี่เค้ามากินอ่า  โอ๊ยย..~  ทำไมถึงเป็นเวรเป็นกรรมอะไรกับชั้นนักหนาเนี่ยห๊า...
“ไม่   ไม่เป็นไรคับ  ไม่เป็นไรจริงๆ”   รุ่นพี่คนนั้นรีบวางแก้วที่ยังเหลือช๊อกโกแลตปั่นอีกตั้งครึ่งแก้วบนโต๊ะข้างๆ และรีบจัดแจงเสื้อผ้าตัวเอง   กะทิเห็นท่าไม่ดีนัก เลยรีบเข้ามาช่วยพูดเป็นการใหญ่
“พี่คะ  ต้องขอโทษแทนเพื่อนหนูด้วยนะคะ  ขอโทษจริงๆคะ”   
“คับ  ไม่เป็นไรจริงๆคับ  -&not;_-”
“น้องคะ ทำไมซุ่มซ่ามอย่างนี้ละคะ”   เสียงผู้หญิงคนนั้นดังมาจากข้างหลังพี่เค้า  แล้วก็เดินดุ้มๆมาเผชิญหน้ากับฉัน
“ก็หนูขอโทษแล้วนิพี่”   ฉันพูดย้อนจนกะทิต้องห้ามไว้
“เอาน่าฉ่า  ใจเย็นเพื่อน”   กะทิกระซิบข้างหู
“แหะๆ..~  ต้องขอโทษด้วยนะคะ คือเพื่อนหนูมันไม่ค่อยเต็มนะคะ เบ๊อะๆ เบ๋อๆ เอ๋อๆ อย่างนี้เป็นประจำแหละคะ อย่าถือสาเลยนะคะรุ่นพี่  ทุกวันนี้ก็อยู่ไม่สุขสักเท่าไรอะคะ”   ตายละ ยัยกะทิเน่า นี้แกว่าฉัน      เอ๋องั้นหรอ...>0<
“แก..อู๊บ ...อา...ไอ..ออง..แอ....อ๊ากกก”  กะทิรีบใช้มือปิดปากฉันทันที จนชั้นต้องดิ้นสุดชีวิต เดี๋ยวก่อนเหอะ  ถ้าออกไปข้างนอกมะไรน่ะ ฉันจะยำแกให้เลอะ ยัยกะทิเน่า!
“เห็นมั้ยละแกง  ฉันเตือนแกแล้ว ว่าอย่าเอาฉ่ามาเที่ยวก็ไม่ฟัง เห็นมั้ยละคะ เป็นแบบนี้ประจำเลย เหอะๆๆ...”    กะทิหันมาพูดกับแกงโดยที่ยืนฟังโดยไม่พูดอะไรสักคำ   
“เออ..ใช่คับๆ ขอโทษด้วยนะคับพี่ๆ”
“คับ ไม่เป็นไรจริงๆคับ” ^^
“แต่ว่า....”   รุ่นพี่ผู้หญิงคนนั้นพูดขึ้น
“ไม่เป็นไรหรอกเนม   น้องเค้าไม่ได้ตั้งใจจริงๆ”   เฮ๊อออ...หนุร๊ากกกพี่เหลือเกิ๊นนน!
“งะ..งั้น พวกเราขอตัวนะคะ^^”   กะทิพูดขึ้นในขณะที่มือยังจับคอและปิดปากไฉันว้สนิท
“อ่อย...อ้า....โอ๊ยยยยย”   (((>0<)))   ฉันตะโกนสุดเสียง แต่กะทิก็ไม่ยอมปล่อย เพราะว่าตอนนี้ยังไม่ได้ออกนอกร้าน   งั้นต้องลองท่าไม้ตายฉันดู.... ย๊ากกกก พลังคลื่นเต่า..ฟู่ววว(งับ!)
“กรี๊ดดดดด...(>0<)”   กะทิร้องลั่น จนต้องยอมปล่อยมือออก 555+ เป็นไง โดนพลังคลื่นเต่าของชั้นเข้าฮ่ะฮ่า..
“ยัยฉ่า  แกจะบ้าหรือไงห๊า   นี้มันมือนะโว๊ยยย  ไม่ใช่กระดูกซะหน่อย!”     กะทิกุ้มมือแน่น
“เอ้า เฮ๊ยยย!  แกว่าฉันเป็นหมาหรอกะทิ” 
“ร้อนตัวมัยละ 55+”
“นิ....”   ฉันกำลังกระโจนเข้าไปทางกะทิ แต่เสียงแกงก็ดังขึ้น
“ทะเลอะกันทำไมอ่ะห๊า....”
“พวกเธอนี่ไม่เอาไหนกันเลยนะ  วันๆก็ได้แต่ทะเลอะกันอ่ะ  หายใจเข้าก็ทะเลอะ หายใจออกก็ทะเลอะ   พวกเธอสองคนน่าจะเอาเวลาทะเลอะกันเนี่ย ไปทำอย่างอื่นที่มันมีสาระมากกว่านี้ได้มะ  ฉันลำคาญ” แกงพูดอย่างอารมณ์เสีย  พวกชั้นถึงกับเงียบ~
“แกง...ฉันขอโทษ”   กะทิพูดขึ้น
“ฉันด้วย  ขอโทษนะแกงนะ”^^
แกงเมินหน้าหนี  แล้วเดินนำหน้า “กลับบ้านเหอะ  เย็นมากแระ..”[/center][/font][/le




