ผู้หญิงคนหนึ่ง.... ที่ดูๆแล้ว ก็ไม่ต่างอะไรจากคนอื่น
ผู้หญิงคนนี้...ธรรมดา ... แต่ความเป็นคนของเธอ ...
ช่างวิเศษนัก ...
ผู้หญิงคนนี้ ... ผู้ที่สอนให้ผมรู้จักกับคำว่า
ความรักที่แสนจะอบอุ่น ...
ผมไม่รู้ว่าเธอ... คนนั้นเข้ามาในชีวิตผมได้อย่างไร แต่ตอนนี้
เธอก็หยิบยื่นความรักให้ผมอย่างเพียงพอแล้ว
พวกคุณมาลองทำความรู้จักกับ เธอ ดูก็แล้วกัน...
เรื่องราวของเธอ เป็นอย่างไรกัน ... พวกคุณลองมาฟังกันดู
10 กรกฎาคม 2540
วันหนึ่งในมหาลัย ผมได้พบกับผู้หญิงคนนึงโดยไม่ได้ตั้งใจ
ขณะที่ผมเดินอยู่ในโรงอาหารของมหาลัย เพื่อหาอาหารแดก..
ซึ่งคนแย่จังก็เดินขวั่กไขว่เต็มไปหมด
เพราะเป็นเวลาเที่ยงตรงพอดี..
และด้วยความที่ว่าคนเยอะมาก
ทำให้ผมเดินไปชนไหล่เธอเข้าอย่างจัง...
ผมหันหน้าขวับ... ไป พร้อมกับพูดคำว่า ขอโทษครับผม....
เธอก็หันมามองผมเช่นกัน พร้อมกับบอกผมว่า ขอโทษนะคะ
ศรไม่ได้ตั้งใจค่ะ
แล้วเธอก็โบกมือ พร้อมกับหันหลังเดินจากไป เธอเป็นคนสวย ผมยาว
ผิวขาวผ่อง หน้าตาจิ้มลิ้มน่ารักน่ามองเป็นอย่างยิ่ง
ความน่ารักของเธอ
ต้องตาตรึงใจผมยิ่งนัก... ผมรู้สึกประทับใจเธอยิ่งนัก
เธอชื่อว่าศร
นี่เป็นครั้งแรก ที่ผมได้รู้จักเธอ ผมรู้แค่ว่า เธอชื่อว่า ศร
แต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไร เพราะนิสัยส่วนตัวผม
แทบจะไม่สนใจผู้หญิงอยู่แล้ว.... แต่กับคนนี้ ผม
^_-...ปิ๊ง...-_^
เธอทันที ตั้งแต่แรกเห็น แล้วผมก็คิด เอิ๊กส์ๆๆๆ หน้าตางั้น
สงสัยมีแฟนแล้วด้วยแน่ๆเลยว่ะ เฮ้อ เหลวไหลว่ะผม ...
แล้วผมก็หัวเราะเบาๆ กับตัวเอง....
แล้วผมก็มองหาของแดกต่อไป......
24 กรกฎาคม 2540
สองสัปดาห์ต่อมาต่อมา ผมถูกอาจารย์
ใช้ให้ไปขนหนังสือกองเบ้อเร่อที่ห้องสมุดมหาลัย
ผมต้องยกกองหนังสือกองใหญ่ขึ้นไปชั้นสองของห้องสมุด...
ผมก็ขนๆๆไป
แต่ด้วยความซุ่มซ่ามของผม ผมเลยทำหนังสือกองใหญ่ที่ผมยกอยู่
ล้มโครมลงมา ระเนระนาด เต็มบันไดไปหมด นายห่าเอ๊ยยย
ผมโพล่งออกมาด้วยอารมณ์เซ็งสุดตีน พร้อมกับก้มลงเก็บหนังสือ...
ตอนผมกำลังก้มงกๆ เพื่อไล่เก็บหนังสืออยู่นั้น
ผมก็ได้ยินเสียงประตูห้องสมุดชั้นสองเปิดออก
พร้อมกับเสียงคนกำลังเดินลงบันไดมา...
ผมเลยเร่งเก็บหนังสือให้เร็วขึ้น
เพราะถ้าผมไม่รีบ กองหนังสือมันจะขวางบันได
ทำให้คนเดินลงบันไดไม่ได้.
ขณะที่ผมกำลังเก็บอยู่นั้น ผมก็เหลือบไป
แล้วสิ่งที่ผมได้เห็นก็คือ.......
ผู้หญิงคนนึง กำลังก้มเก็บหนังสือด้วยท่าทางอิริยาบถ
คล้ายๆกับที่ผมกำลังทำอยู่....
เมื่อผมเหลือบขึ้นไปมองหน้าผู้หญิงคนนั้น
ผมก็ตกใจ.... เธอคือ....
ศร....ผู้หญิงที่ผมเดินชนเธอในโรงอาหารวันนั้นนี่หว่า......
