Fans !!! > Fan Fiction [ ฉบับยังไม่สมบูรณ์ ]

19/10/52 ฉบับR/Hr

<< < (2/3) > >>

PJT SiKok:
สนุกๆๆ >< ชอบ R\Hr อะ
มาต่อไวๆนะ  ~

ronal:
“รอน เธอช่าง....เอ่อ ขอบคุณนะ”เฮอร์ไมโอนี่พูดเจือยิ้มบางๆ
“ไม่มีปัญหา”รอนตอบ เขาคิดว่าเธอคงขอบคุณเรื่องที่เขาตอกกลับแพนซี่เมื่อกี๊นี้ ทั้ง 2 เดินมุ่งหน้าไปที่ห้องนั่งเล่นรวมของกริฟฟินดอร์ รอนยังคงจับมือเฮอร์ไมโอนี่อยู่ เธอหน้าเป็นสีชมพู ดูเหมือนว่ารอนจะลืมว่าเขากำลังจับมือเฮอร์ไมโอนี่อยู่ เขานึกขึ้นได้ ตอนที่ทั้งคู่วางกระเป๋าบนเก้าอี้นวมหน้าเตาผิงในห้องนั่งเล่นรวมรอนก้มหน้าหลบตาเฮอร์ไมโอนี่
“ทำการบ้านกันต่อเถอะคงไม่มีใครมากวนแล้วล่ะ”รอนพูด เขาก้มหน้าก้มตาทำการบ้าน เฮอร์ไมโอนี่ก็เช่นกัน
ตลอดสัปดาห์ที่ผ่านมารอนและเฮอร์ไมโอนี่ไม่มีเรื่องทะเลาะบาดหมางอะไรกัน เว้นแต่จะสุภาพต่อกันมากกว่าเดิมเล็กน้อย แต่แม็คล้ากเก้นก็ยังคงไม่เลิกยุ่งกับเฮอร์ไมโอนี่ เขาส่งของขวัญเล็กๆน้อยๆมาให้เธอทุกวัน เช่น กบชอคโกแล็ต,เยลลี่เม็ดทุกรสของเบอร์ตี้บอตต์,การ์ดสีชมพูน่าเกลียดใบเล็กๆ(มีอยู่ฉบับหนึ่ง บอกว่าให้เฮอร์ไมโอนี่เลิกยุ่งกับรอนซะ รอนโกรธมากเขาเสกไฟจากไม้กายสิทธิ์เผาการ์ดจนมอดไหม้และยังส่งจดหมายกัมปนาทไปให้แม็คล้ากเก้นอีกด้วย) ฯลฯและลาเวนเดอร์เองก็เช่นกัน เธอยังคงดักพบรอนในเวลาระหว่างเปลี่ยนคาบเรียนเสมอ ซึ่งทำให้เฮอร์ไมโอนี่หงุดหงิดอยู่เสมอ
“ไม่ใช่ความผิดของฉันนี่”รอนพูด แต่เฮอร์ไมโอนี่ก็ไม่สนใจ
ทุกเย็นรอนจะฝึกซ้อมควิดดิชอยู่เสมอ โดยมีลาเวนเดอร์ไปนั่งให้กำลังใจตลอด
“ไม่จำเป็นต้องมาดูฉันหรอกลาเวนเดอร์”เขาพูด
แต่ลาเวนเดอร์ไม่พูดอะไร เธอส่งยิ้มมาให้รอน รอนเองก็ทำอะไรไม่ได้จึงปล่อยให้เป็นอย่างนี้ เฮอร์ไมโอนี่จึงไม่มาดูเขาซ้อมเล่นเลยซักครั้ง
จนกระทั่งถึงวันหยุดสุดสัปดาห์
“แฮร์รี่ นายจะคัดเลือกผู้เล่นดวิดดิชตอนกี่โมง”รอนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงสบายๆในเช้าวันเสาร์ ขณะที่กัดแซนด์วิชเบคอนไปคำโต(เฮอร์ไมโอนี่มองเขาอย่างสะอิดสะเอียน) แฮร์รี่ยิ้มน้อยๆ ก่อนจะตอบแกมถามว่า
“เช้าวันอาทิตย์ ประมาณ 8 โมง นายว่าดีมั้ย”
“ก็ดีนะ หวังว่าคงไม่ค่อยมีใครไปดูมากนักหรอกนะ” รอนพึมพัมอย่างเป็นกังวล เขามักมีปัญหาในการเล่นเวลารู้สึกว่ามีคนมองดูอยู่
“รอน เธอทำการบ้านบ้างหรือยังเนี่ย”เฮอร์ไมโอนี่ถามเสียงดุ
“เอ่อ ก็นิดหน่อยน่ะ”รอนพูดอุบอิบ อันที่จริงเขายังไม่ได้แตะการบ้านเลยซักวิชา เพราะมัวแต่ห่วงเรื่องควิดดิช
“นี่ รอน ฉันรู้นะว่าเธอยังไม่ได้ทำการบ้าน เธอคงจะอยากเป็นคีปเปอร์มากจนไม่สนเลยใช่มั้ย ถ้าสเนปจะหาเรื่องหักแต้มจากกริฟฟินดอร์ และกักบริเวณเธอ” เฮอร์ไมโอนี่พูดอย่างจริงจัง เธอจ้องหน้ารอน จนตอนนี้หูของรอนเป็นสีแดงแล้ว
แฮร์รี่ซึ่งเงียบอยู่นาน เห็นว่าเรื่องนี้ควรจะจบลงเสียทีจึงเอ่ยขึ้น
“เฮอร์ไมโอนี่ ควิดดิชน่ะเป็นเรื่องสำคัญมากนะ ไม่ใช่ๆ ฉันไม่ได้หมายความว่าบทเรียนไม่สำคัญ” เขาเสริมขึ้นเมื่อเห็นสีหน้าของเฮอร์ไมโอนี่ “แต่เธอต้องเข้าใจนะเฮอร์ไมโอนี่”
“ช่ายๆ แฮร์รี่พูดถูก เราจะกังวลไปทำไมเรื่องการบ้านเมื่อมีเธออยู่ด้วยทั้งคน จริงมั้ย” รอนพูดและยิ้มอย่างเก้อเขิน เฮอร์ไมโอนี่ยังคงไม่พอใจอยู่แต่ก็ยอมสงบศึก
“ก็ได้ๆ ไม่เป็นไร ฉันก็แค่...แค่...เป็นห่วง เท่านั้นเอง”เธอพูดเบามากๆ
แต่ทั้ง 2 ก็ได้ยิน พวกเขายิ้มกว้าง
“ไปดูเราซ้อมควิดดิชกันเถอะ เอาหนังสือไปด้วยอ่านก็ได้นี่”แฮร์รี่บอก
“โอเค ไปก็ได้”เฮอร์ไมโอนี่พูดและยิ้มออกมาในที่สุด ทั้งๆที่เธอรู้ว่าลาเวนเดอร์จะต้องไปดูรอนเช่นกัน พวกเขาดื่มน้ำฟักทองจนหมดหยดสุดท้าย ก็พากันเดินไปสนามควิดดิช (รอนแอบหยิบเค้กชอคโกแล็ตมา2-3ชิ้น)