อย่าลืมติดตามตอนต่อไปนะคะ

[np]

      “เฮ้ย!แกง พรุ่งนี้ไปเที่ยวกันอีกนะโว๊ย..  ”   ฉันกระโดดเกาะไหล่เพื่อนชาย ที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาลอกการบ้านยัยกะทิเพื่อนสาวอีกคนนึงของชั้น
        “ชวนเที่ยวอีกแล้วหรอ ติดอกติดใจอะไรอีกละผัดฉ่า”   เพื่อนชายหันหน้ามาคุย
        “โธ่ อาทิตย์นี้ทั้งอาทิตย์เที่ยวได้กี่วันเองอ่ะ ขออีกวันนึงไม่ได้หรือไง การบ้านอ่ะ ไว้ทำวันหลังก็ได้ เครียดมากมันจะไม่ดีเอาน่ะโว๊ย”  ฉันเดินไปนั่งเก้าอี้ที่อยู่ตรงข้ามเพื่อนชาย   ดูแกงไม่สนใจในคำพูดอ้อนวอนของชั้นสักเท่าไร  เอาแต่ตั้งหน้าตั้งตาก้มหน้าทำการบ้านอย่างใจจดใจจ่อ  จนกะทิที่นั่งท้าวคางมองเพื่อนชายลอกการบ้านของตนอยู่นั้น ต้องหันมาพูดแทน
       “แกง ฉันเตือนแกแล้วใช่ป่ะ ว่าอย่าชวนยัยฉ่าไปเที่ยวตอนวันเกิดชั้นอ่า  เห็นป่ะละติดอกติดใจไรก็ไม่รู้ เดี่ยวก็ได้ทีเที่ยวบ่อยกันพอดี ยิ่งตอนนี้ก็ช่วงสอบเก็บคะแนนอยู่ด้วย การบ้านก็อีกตั้งแยะ ฉันนี่ยิ่งขี้เกียดอยู่ด้วย”  เพื่อนสาวทำหน้ากลุ้ม
       “แกงอ่ะ ดูกะทิว่าเราดิ เราไม่ได้ติดเที่ยวสักหน่อย แล้วอีกอย่างอ่ะการบ้านเราก็ทำเสร็จแล้วด้วย เราไม่ชอบหรอกนะที่จะต้องมานั่งลอกการบ้านเพื่อนทุกเช้าอ่ะ”  ฉันพูดพล้างกอดอก
      “จะหาเรื่องกันก็ว่ามาดีดีเลยผัดฉ่า”   แกงเหลือบตาพูด
     “แหะ..โธ่แกงน๊า ๆๆๆๆ แกงน่ะไปเที่ยวกันน๊า กะทิด้วยน๊า”
      “ก็คงต้องยอมแล้วละกะทิ”   แกงหันหน้าไปทางกะทิเพื่อนสาว พล้างถอนหายใจเฮือกใหญ่