ผมนั่งมองเธอด้วยอาการงงงวย....
ประจวบเหมาะ พอดีเธอหันมาเห็นผมนั่งมองเธอ เธอก็พูดขึ้นมาว่า
รู้แล้วค่า ว่าคุ้นๆหน้าน่ะ แต่อย่าเพิ่งพูดอะไรเลยนะคะ
มาช่วยกันเก็บหนังสือก่อนนะคะ เดี๋ยวคนเค้าเดินขึ้นลง
เค้าจะเดินไม่ได้กัน... รีบๆหน่อยสิคะ เดี๋ยวจะมีคนเดินมานะ
เสียงหวานๆ น่ารักของเธอสะกดผมซะนิ่งไปเลย เธอเห็นท่าทางผมเอ๋อๆ
เธอเลยพูดขึ้นมาอีกว่า แน่ะ... เหม่ออะไรคะ
เมื่อคืนนอนดึกเหรอ
บอกให้ดื่มกาแฟก็ไม่เชื่อ ฮิ ฮิ เธอพูด
พร้อมกับหัวเราะเสียงเล็กๆ
น่ารักเป็นกันเอง มือเธอก็หยิบๆหนังสือไป พอดีผมรู้ตัวว่า
ผมกำลังเก็บหนังสืออยู่นี่หว่า ผมก็เก็บต่อ แล้วระหว่างที่เก็บ
ผมก็เลยถามเธอว่า ชื่อ ศร เหรอ เธอตอบว่า ใช่ค่ะ อ่ะ
รู้ได้ไงอ่ะ
ผมก็เลยบอกเธอไปว่า ตอนเดินชนกันในโรงอาหาร เธอพูดบอกผมว่า
ศรขอโทษ ไง
ผมก็เลยรู้ชื่อเธอได้ แบบไม่ตั้งใจ ผมกับเธอ
ก็เลยคุยทำความรู้จักกันพอเป็นพิธี
เธอเป็นคนอัธยาศัยดี เป็นกันเอง ทำให้ผมกับเธอ
รู้สึกสนิทสนมกันได้อย่างไม่ยากเย็นนัก..
เมื่อพอจะได้รู้จักกันบ้างแล้วผมก็เลยถามเธอว่า ศรจะไปไหนล่ะ...
เธอเลยตอบผมว่า จะไปคาฟ (โรงอาหาร) ไปทานข้าว ผมเลยถามเธอว่า
อ่าว...
ไม่ไปทานกับเพื่อนล่ะ
เธอก็บอกผมว่า เธอเป็นคนไม่ค่อยมีเพื่อน ไม่ค่อยได้ยุ่งกับใคร
เธอไม่ค่อยชอบ... โอ่ว... เธอนิสัยคล้ายๆผมเลย
ผมก็ไม่ชอบยุ่งกับใคร
เธอก็บอกผมอีกว่าเธอเห็นผมท่าทางเก็กๆแปลกๆ แต่ดูตลกดี
คือเหมือนแกล้งเก็ก ว่างั้นเหอะ
เธอก็เลยรู้สึกว่าผมน่าสนใจน่าทำความรู้จักด้วย
เมื่อเธอพูดจบแล้ว
เธอก็เลยบอกผมต่อว่า งั้นเก็บหนังสือเสร็จแล้ว
ไปทานข้าวเป็นเพื่อนกันหน่อยนะคะ ผมก็ตบปากรับคำไป
เมื่อเก็บหนังสือเสร็จ ผมก็เลยไปนั่งทานข้าวกับเธอ
เราก็ได้คุยกันสนุกสนานพอสมควร
ทำให้ความใกล้ชิดสนิทสนมระหว่างผมและเธอ..... เพิ่มมากขึ้นไปอีก
และอีกอย่างที่ได้รับรู้ ระหว่างที่คุยกับเธอที่โรงอาหาร ก็คือ
เธอ....ยังไม่มีแฟน...... ผมอยากจะดีใจกระโดดตัวลอย
แต่ผมก็ทำไม่ได้
...ศรจะรู้บ้างมั๊ย...
ว่าเธอกำลังรินน้ำรดให้ต้นไม้ต้นเขียวสดใสในใจของผม
ค่อยๆงอกขึ้นมาช้าๆอย่างสวยงาม......
หลังจากนั้นมา ผม กับ ศร ก็เริ่มสนิทกันขึ้นเรื่อยๆ
ด้วยความที่ว่า
ผมเป็นคนอัธยาศัยดี ส่วนเธอก็เป็นกันเองมากๆ
ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ
จนนักศึกษาคนอื่นๆ เริ่มมอง และล้อเลียนว่า ผม กับศร
เป็นแฟนกัน...
แต่ทั้งผมและศร ก็ไม่ได้สนใจอะไร.... แต่จริงๆ
ผมก็แอบดีใจนะ....
.......ต้นรักในใจของผม กำลังจะกลายเป็นต้นกล้าเขียวชอุ่ม
แตกกิ่งก้านสาขาแข็งแรงออกมาเรื่อยๆ .........
