Potter Story Webboard [TH]
Potter Story Lobby !!! => ห้องนั่งเล่น ! => ข้อความที่เริ่มโดย: ─═☆NaNiizz☆═─ ที่ 07 พฤศจิกายน 2009, 10:01:35 pm
-
หลังวาเลนไทน์ วันที่ 14 กุมภาพันธ์
ผมเป็นอีกคนหนึ่งที่เหมือนคนทั่วไป
กุหลาบ ช็อคโกแลต คำบอกรัก"
สามสิ่งนี้ต้องเวียนเข้ามาหาชีวิตผม
เพื่อให้คนคนหนึ่งใน ทุก ๆ ปีของวันนี้
. . . ก่อนวันที่ 14 กุมภาพันธ์
ผมเดินออกจากบ้าน
ในมือมีผ้าเช็ดหน้าสีชมพูที่ต้องการเอาให้แฟนของผม
เธอเป็นหญิงสวยมาก เป็นดาวคณะของมหาลัยของเรา
ก่อนผมจะออกไปพบเธอ เธอโทรมาหาผม
ผมจึงวางผ้าเช็ดหน้าที่ผมบรรจงพับไว้บนโต๊ะ
หลังจากการพร่ำบอกรักกันด้วยถ้อยคำหวานหูเป็นเวลานานทีเดียว
ผมปรี่ออกจากบ้านไปหาเธอ
โดยไม่ลืมผ้าเช็ดหน้าผืนนั้น
แต่แล้ว!!
ผมก็เห็นพ่อของผมถือมันออกมา ในผ้าผืนนั้นมีรอยเลือด
"พ่อ ทำอะไรหนะ" ผมโพล่งถามด้วยความโมโห
พ่อหน้าซีดทันที
"ไอ้เหมียวหนะ มันโดนกัด พ่อเลยเอาผ้าไปเช็ดเลือด"
"พ่อรู้ไหม ผมกำลังจะเอาไปให้แฟน"
พ่อเงียบ . . . ผมเกลียดจริงๆ เวลาพ่อเงียบเมื่อจนกับปัญหา
ความโหโหสั่งผมให้ทำได้แม้กระทั่งจะตบหน้าพ่อ
พ่อเบือนหน้า
"พ่อขอโทษ มานี่ . . . " พ่อยื่นมือมารับผ้าเช็ดหน้า
"พ่อจะเอาไปซักให้เอง"
ผมงอนพ่อถึงกับไม่ยอมคุยกับพ่อเป็นเวลานานพอควร
ไม่ยอมลงจากบ้าน
เป็นเวลาเกือบทั้งสองวันที่ผมไม่เจอหน้าใคร
หมกตัวอยู่กับห้อง มีเพียงแม่เท่านั้นที่คอยส่งข้าวให้ผม
ยามเมื่อผมมองตาแม่ครั้งใดทุกครั้ง ดวงตาแม่จะแดงปรี่ด้วยน้ำตา
ผมเริ่มรู้สึกว่า บางทีผมอาจจะทำเกินไป
. . . 14 กุมภาพันธ์
ตั้งแต่ครั้งที่ผมเห็นแม่เสียใจ
ผมก็รู้สึกว่าผมทำอะไรผิดไปหรือเปล่า
ผมยอมออกมาจากห้อง
ผมไม่เห็นพ่อ
เดินออกมาที่บริเวณลานซักผ้า กาละมังยังมีผ้าที่ยังไม่ซักหลายผืน
ข้างๆ มีกองเลือดอยู่ และที่ราวตากผ้ามี ผ้าเช็ดหน้าของผม
ถึงจะล้างรอยเลือดไม่หมด ก็ยังดีที่พ่อยังห่วงใยผม ยังแคร์ผมอยู่
"พ่อ ผมอยากขอโทษครับ"
พอผมหันหน้าจะกลับเข้าบ้าน ก็พบกับแม่ แม่ร้องไห้มาแต่ไกล
แม่วิ่งมากอดผม "พ่อเสียแล้วนะ"
ผมอึ้ง!!
