Potter Story Webboard [TH]
Fans !!! => Fan Fiction [ ฉบับยังไม่สมบูรณ์ ] => ข้อความที่เริ่มโดย: m-darkprince ที่ 27 เมษายน 2009, 09:11:48 am
-
แต่งต่อๆกันไป จนกว่าจะจบ (ไม่ไหร่ก็ไม่รู้เหะๆๆ^___^!) แล้วก็ กรุณาแต่งมากกว่า 1 บรรทัดนะ เพื่อความสนุกในการอ่าน^^
เริ่มละนะ....
ณ ทะเลทรายอันขาวผ่อง แทนที่อากาศจะร้อนตับแล่บ กลับมีหมอกและไอเย็นลอยคลุ้งอยู่เต็มไปหมด
ชายหนุ่มผมสีน้ำตาลกำลังเดินอย่างอ่อนแรง ทั้งตัวเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ แทบจะเดินไม่ไหว แต่แล้วเขาก็ได้เดินไปพบกับ....
ต่อกันหน่อยค่า^^
-
"ไห"ใบหนึ่ง ซึ่งมีต้นกระบองเพชรปิดปากไหไว้ เขารีบวิ่งไปที่ไหอย่างสุดแรง จนเผลอเหยียบ
ลูกกิ้งก่าไปหนึ่งตัว เขาหยุดขอโทษกิ้งก่า แล้ววิ่งต่อไปจนถึงไห
และยิ้มด้วยความดีใจ :D
แล้วเขาก็ดึงจุกกระบองเพชรออก หวังเพียงว่าในไหจะมีน้ำให้ดื่มประทังชีวิตบ้าง
แต่........
-
ภายในไหใบนั้น กลับเต็มไปด้วย "กิ้งก่ามากกว่าร้อยตัว" เขาตกใจมากจนสะดุดก้อนกรวด หน้าคว่ำลงไปในไห
แล้วทันใดนั้น ไหก็นำเขาไปสู่ดินแดนอันไกลโพ้นซึ่งเต็มไปด้วยสิ่งมหัศจรรย์มากมาย ชื่อว่า...
-
" ดินแดนแห่งสายน้ำ " เมืองที่มีทั้งป่า เขา ต้นไม้ ที่อุดมสมบูรณ์แตกต่างจากทะเลทรายที่แห้งแล้งก่อนหน้านี้เป็นอย่างมากก
เขาทั้งดีใจที่ได้น้ำไว้ดื่มกิน อย่างมากมาย^_^ แต่เขาก็ต้องประหลาดใจเพราะดินแดนแห่งนี้กลับมีแต่ ' กิ้งก่า และกิ้งกือ!!!!!! ' เต็มไปหมด -o-
เขานั่งทุกข์ใจเป็นอย่างมาก แต่mทันใดนั้นเขาก็พบกับ........... ?
ต่อเลยจ๊ะ !! ^^
-
นางฟ้าแสนสวยปรากฏตัวขึ้น
นางฟ้าถามว่าเรามีปัญหามาลองปัญญาเจ้า
ถ้าอยากออกจากดินแดนนี้
เจ้าต้องตอบคำถามของเราให้ถูก
คำถามมีอยู่ว่า....
ต่อเลย
-
อะไรเป็นต้นเหตุที่ทำให้ดินแดนแห่งนี้มีแต่ กิ้งก่าและกิ้งกือ ชายหนุ่มนั่งคิดอยู่นานก็คิดไม่ออก
แต่ทันไดนั้นเขาก็นึกถึงที่คุณปู่ทวดของเขาพูดว่า ทุกสิ่งในโลกตอนนี้ เกิดจากน้ำมือของมนุษย์ทั้งนั้น เขาจึงตอบนางฟ้าว่า...
-
''กิ้งก่ากับกิ้งกือพวกนี้ เป็นสัตว์ที่ถูกตัดต่อพันธุกรรม ให้สามารถเเบ่งเเยกออกมาได้มากมาย ใช่มั้ยครับ เเล้วพอมากเกินไป มนุษย์ก็เลยเอามาปล่อยที่นี่ เพราะควบคุมการเพิ่มจำนวนของมันไม่ได้'' นางฟ้าได้ฟังดังนั้นจึงตอบว่า...