1 ปี ผ่านไป........
........................................
10 สิงหาคม 2541
หนึ่งปีผ่านไป ผม กับ ศร ตอนนี้เป็นเพื่อนสนิทกันมาก
แต่ความรู้สึกผมก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงหรอกนะ.....
ผมยังรักผู้หญิงคนนี้อยู่ ชอบตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น.... ใช่
ผมรักศร
แล้ว 1 ปีกว่าๆมาแล้ว ที่ผมได้รู้จักเธอ.... มันถึงเวลาแล้วล่ะ
ที่ผมจะบอกรักเธอ..... แต่ผมก็ไม่รู้ ว่าผมจะบอกยังไงดี
ผมก็เลยวางแผนจะชวน ศร มางานวันเกิดผม
ที่ผมจัดให้ตัวผมเองคนเดียวมาตลอด
วันนี้ วันที่ 10 สค. วันเกิดผม 25 สค. ....อีก 15 วัน ใช่.....
ผมจะชวนเธอมา แล้วผมก็จะ.....บอก...... ฮะๆๆๆ...
ผมคิดเองหัวเราะเองเหมือนคนบ้า แต่ผมก็ฉุกคิดอีกว่า เอ่อ ....
ถ้าเธอไม่รักผมล่ะ ผมก็คง............
เฮ้ยยย ช่างแย่จังเหอะ ผมตะโกนเสียงดังเพื่อตัดบทตัวเอง
พร้อมกับตั้งหน้าตั้งตา ทำการบ้านต่อไป....
ส่วน ศร หนึ่งปีหลังผ่านมานี่ เธอป่วยบ่อยมาก
เข้าโรงพยาบาลตกเดือนละ 1
ครั้ง...ร่างกายทรุดโทรมจนดูไม่สวยเหมือนเมื่อก่อน...
เธอไม่สบายเป็นว่าเล่น... พอผมถามเธอว่า เธอเป็นไร
เธอก็จะตอบผมเหมือนกันทุกครั้งว่า
เป็นแค่โรคประจำตัวธรรมดาน่ะ
ช่วงนี้วูบบ่อยเฉยๆ ไม่มีอะไรหรอก เป็นมาตั้งนานแล้ว
แต่ผมก็อดเป็นห่วงเธอไม่ได้ เพราะเธอดูโทรมลงไปมาก.....
แต่ผมก็ไม่ได้อะไรมาก เพราะเธอย้ำผมบ่อยมากๆ
ว่าเธอเป็นแบบนี้ประจำ
เป็นอาการปกติของเธอ....
20 สิงหาคม 2541
วันที่ 20 แล้ว.... อีก 5 วัน เท่านั้น ก็จะถึงวันเกิดผม....
ผมเลยตัดสินใจบอกชวน ศร ไปว่า อีก 5 วัน วันเกิดเรานะ
ศรจำได้ป่ะ....
เธอตอบผมมาว่า...........
เอ้อ ใช่
ปีที่แล้วเราไม่ได้จัดงานวันเกิดให้นี่นาเพราะติดงานวุ่นวายกันทั้งคู่..
งั้น... ปีนี้ เราไปจัดงานวันเกิดกันสองคนเนอะ ฮิฮิ
เราเพื่อนกันแค่สองคน.. วันที่ 25 นี้ เธอขอพรจาก ศร ได้ 1
ข้อนะ...
ในฐานะที่เป็นเพื่อนที่ดีกับศร มาตลอดศรจะให้พรเธอ 1 ข้อออออ
ศรสัญญา
ว่าศรจะมางานวันเกิดเธอให้ได้นะ....
....พูดจบเธอก็หัวเราะคิกคักเหมือนเดิม.... ผมได้แต่มอง
แล้วก็แอบชื่นชมเธอในใจว่า 1 ปี ผ่านมาแล้ว
ที่ไปไหนมาไหนด้วยกันทุกวัน... เธอยังสดใสเหมือนเดิม
แม้ภายนอกเธอจะดูซูบโทรมไปบ้าง เธอก็ยังสวยน่ารักเหมือนเดิม
สำหรับผม.... เฮ้อ ... แต่นายคำว่าเพื่อน นี่สิ ผมได้ยินทีไร
ใจหายทุกที...... แต่ผมก็ไม่สนใจ
ผลจะเป็นยังไงก็ช่าง วันที่ 25 นี้ ผมจะบอกรักเธอให้ได้
แล้วผมจะรอดู
ว่านางฟ้าของผมคนนี้ จะให้พรได้ตามที่ผมหวังไว้รึเปล่า....
ศรรักเ ธ อ น ะ คำนี้แหละ ข้อนี้แหละ
คือพรที่ผมอยากได้จากนางฟ้าของผม........แต่ก็ไม่รู้
ว่าผมจะสมหวังมั๊ย...
(อ่านต่อฉบับหน้ากะลังเขียน)
พิมพ์
