เราเป็นเด็กคนหนึ่งที่เปป็นฝาแฝด
ผลจากการป็นฝาแฝดนั่นเอง
เราเลยต้องอพยพตัวเอง 555
มาอยู่กับยายซึ่งมีน้องชายแม่อยู่ด้วย
การมาอยู่ตั้งแต่เด็กทำให้เรา
ได้เรียนรู้ว่า
ความอบอุ่นของพ่อแม่กับของคนอื่นถึงแม้จะรักเรามากแค่ไหนก็ไม่เหมือนกัน
แต่เราก็รักน้องชายของแม่หมือนพ่อของเราอ่ะนะ
ทุกวันนี้
พ่อแท้ๆของเราท่านชอบพูดตอกย้ำเรา
เราไม่รู้หรอกว่าท่านจะพูดทำไม
ท่านชอบพูดว่า
ความอบอุ่นของพ่อแม่นะ
มันสำคัญที่สุดอะรประมานนี้
เราก็รู้ดีอยู๋แล้วเพราะสัมผัสมาตั้งแต่เด็ก
เพียงแต่ไม่เข้าใจว่า
พ่อเรานั้นจะตอกย้ำไปเพื่ออะไร
เราต้องรับฟังความคิดของคนสองฝ่ายมาตลอด
คนสองฝ่ายในที่นี้คือ พ่อและน้องชายของแม่
เรารู้ว่าทุกคนดีกับเรา
แต่บางครั้งเราก็กลับรู้สึกเหนื่อยเหลือเกิน
รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นส่วนเกินของครอบครัวน้องชายของแม่
แต่เราก็รียกน้องชายของแม่ว่า ป๊าอะนะค่ะ เพราะเค้าเป็นคนจีน
ส่วนแฟนเค้าเราก็เรียกว่าแม่
บางครั้งแม่แท้ๆเราป่วย
เรากลับไปที่บ้าน
เราก็รู้วึกว่าเป็นส่วนเกินอ่ะ
เราเคยถามตัวเองว่า
เกิดมาเพื่ออะไร
ทำอะไรอยู่
และเราก็ไม่มีคำตอบให้กลับตัวอง
เราถึงแม้จะร่าเริง
แต่เรากลับต้องมาร้องไห้คนเดียวบ่อยๆ
เพื่อนเรามักมองว่าชีวิตแกเพอร์เฟ็ก
เรียนก็ดี ฐานะก็โอเค
แต่บางครั้ง
สิ่งเหล่านั้นมันก็ทดแทนความอบอุ่นไมได้เลย
อย่างไงเราขอบคุณที่ให้เราได้ระบาย
เราสบายใจขึ้นแล้วล่ะขอบคุณค่ะ
พิมพ์