-
เจ้าผิดแล้วล่ะ
กิ้งกาพวกนี้เมื่อก่อนเคยมีชีวิตเช่นเดียวกับเจ้า
แต่เนื่องจากเมื่อครั้งก่อนมีเทพผู้ปกครองเมืองนี้เกิดโกรธขึ้นมาจึกเสกคนทั้งเมือง
เป็นอย่างที่เจ้าเห็นนั้นละ
ถ้าเจ้าอยากจะช่วยพวกเขาให้รอดพ้นจากความทรมานนี้
เจ้าจะต้องทำสิ่งหนึ่งที่จะช่วยชาวเมืองทุกคนได้
สิ่งนั้นคือ .................
-
ยาถอนคำสาป
เจ้าต้องหายาถอนคำสาปมาให้ได้
แต่ก่อนอื่น!! กรุณาบอกชื่อเจ้าให้ข้าได้รู้จัก :-\
เอ่อ ผมชื่อ ไวท์ ครับ
:o
โอ้วว!! ชื่อเจ้าช่างไพเราะนัก เหมาะกับหน้าตาดีๆของเจ้านะ...
ต่อๆ...เมื่อเจ้าได้ยามา ก็จัดการเทมันลงที่ต้นน้ำ
เพราะกิ่งก่ากิ้งกือส่วนใหญ่จะดื่มน้ำกันที่ลำธารซึ่งไหลมาจากที่นั่น
เมื่อพวกเขาได้ดื่มเข้าไป ก็จะได้คืนร่างเดิมและได้ออกจากเมืองดินแดนแห่งสายน้ำ
และหลุดออกนอกไหในที่สุด
"เอาล่ะพ่อหนุ่มรูปหล่อนาม ไวท์ เจ้าจงไปหายาถอนคำสาปมา ข้ามีเวลาให้ 7 วัน" นางฟ้าแสนสวยพูด
"แล้วผมจะต้องใช้ส่วนผสมใดบ้าง" ไวท์ถามเสียงเรียบ
สวนผสมทั้งหมดมี 7 อย่าง คือ...
-
1. หญ้าสีส้ม
2. โสมพันปี
3. กระดองเต่ายักษ์
4. ทองคำขาว
5. เลือดมังกร
6. บัวหิมะ
7. ดอกไลเเลคสีม่วง
(กินเข้าไปเเล้วคงอร่อยน่าดู) :o
เเละเจ้าจะสามารถหาของเหล่านี้ได้ที่...
-
"ภูเขาใหญ่ตรงไปทางทิศเหนือเจ้าจะได้พบหญ้าต่างๆมากมาย
แต่มีเพียงต้นเดียวเท่านั้นที่มีสีดังที่เจ้าต้องการ
ส่วนโสมพันปีจะมีภูเขาซึ่งห่างจากที่นั่นไม่มาก
มันเป็นภูเขาที่ไม่มีแม้กระทั่งต้นไม้ใบหญ้า
ส่วนสิ่งที่เจ้าต้องการนั้น เจ้าต้องใช้สมองเจ้าคิดแล้วละว่ามันอยู่ตรงไหน
พอหลังจากนั้นเจ้าต้องกลับมาที่ภูเขาใหญ่
แล้วเดินทางไปทิศตะวันออก
เจ้าจะได้พบกับทะเลสาบซึ่งกั้นระหว่างเกาะอีกเกาะหนึ่ง
เกาะที่ไม่มีมนุษย์หรือกิ้งก่าให้เห็นได้
สิ่งที่เจ้าต้องการจะอยู่ที่นั่น ไม่ว่าจะเป็น กระดองเต่ายักษ์ หรือ เลือดมังกร
แต่ถ้าเจ้าอยากได้บัวหิมะต้องลงไปใต้ทะเลสาบ ณ ใจกลางทะลที่เป็นเมืองแห่งน้ำแข็ง
และเจ้าก็เดินทางกลับมาหาข้า..แต่ระหว่างทางดอกไลเเลคสีม่วง จะบานเมื่อพระจันทร์เต็มดวง
ส่วนทองคำขาวนั้นเจ้าต้องเป็นคนหามันด้วยตัวเอง "
ไวท์เกิดอาการลังเลขึ้นมาทันที
( จะให้ข้าไปคนเดียวเนี่ยนะ )
แต่นางฟ้าก็อ่านใจเขาได้เช่นกัน จึงพูดว่า
" ข้าว่าการเดินทางครั้งนี้เจ้าต้องมีเพื่อนร่วมเดินทางล่ะนะ "
" เยี่ยมไปเลย" ไวท์ยิ้มกริ่ม
นางฟ้ายิ้มอย่างพอใจแล้วจึงพูดว่า
" ข้าจะมอบเพื่อนเดินทางไปกับเจ้า
ข้าจะเอาใจเจ้าเป็นหลักว่าลึกๆว่าอยากได้สิ่งใด "
ไวท์เกิดอาการสงสัยขึ้นมาทันทีแต่ยังไม่ทันที่จะได้ถามอะไรออกไป
สิ่งนั้นก็ปรากฎต่อสายตาแล้ว.............................