      เป็นอันว่าเพื่อนๆยอมทำคำขอของฉันอย่างจำใจ  โอ๊ย..ทำไมเพื่อนฉันถึงน่ารักและใจดีอย่างนี่น๊า  ไม่ผิดหวังเลยที่คบกันมาตั้ง 4 ปี  ฉันมีเพื่อน 2 คนนี้มาก็ตั้งแต่เรียน ม.1 แล้วละคะ ครั้งแรกที่เจอกันฉันจำได้ว่าฉันเรียนอยู่ห้องเดียวกับกะทิ แต่เราทั้งสองก็ไม่ได้สนิทกันเลย ก็เพราะว่ากะทิเค้าไม่ค่อยมีใครกล้าเค้าใกล้ เพราะว่าช่วงนั้นกะทิดูจะเป็นเด็กผู้หญิงที่มีโลกส่วนตัวสูง กะทิจะเป็นคนหัวฟูๆ แว่นหนาเตอะ! ไม่ทราบเหมือนกันว่าทำไมเพื่อนๆถึงไม่กล้าเข้าใกล้ แต่ก็บังเอิญที่ช่วงนั้นฉันติดวรรณกรรมแฮรี่  พอตเตอร์อย่างงอมแงม  ก็เลยไปทักกะทิเข้าว่า”เธอๆ..เธอรู้มั้ย เธอเหมือนเฮอร์ไมโอนี่  เกรนเจอร์มากเลยล่ะ” พอฉันพูดจบ กะทิถึงกลับยืนขึ้นและกระโดดโหยงเหยงทั่วห้องและก็พูดว่า ” จริงหรอๆๆๆๆ”  และฉันก็ได้รู้ว่ากะทินั้นก็ติดวรรณกรรมเรื่องนี้เช่นกัน เราสองคนก็เริ่มต้นความสัมพันธ์กัน และได้นัดกันไปดูหนังเรื่องนี้ แต่ ณ ตอนนี้ไม่ใช่กะทิคนเดิมแล้ว พอหลังจากปิดเทอมใหญ่ช่วง ม.3 กะทิก็ได้เปลี่ยนแปลงตัวเอง ตามคำเรียกร้องของเพื่อนๆทุกคน! จากผมที่เคยตั้งฟู ตอนนี้กลับหลายเป็นผมตรงสวย บ้างที่กะทิก็ไปทำเป็นลอนมาอวดเพื่อนๆอีกด้วย*-*  และได้เปลี่ยนจากการขยับแว่นไปมา ก็กลายเป็นว่าใส่คอนแทคเลนท์แทน  ส่วนอีกคนนั้น  “แกงส้ม” (ชื่อน่ากินมาก!) หนุ่มเหนือหน้าตาดี ทั้งขาว สูง ใสกิ๊ก! และทรงผมก็ทำตามสมัยนิยม เกาหลีสุดฮอต เจอกันครั้งแรกตอนเรียนอยู่ ม.1 เทอม 2  แกงเค้าเพิ่งย้ายมาจากเชียงใหม่อ่ะนะ ก็เนื่องจากเป็นเด็กใหม่ จึงไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไร ในช่วงพักเที่ยง พวกพี่ๆผู้หญิงสุดห้าวของโรงเรียน จะจองโต๊ะตัวกลางของโรงอาหารไว้ ซึ่งนักเรียนทุกคนจะไม่กล้าเข้าไปนั่งหรือแม้แต่แตะแค่ปลายนิ้วก้อยไม่ได้ด้วยซ้ำ  แต่อีตาแกงส้มนี่สิไม่รู้ว่าจะหาโต๊ะที่ไหน ก็เลยไปนั่งที่โต๊ะนั่นเข้า  ก็เลยเกิดเรื่องไม่พอใจกันเข้า รู้สึกว่าคนมุงดูกันทั้งโรงอาหารเลยก็ว่าได้ และฉันก็เลยแบกหน้าแบกตาไปช่วยอีตาแกงส้มนั้น ซึ่งตอนนั้นกำลังร้องไห้ฟูมฟาย (ToT) ที่ชั้นเข้าไปช่วยได้ก็เพราะอะไรนั้นนะหรอ ก็เพราะว่าพี่ๆพวกนั้นรู้จักพี่ชายสุดหล่อชั้นนะสิ พี่ชายฉันชื่อพริกไทย อายุห่างกว่าชั้น 2 ปี เค้าเป็นที่รู้จักของผู้หญิงทั้งโรงเรียน เพราะว่าพี่แกไม่รู้ว่าเอาเชื้อหน้าตาดีมาจากไหน ไม่แบ่งให้น้องสักครึ่งนึงเล๊ยย....  และก็เป็นอันว่าฉันได้ช่วยแกงส้มให้รอดพ้นน้ำมือของรุ่นพี่พวกนั้นไปได้ หลังจากนั้นนายแกงส้มก็ติดฉันงอมแงม เพราะว่าผู้ชายไม่ค่อยมีใครกล้าคบเหมือนกัน ก็เพราะว่านายแกงไม่ห้าว ไม่แข็งแรง และก็เล่นกีฬาไม่เป็นอีก ทั้งๆที่หน้าตาก็สมบูรณ์แบบทุกอย่าง แต่ก็มีข่าวออกมาบ่อยๆว่า แกงส้มเป็นเกย์ อยู่บ่อยครั้งเหมือนกัน แต่ฉันกับกะทิก็ไม่ได้คิดไรมาก เพราะอยู่กันมาจนถึงเดี่ยวนี้ได้ แกงก็ไม่ได้เป็นชะนีแอ็บแมนไรหรอก  เค้าเริ่มเปลี่ยนแปลงตัวเองได้นิดนึงแระ ก็คือปกป้องเพื่อนๆนะสิ (แต่สู้ใครไม่ได้หรอกนะ ได้แต่เถียงลูกเดียว) เฮ้อ! มีผู้ชายอยู่ในกลุ่มทั้งคน ก็ดันช่วยอะไรไม่ได้ซะงั้น ยังไงก็เตรียมตัวไว้สำหรับไปเที่ยวพรุ่งนี้ดีกว่า ^0^
 