แม่ลำดับเหตุการณ์ และทำให้ผมทราบว่า
พ่อป่วยเป็นโรคทางเดินหายใจติดเชื้อ
รอยเลือดที่เห็นนั้นคือเลือดที่พ่อจามออกมา พ่อมองไม่เห็น
"พ่อกำชับแม่มาตอนที่ลูกโกรธว่า อย่าบอกลูกเด็ดขาดว่าพ่อป่วย "
"ทำไมล่ะครับ"
"พ่อกลัวเราจะเสียใจ แล้วไม่ได้ออกไปเที่ยวกับแฟน"
ผมอึ้งเป็นครั้งที่สอง!
"พ่อบอกแม่ด้วยว่า ถ้าพ่อเสียวันนี้ อย่าเพิ่งบอกลูก
ให้ลูกไปเที่ยวกับแฟนก่อน
พ่อไม่อยากให้ลูกเป็นทุกข์ พลาดโอกาสอย่างนี้เพราะพ่อคนเดียว
พ่อบอกด้วยว่าพ่อซักผ้าเช็ดหน้าให้แล้ว มันไม่สะอาดหรอก
แต่พ่อบอกว่าพ่อของลูกทำดีที่สุดแล้ว"
ผมกอดแม่ ร้องไห้
วันนี้จะเป็นวันวาเลนไทน์ที่อยู่ในความทรงจำตลอดไป
"พ่อครับ ผมขอโทษ . . . "
credit :: www.postjung.com
-
เศร้ามากเลยครับ เศร้าจริงๆ
เวลาที่เรามักทำอะไรตามกระแส เอาใจคนนู่นคนนี้ไปเรื่อย จนลืมผู้ที่มีพระคุณที่สุดของเราไป
รักท่านให้มากๆนะครับ :'(
-
เฮือก น้ำตาแทบจะไหล :'(
เห็นด้วยกับความคิดเห็นข้างบนอย่างแรงค่ะ
รักท่านให้มากๆนะค่ะ ขอบคุณที่นำมาฝากค่ะ
-
เศร้าจัง จากง่วงอยู่ตื่นเลยล่ะ
ขอบคุณที่นำมาฝากกันค่ะ
-
ไม่เคยมีใครเคยให้เลย
-
เศร้ามากๆ :'(
-
เศร้าจังเยย :'(
-
เรื่องจริงหรือเปล่าอ่ะ
มันเศร้าจัง :'(
-
น่าเศร้าจัง
:'(
-
เศร้ามากเลยค่ะอ่านเเล้ว
:'( เป็นพ่อที่น่ารักมาก
:'( :'(
-
รักพ่อให้มากๆ นะครับ :-*
-
เศร้าจังเลยค่ะ :(
-
เศร้ามากๆเลยครับ ขอบคุณครับที่นำเรื่องดีๆแบบนี้มาฝาก
-
ในเมื่อมันไม่ได้อะไรกลับคืนมาแล้ว
จงละรึกถึงท่านให้มากๆนะ
เศร้าจังเลย
-
ซึ้งจังเลยค่ะ จะมีใครรักเรามากกว่านี้ไหมเนี่ย
:'( :'(
-
แหม!!! สุดยอดแห่งความซึ้ง
ผมอ่านไป อ่านมา ก็คิดถึง คุณพ่อ คุณแม่ ที่ไม่ได้เจอกันมาแสนนาน :(
(ปล. ไม่ได้เจอกันมาแสนนาน เพราะ ผมมาเรียนต่างจังหวัด แต่ท่านทั้งสองอยู่อีกจังหวัดนึง)
ดังนั้น งานวาเลนไทน์ ผมจะต้องทำให้ดีที่สุด (บอกรักท่าน) :D
-
ซึ้งอ่ะ*
น้ำตาคลอเบ้าเลย
คิดไปคิดมาแล้ว
วันวาเลนไทน์นี้ เราควรบอกรักพ่อ แม่
มากกว่า แฟนเนอะ
-
ซึ้งอ่ะ....
บรรยายไม่ถูกแล้ว
แต่ก็ซึ้งๆอ่ะนะ