-
สิ่งที่ปรากฎต่อสายตาคือ นกอินทรีย์ตัวใหญ่ ชื่อ ว่า แบล็ค มันสามารถที่จะพูดคุย กับ ไวท์ ได้
ทั้ง 2 จึงเดินทางไปด้วยกัน โดยไวท์ ขี่หลัง แบล็ค มุ่งไปทางภูเขาใหญ่ทิศเหนือ
เมื่อไปถึง เขาพบหญ้าหลากสีมากมาย ทันใดนั้น เขาได้เห็นหญ้าสีส้ม เขาดีใจมากวิ่งเข้าไปเก็บ
เมื่อได้หญ้าสีส้ม เขาจึงมุ่งหน้าไปอีกภูเขา บนนั่น ช่างว่างเปล่า เขาจึงนึก โสมพันปีงั้นหรอ งั้นต้องไปดูบนยอดเขาสักหน่อย
เมื่อไปถึงเขาก็ได้พบกับโสมพันปี จากนั้นเขาก็กลับมาที่ภูเขาลูกเดิมและมุ่งไปทางทิศตะวันออก โอ้ ! เขาอุทานเมื่อพบทะเลสาบ
เขาเลยบอกแบล็คให้บินลงมาที่เกาะแห่งนี้ เมื่อมาถึงเขาจึงเดินไปเรื่อยๆ อย่างไม่รู้ทาง ระหว่างทางเขาเห็น ต้นไม้ต่างๆมากมาย
เขาถึงกับตกใจเมื่อได้พบเลือดมังกรและกระดองเต่ายักษ์ น่าแปลกนักที่ หาได้ง่ายเหลือเกิน
เวลาต่อมาเขาเดินไปที่ทะเลสาบเพื่อหาบัวหิมะ นั้นมันดอกไดแลคนี่ เขาอุทาน พร้อมไปเก็บ จากนั้นก็มุ่งหน้าต่อไป
เขาพบบัวหิมะมากมาย จึงเก็บมา 1 ดอก ทองคำขาวเป็นของชิ้นสุดท้ายที่ต้องไปหา เขาจึงนึกว่าจะไปหาที่ไหน
แบล็ค หันมาให้คำปรึกษา " เราน่าจะไปหาที่ๆเราไม่เคยไปนะท่าน" ไวท์ยิ้ม "งั้นเราไปกันเถอะ"
เขามุ่งไปทิศใต้ เพราะเป็นที่ๆยังไม่เคยไป เมื่อไปถึง เขาพบทะเลกว้าง เขากับแบล็คจึงเดินทางต่อไป พบเรื่อลำหนึ่ง ใหญ่มาก
จมอยู่ในทะเล (มิพ้นจะเอาเกี่ยวกับไททานิคมาเอี่ยว) มันช่างหรูหรา เขาจึงต้องดำน้ำลงไป พร้อมให้แบล็ครออยู่ข้างบน
เมื่อไปถึง มีทองคำอยู่มากมาย มีอันนึงซึ่งโดดเด่นที่สุด เขาจึงหยิบมา เมื่อได้ของครบทั้ง 7 อย่างเขาจึง....................