…………………………………………………………………………………


        “ฮุ๊ย! มาช้าจังผัดฉ่าเป็นคนนั้นทั้งที ทำอย่างงี้ได้ไงเนี่ย”  แกงยืนบ่นอยู่หน้าโรงหนัง
        “แฮ๊กๆๆ...ขะ...ขอโทษที..แฮ๊กๆๆ  โธ่! เลทแค่ 20 นาทีกว่าๆเอง ทำเป็นบ่นไปได้” ฉันวิ่งมาอย่างกระหืดกระหอบ กว่าจะมาถึงโรงหนังได้เกือบตาย อันเนื่องมาจากนอนตื่นสายตามเคย
“เอาเหอะแกง  ผัดฉ่าก็เป็นอย่างงี้แหละ แกยังไม่ชินอีกหรอ ’ กะทิยืนอยู่ข้างๆพูด พล้าวจับไหล่เพื่อนชายที่สูงกว่าเขาไปหลายเซนต์ด้วยกัน ก็ถือว่าในกลุ่ม 3 คนเรา แกงก็สูงที่สุดอ่านะ ส่วนตัวเล็กที่สุดก็คือฉัน เค้าไม่ได้เรียกว่าเตี้ยนะ เรียกตัวเล็กดีกว่าน่ารักกว่าเยอะ ^^
“เรารีบไปกันเหอะ เดี่ยวหนังจะเข้าแล้ว งั้นเดี๋ยวชั้นไปซื้อป๊อปคอนเองนะ พวกแกจะเอาเป็ปซี่ด้วยป่าว” กะทิเอ่ย
“อืม / ก็ดี”  แกงกับฉันพูดพร้อมกัน