mo_pang:
ต่อไวๆ .

PJT SiKok:
สนุกมากมาย ~
มาต่อไวๆน้า จะติดตาม ๆ!!

ronal:
วันนี้อากาศดีทำให้เฮอร์ไมโอนี่อารมณ์ดีเป็นพิเศษ ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะรอนชมเธอตอนกินอาหารเช้า เมื่อพวกเขาไปถึงสนามควิดดิช ลาเวนเดอร์ก็มานั่งรออยู่แล้ว เธอยิ้มอย่างร่าเริง(และหุบยิ้มทันทีเมื่อเห็นเฮอร์ไมโอนี่) ก่อนที่รอนจะขี่ไม้กวาด เขาหยิบเค้กชอคโกแล็ตออกมาและรีบยัดใส่ปาก แววตาของเฮอร์ไมโอนี่เป็นประกายดูชั่วร้ายสักพัก
เธอก็แสยะยิ้มออกมา และคว้าเค้กชอคโกแล็ตในมือรอน
“นี่รอน เธอรีบกินแบบนี้ เดี๋ยวก็สำลักหรอก เอามานี่มา ฉันจัดการให้”เธอพูดและยิ้มหวานหยาดเยิ้มให้รอน ที่ตอนนี้ยิ้มอย่างเก้อๆและเอามือเกาหัวแกรกๆ เฮอร์ไมโอนี่บรรจงป้อนเค้กชอคโกแล็ต เข้าปากรอนอย่างเบามือ
“ค่อยๆ กินนะจ๊ะรอน น่าน อย่างน้าน อร่อยมั้ยจ๊ะ” เฮอร์ไมโอนี่ถามรอนที่หน้าแดงมากๆ
“อะ-หย่อย-มาก-เยย-เออ-ไม-นี่”เขาอุบอิบตอบเธอ
ลาเวนเดอร์ชักสีหน้าทำท่าจะลุกขี้น แต่ก็นั่งลงต่อไป เธอก้มหน้านิ่ง
หลังจากที่เฮอร์ไมโอนี่ป้อนเค้กให้รอนเสร็จ เธอก็ไปนั่งหมิ่นๆ ไม่ไกลจากลาเวนเดอร์มากนัก ตลอดการซ้อมควิดดิชครั้งนี้ รอนรับควัฟเฟิลไม่พลาดซักลูกเดียว (แน่นอน ว่าเป็นเพราะเฮอร์ไมโอนี่มาให้กำลังใจ) แฮร์รี่เริ่มใจชื้น และหวังให้พรุ่งนี้ รอนทำได้ดีอย่างวันนี้
เมื่อรอนลงจากไม้กวาด ลาเวนเดอร์รีบวิ่งมาหาเขาทันที
“เก่งมาก รอน พรุ่งนี้เธอต้องได้เป็นคีปเปอร์ของกริฟฟินดอร์แน่”
รอนยิ้มเก้อๆกลับไป เขาไม่พูดอะไร ลาเวนเดอร์เดินกลับเข้าปราสาทอย่างหงอยๆ เฮอร์ไมโอนี่ยิ้มอย่างสดชื่น
“เก่งมาก โรนัลด์”เธอพูดและเขย่งปลายเท้าจูบเขาที่แก้ม จากนั้นก็เดินกลับปราสาท ทำเอารอนมึนไปซักพักเลยล่ะ

นำร่อง

[0] ดัชนีข้อความ

[#] หน้าถัดไป

[*] หน้าที่แล้ว