-
เขาจึงรีบขี่ เจ้าแบล็ค ซึ่งเป็นสัตว์พาหนะที่นางฟ้าได้มอบให้ ..
"อืม ได้ของทุกอย่างครบแล้ว ก็ต้องเอาไปปล่อยที่ลำธารสินะ " ไวท์กล่าวออกมาแล้วหันกลับไปพูดกับแบล็คว่า
"ทีนี้ต้องช่วยให้เจ้านำทางข้าไปยังต้นน้ำลำธารตามที่นางฟ้าผู้เป็นนายเก่าเจ้าบอกด้วยเถอะ "
"กรีซซซ" แบล็คขานรับอย่างยินดี พร้อมพุ่งทะยานไปด้านทิศเหนือของป่า อันเป็นต้นน้ำของลำธารแห่งนี้..
เมื่อ แบล็ค ค่อย ๆ ร่อนลงจอดยังต้นน้ำอย่างนุ่มนวล ไวท์สังเกตุเห็นแสงสีขาวเปล่งส่วางมาแต่ไกล ๆ แต่พอเข้าไปใกล้ไวท์จึงยิ้มออกมาด้วยความยินดี
"ท่านนางฟ้า ท่านนั่นเอง" ไวท์พูด เมื่อได้พบกับนางฟ้าอีกครั้งและเดินเข้าไปหานางฟ้าที่นั่งอยู่ริมลำธารใต้ต้นเมเปิ้ลต้นใหญ่ซึ่งอยู่ไม่ไกลกัน..
"เจ้า ..เจ้าได้ของ มาครบแล้วใช่ไหม" นางฟ้าเอ่ยขี้นมาด้วยน้ำเสียงอันร้อนรน ไวท์ยิ้มพลางยื่นถุงสีขาวใบใหญ่ซึ่งภายในเต็มไปด้วยส่วนผสมของยาถอนพิษทั้ง 7 ชนิดให้
นางฟ้ารับถุงนั้นมาด้วยมืออันสั่นเทา "โอช่างรวดเร็วเหลือเกิน ..งั้นขอข้าดูของหน่อยนะ " นางฟ้าพูดพร้อมกับรีบดูของในถุงอย่างลนลาน ไวท์ก็ได้แต่ยืดอกภูมิใจกับความสามารถของตนเอง พลันที่นางฟ้าก้มดูของในถุงนางก็ยิ้มอย่างพึงพอใจ แต่ในช่วงเสี้ยววินาทีนั้นนางฟ้าก็ได้เหยียดริมฝีปากไปด้านข้างพร้อมแสยะยิ้มออกมา "โอ.. มันช่างเป็นรอยยิ้มที่น่าเกลียดอะไรเช่นนี้ " ไวท์นึกในใจ และขนแขนไวท์ก็ตั้งขึ้นมาโดยเค้าไม่ได้ตั้งใจ
"หึ หึ ต้องขอบคุณเจ้ามากนะ ที่อุตส่าห์ช่วยหาส่วนผสมพวกนี้มา ลำพังข้าคนเดียวคงหาไม่ได้เองง่าย ๆ ขนาดนี้หรอก หึ หึ หึ " นางฟ้าตนนั้นพูดพร้อมแสยะยิ้มออกมา
"ท่าน ท่าน ท่านพูดอะไรหน่ะ ข้าไม่เข้าใจ "ไวท์พูดด้วยเสียงอันสั่นเทาเมื่อเห็น สิ่งที่อยุ่ตรงหน้าได้เปลี่ยนไปสิ่งที่ไวท์เคยเรียกว่านางฟ้าได้เปลี่ยนไป น้ำเสียงที่เคยอ่อนนุ่มของนางกลับแหบพร่า รูปโฉมของนางที่ดูอ่อนเยาว์ก็เปลี่ยนไป กลายสภาพเป็นนปีศาจในร่างหญิงชราในชุดยาวสีดำคลุมพื่น ไวท์ก็ได้ถอยหลังไปโดยไม่รู้ตัว...