ในขณะที่ฉันกับแกงกำลังยืนรอกะทิอยู่นั้น ชั้นก็เพิ่งสังเกตได้ว่ามีใครบางคนกำลังมองมาที่ฉันอยู่ ใครอ่ะ! ฉันดูไม่ผิดแน่ ต้องเป็นป้านั้นแน่นอน แต่งตัวยังกับเจ้าแม่ยิปซี่ ใส่ผ้าโพกหัวบางๆ ก็เลยเห็นแต่ดวงตาเท่านั้น ชั้นเริ่มจ้องกลับบ้าง แล้วอยู่ๆ ป้านั้นก็เดินมาทางฉัน ฉันรีบขยับตัวเข้าใกล้เพื่อนชายให้มากที่สุด หวังว่าแกงคงช่วยไรฉันได้มาก แต่ว่าแกงตอนนี้กำลังยุ่งอยู่กับการมองนาฬิกาข้อมือของตนอย่างเร่งรีบ ก็เพราะว่าหนังใกล้เข้าเต็มทีแล้ว  ยัยป้านั้นก็เดินเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆ แต่ตอนนี้ฉันรู้ว่าแกงก็เริ่มรู้สึกตัวแล้ว แกงมองหน้าฉันทันที่ และทำสีหน้าบ่งบอกว่า ใครหรอ รู้จักกันมั้ย ? แต่แล้ว อยู่ๆป้ายิปซีนั้นก็วิ่งมาจับไหล่ฉันทันที  โอ๊ยยย..~ เจ็บบบ
“ป้า  อารายเนี๊ยยยยย.. โอ๊ยยยเจ็บน่ะ!” ฉัน สบถอย่างแรง (>0<)
“เนื้อคู่ ..ๆ วันนี้เธอจะได้เจอเนื้อคู่..~  เธอ..จะได้เจอเนิ้อคู่...”  ฉันตกใจสุดขีด กับคำที่ป้านั้นบอก แต่ว่าไหล่ฉันตอนนี้ เจ็บระบมไปหมดแล้ว  ปล่อยสักทีซิโว๊ยยยย..
“โอ๊ยยย ป้า~”  (-o-)
“ป้าคับ  ป้าคับ  ”  เสียงเพื่อนชายที่กำลังช่วยแกะมือป้านั้นออกจากไหล่ชั้น จนสุดท้ายป้ายิปซี่นั้นก็ปล่อย  แกงส้มรีบมายืนข้างหน้าฉันทันที โอ๊ววว..ทำไมเพื่อนฉันถึงเป็นสุภาพบุรุษขนาดนี้
(มันใช่อารมณ์ดีใจมั้ยห๊า!) 
   “ป้าทำไรอ่ะ”  แกงพูดเสียงดังทั่งห้าง  ฉันเริ่มรู้สึกว่ามีสายตาหลายๆคู่ ที่กำลังจ้องมองดูเราเป็นตาเดียว
   “เธอ  ”  ป้ายิปซีชี้หน้าแกงทันที
   “เธอกับเธอ...” เอ้า ชี้หน้าฉันด้วย เอ๊ะ! ป้าไรกันแน่เนี่ย*-*
   “เธอสองคน..จะ ...โอ๊ววว ไม่นะ  ไม่  ไม่ ม่ายยยยย....~ ”  ป้ายิปซีตะโกนลั่น พล้างใช้มือจับศีรษะของตนไว้ เป็นบ้าไรอีกเนี่ย!
แล้วจู่ๆ คุณร.ป.ภ. ก็มาช่วยได้ทัน เค้าช่วยลากป้ายิปซีนั้นออกไปทันที ก่อนที่จะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นอีก“เกิดอะไรขึ้น แกง!” เสียงกะทิดังขึ้นข้างๆ พล้างทำให้ฉันตื่นจากอาการพวัง
“ไม่เป็นไรมากใช่มั้ยฉ่า”   แกงหันมาจับไหล่ฉัน แทนที่จะตอบคำถามของกะทิ
“ไม่อ่ะ ไม่ ไม่เป็นไร”   ฉันหายใจหอบ ไหล่ฉันตอนนี้ปวดระบมไปหมดแล้ว (-o-)^



และสุดท้าย พวกเราก็ได้ดูหนังกัน แต่พอดูเสร็จก็มาหยุดอยู่ที่ร้านไอติมเล็กๆในห้องที่วัยรุ่นชอบเข้ากัน ไม่หรูหรามาก แต่ก็ดูดีเชียวละ พวกเราก็มานั่งกันบ่อยด้วย
“เฮ้อ!”  ฉันถอนหายใจเฮือกใหญ่ ขณะกำลังหย่อนก้นนั่งเก้าอี้
“แกง”  ฉันพูดขึ้นในขณะมองหน้าเพื่อนชายที่กำลังมองหน้าฉันอยู่
“แกงงงง!..” แกงส้มตกใจทันที
“เป็นไรไปว่ะ มองซะนานเลยแก”
“กะทิก็อีกคน เป็นไรกันวะ ”  ฉันเอ่ยขึ้นทันที ที่รู้ว่ากะทิก็มองหน้าฉันแปลกๆเหมือนกัน
“มีเรื่องไรก็พูดมาเลยดีกว่า  ไม่ต้องต้องมามองหน้ากันอย่างนี้ก็ได้”   ฉันเริ่มอารมณ์เสีย พลางเปิดเมนู ดูไปเพลินๆ
“ผัดฉ่า”  กะทิพูดขึ้น
“แกเชื่อที่ยัยป้านั้นพูดป่ะ”
“ เรื่องนี้นี่เองอะหรอ  ที่พวกแกมองหน้าชั้นแปลกๆอ่ะ”
“เหอะน๊า...บอกฉันก่อนดิ”
“ไอ้เรื่องคู่แท้นั้นนะหรอ”(-0-)
“แกไม่เชื่อหรอผัดฉ่า”
“คู่ทง  คู่แท้ไรกัน ไร้สาระน๊า” 
“ใช่.. ไร้สาระ”  แกงพูดพล้างดูเมนูเครื่องดื่มไปด้วย



“ช๊อกโกแลตบราวนี่สมูตตี้โต๊ะไหนคะ” สาวเสริฟของร้านพูดขึ้น ในมือถือช๊อกโกแลตบราวนี่ด้วย (0.0) ว๊าวววว.. น้องช๊อกฯ ช้านน~
“โต๊ะนี่คะ / โต๊ะนี่คับ”   อ้าว! ใครกันบังอาจมันแย้งน้องช๊อกฯ ฉันหรอ... ฉันรีบหน้าไปทางต้นเสียงทันที เอ๊ะ ..หน้าคุ้นแฮะ แต่ก็ชั่งละในเมื่อจะมาแย้งน้องช๊อกฯ ชั้นละก็ ไม่เว้นแน่
“ของน้องหรอคับ”  ผู้ชายคนนั้นพูดขึ้น  ฉันเริ่มคุ้นหน้าเค้าแระ คงเป็นรุ่นพี่ม.6 ที่โรงเรียน
“แล้วของพี่หรอคะ”  ฉันพูดสวนไปแต่พี่เค้าไม่ตอบ ฉัน เรื่มรู้สึกว่าตอนนี้กะทิกำลังจิกหน้าฉันอยู่ คงจะพยายามห้ามไม่ให้ฉันมีปากเสียงกับใครละมั้ง!
“ไม่รู้แหละ  ยังไงช๊อกโกแลตนี้ก็ต้องเป็นของหนู ก็หนูมาก่อนนิ ก็ต้องได้ก่อนสิ”  ฉันเผลอปากพูดออกไปทั้งๆที่ไม่ได้สั่ง! อุ๊ยยย ซวยแล้วตู่ (ก็ทุกทีฉันสั่งไอ้นี่กินทุกครั้ง แต่วันนี้ลองเปลี่ยนมากินเป็นไอติมแทน*-*)
 “ไม่เอาน่า ฉ่า....อายเขาป่าวๆ”   กะทิดึงแขนฉันอย่างกระวนกระวาย
“งั้น  ให้น้องเค้าก่อนก็ได้คับ เดี่ยวผมขออีกอันนึงก็ได้*-*”  รุ่นพี่ม .6 คนนั้นพูดขึ้น แต่ฉันก็เพิ่งรู้ว่าเค้ามากับผู้หญิงคนนึงด้วย ชั้นจำได้ว่าผู้หญิงคนนี้ก็อยู่ม .6 เหมือนกัน เค้าฮอตมากเลยแหละ รู้สึกว่าเป็นดาวโรงเรียนด้วย      ฉันนั่งลงอย่างภาคภูมิใจ ฮ่าๆ ชั้นชนะ*-*
“นิ ฉ่า  แกรู้มั้ย ว่าพี่เค้าดูทีท่าไม่พอใจแกเลยนะโว๊ย”   กะทิพูดกระซิป
“ไม่พอใจก็ชั่งเค้าป่ะไร ก็ใครเค้าสั่งก่อนละ”  ฉันตักน้องช๊อกฯ เข้าปากอย่างภาคภูมิ
“ก็เค้าไง!”   แกงพูดสวนขึ้น
“เฮ๊ยยย!  แกง แกรู้ได้ไงวะ”   ฉันตวาดใส่เพื่อนชาย
“ก็ทุกทีเธอจะสั่งสมูตตี้กิน แต่วันนี้เธอก็เปลี่ยนใจสั่งไอติมช๊อกฯ แทนอ่ะ แค่นี้คัยมันจะจำไม่ได้บ้าง..” 
“อะไรน่ะ  นี้ๆแปลว่าพี่เค้าสั่งก่อนแกหรอ  แล้วแกก็ไปเอาของเค้ามากินหน้าตาเฉย..”  กะทิชี้หน้าฉัน จนชั้นทำหน้าไม่ถูก 
“ก็ฉันอยากกินนี่หนา   ให้ทำไงละ”
“โห๊ยยยย..ยัยฉ่านะยัยฉ่า  คลาวนี้ชั้นจะมองหน้าเค้าได้มั้ยเนี่ย!”  กะทิกุ่มหัวพูด
“ก็เค้าอยากกินจริงๆนะ” (-O-)
“แล้วพี่เค้าไม่อยากกินหรือไงละ”  กะทิสวน
“เอาน่า  มากินไอติมกันนะ ไม่ได้มาเถียงกัน เรื่องแค่เนี่ยเถียงกันอยู่ได้นะผู้หญิง”  แกงส่ายหน้า
‘ไม่รู้แหละ ยังไงชั้นก็ไม่ผิด”   ฉันลุกจากที่นั่งทันที แต่ไม่ทันรู้ว่าเก้าอี้เคลื่อนตัวชนคัยคนนึงเข้าอย่างจัง จนทำให้น้ำช๊อกโกแลตปั่นที่เค้าคนนั้นถื่อมา หกรดเสื้อตัวเองเข้า  ห๊า...ซวยอีกแล้วตู่!
“เป็นไรบ้างคะ..คะ..ขอโทษด้วยนะคะ ขะ.. ขอโทษคะ”  ฉันกระวนกระวายพลางใช้มือปัดน้ำที่หกรดเสื้อของคนๆนั้น  อ๊ากกกก...จะเป็นคัยซะได้ละ ก็พี่คนเมื่อกี๊ที่ชั้นเพิ่งแย่งสมูตตี้พี่เค้ามากินอ่า  โอ๊ยย..~  ทำไมถึงเป็นเวรเป็นกรรมอะไรกับชั้นนักหนาเนี่ยห๊า...
“ไม่   ไม่เป็นไรคับ  ไม่เป็นไรจริงๆ”   รุ่นพี่คนนั้นรีบวางแก้วที่ยังเหลือช๊อกโกแลตปั่นอีกตั้งครึ่งแก้วบนโต๊ะข้างๆ และรีบจัดแจงเสื้อผ้าตัวเอง   กะทิเห็นท่าไม่ดีนัก เลยรีบเข้ามาช่วยพูดเป็นการใหญ่
“พี่คะ  ต้องขอโทษแทนเพื่อนหนูด้วยนะคะ  ขอโทษจริงๆคะ”   
“คับ  ไม่เป็นไรจริงๆคับ  -&not;_-”
“น้องคะ ทำไมซุ่มซ่ามอย่างนี้ละคะ”   เสียงผู้หญิงคนนั้นดังมาจากข้างหลังพี่เค้า  แล้วก็เดินดุ้มๆมาเผชิญหน้ากับฉัน
“ก็หนูขอโทษแล้วนิพี่”   ฉันพูดย้อนจนกะทิต้องห้ามไว้
“เอาน่าฉ่า  ใจเย็นเพื่อน”   กะทิกระซิบข้างหู
“แหะๆ..~  ต้องขอโทษด้วยนะคะ คือเพื่อนหนูมันไม่ค่อยเต็มนะคะ เบ๊อะๆ เบ๋อๆ เอ๋อๆ อย่างนี้เป็นประจำแหละคะ อย่าถือสาเลยนะคะรุ่นพี่  ทุกวันนี้ก็อยู่ไม่สุขสักเท่าไรอะคะ”   ตายละ ยัยกะทิเน่า นี้แกว่าฉัน      เอ๋องั้นหรอ...>0<
“แก..อู๊บ ...อา...ไอ..ออง..แอ....อ๊ากกก”  กะทิรีบใช้มือปิดปากฉันทันที จนชั้นต้องดิ้นสุดชีวิต เดี๋ยวก่อนเหอะ  ถ้าออกไปข้างนอกมะไรน่ะ ฉันจะยำแกให้เลอะ ยัยกะทิเน่า!
“เห็นมั้ยละแกง  ฉันเตือนแกแล้ว ว่าอย่าเอาฉ่ามาเที่ยวก็ไม่ฟัง เห็นมั้ยละคะ เป็นแบบนี้ประจำเลย เหอะๆๆ...”    กะทิหันมาพูดกับแกงโดยที่ยืนฟังโดยไม่พูดอะไรสักคำ   
“เออ..ใช่คับๆ ขอโทษด้วยนะคับพี่ๆ”
“คับ ไม่เป็นไรจริงๆคับ” ^^
“แต่ว่า....”   รุ่นพี่ผู้หญิงคนนั้นพูดขึ้น
“ไม่เป็นไรหรอกเนม   น้องเค้าไม่ได้ตั้งใจจริงๆ”   เฮ๊อออ...หนุร๊ากกกพี่เหลือเกิ๊นนน!
“งะ..งั้น พวกเราขอตัวนะคะ^^”   กะทิพูดขึ้นในขณะที่มือยังจับคอและปิดปากไฉันว้สนิท
“อ่อย...อ้า....โอ๊ยยยยย”   (((>0<)))   ฉันตะโกนสุดเสียง แต่กะทิก็ไม่ยอมปล่อย เพราะว่าตอนนี้ยังไม่ได้ออกนอกร้าน   งั้นต้องลองท่าไม้ตายฉันดู.... ย๊ากกกก พลังคลื่นเต่า..ฟู่ววว(งับ!)
“กรี๊ดดดดด...(>0<)”   กะทิร้องลั่น จนต้องยอมปล่อยมือออก 555+ เป็นไง โดนพลังคลื่นเต่าของชั้นเข้าฮ่ะฮ่า..
“ยัยฉ่า  แกจะบ้าหรือไงห๊า   นี้มันมือนะโว๊ยยย  ไม่ใช่กระดูกซะหน่อย!”     กะทิกุ้มมือแน่น
“เอ้า เฮ๊ยยย!  แกว่าฉันเป็นหมาหรอกะทิ” 
“ร้อนตัวมัยละ 55+”
“นิ....”   ฉันกำลังกระโจนเข้าไปทางกะทิ แต่เสียงแกงก็ดังขึ้น
“ทะเลอะกันทำไมอ่ะห๊า....”
“พวกเธอนี่ไม่เอาไหนกันเลยนะ  วันๆก็ได้แต่ทะเลอะกันอ่ะ  หายใจเข้าก็ทะเลอะ หายใจออกก็ทะเลอะ   พวกเธอสองคนน่าจะเอาเวลาทะเลอะกันเนี่ย ไปทำอย่างอื่นที่มันมีสาระมากกว่านี้ได้มะ  ฉันลำคาญ” แกงพูดอย่างอารมณ์เสีย  พวกชั้นถึงกับเงียบ~
“แกง...ฉันขอโทษ”   กะทิพูดขึ้น
“ฉันด้วย  ขอโทษนะแกงนะ”^^
แกงเมินหน้าหนี  แล้วเดินนำหน้า “กลับบ้านเหอะ  เย็นมากแระ..”[/center][/font][/le




อย่าลืมติดตามตอนต่อไปนะคะ

[/color]

[Geosaure]

เป้นบทความที่ให้แง่คิดได้ดีมากเลยครับ

[Sylviane]

อ่านแล้วสนุกดีใช้คำได้แบบลงตัวดี