" นี่ไงล่ะ ตัวตนที่แท้จริงของข้าเจ้ามนุษย์โลกเอ้ย.." นางปีศาจพูดด้วยเสียงอันแหบพร่า พร้อมยิ้มให้เห็นฟันดำอันหร่อยหรอที่มีอยุ่ไม่กี่ซี่ ..
"หึ หึ ช่างน่าขันนัก ที่เจ้าคิดว่าของพวกนี้จะช่วยชีวิตคนบนเมืองนี้ได้ หึ หึ " นางพูดพร้อมขยับเข้ามาใกล้ไวท์ "เจ้ารู้ไหมว่าของพวกนี้เอาไว้ทำไม " นางพูดพร้อมส่งสายตากร้าวไปยังไวท์ "ข..ข้า ไม่รู้ แล้วทำไมเจ้าต้องมาหลอกใช้ข้าด้วยล่ะ นังปีศาจ" ไวท์รวบรวมความกล้าตะโกนใส่นางปีศาจ เหงื่อเม็ดใหญ่ผุดขึ้นเต็มใบหน้าของเขา ..
"ก็เพื่อจะเอามาถอนคำสาปของข้าหน่ะสิ หึ หึ " ไวท์ตะลึงค้างพลางคิดว่าเขาได้ทำอะไรลงไปที่ไม่เข้าท่าเสียแล้ว
"จ้าเห็นสารรูปข้าไหมล่ะไวท์ เจ้าเห็นไหมล่ะว่าข้าอัปลักษณ์แค่ไหน แถมอำนาจของข้าก็เริ่มเสื่อมถอยไปนับตั้งแต่ข้าถูกสาปจากผู้พิทักษ์ในดินแดนนี้หน่ะ !!!!
และอีกอย่าง เพราะว่าของพวกนี้ข้าแตะต้องมันไม่ได้หน่ะสิ หญ้าสีส้ม โสมพันปี ดอกไลแลคสีม่วงกับบัวหิมะ หน่ะบริสุทธิ์เกินกว่าจะข้าเอื้อมถึงได้ เพราะข้าสัมผัสกลีบดอกมันเมื่อไหร ก็จะเฉาตายคามือข้าทันที ส่วน กระดองเต่ากับเลือดมังกรนั้นหน่ะ รู้ไหมมันไม่ยากสำหรับข้าหรอกที่จะได้มันมา..แต่ที่ต้องให้เจ้าไปเอานั้นเพราะว่ามันต้องได้มาจากผุ้ที่มีจิตใจอันบริสุทธิ์กล้าหาญและที่สำคัญต้องเป็นมนุษย์เท่านั้นจึงจะสัมผัสมันได้อีก ..หึ หึ " นางปีศาจพูด ไวท์สั่นสะท้านด้วยความรู้สึกที่สับสน "นี่ข้าทำอะไรลงไป" ไวท์รวบรวมความกล้าและเอ่ยถามกับนางปีศาจอีกครั้ง .." แล้วทำไมเจ้าถึงโดนคำสาปจากผู้พิทักษ์ล่ะ นางปีศาจอัปลักษณ์!!!!" นางปีศาจได้ยินดังนั้นจึงสะบัดชายเสื้อคลุมออกเพียงเล็กน้อย แต่กลับทำให้ร่างที่อยู่ตรงหน้าปลิวไปตามแรงสะบัดจนลงไปนอนกับพื้น
"หึ เจ้ากล้ามากนะที่ถามข้าออกมาเช่นนี้ แต่เมื่อเจ้าอยากรู้ ข้าจะบอกให้เจ้ารู้ก่อนตาย ความจริงแล้ว...................................
-
นางปีศาจกรีดร้องอย่างสะใจ ดวงตาสีแดงดุจโลหิตส่องประกาย
"เมื่อหลายปีก่อนข้าน่ะ เป็นผู้มีเวทย์มนต์และรักในคุณธรรมมาก แต่มันสิ่งนั้นมาถึงข้าจึงพยายามที่จะไขว่คว้ามันแต่อำนาจของมันทำให้ข้ากลายเป็นปีศาจอยู่ตรงนี้"
ไวท์มองนางปีศาจ ไม่อยากเชื่อสิ่งที่ตนได้ยิน นางปีศาจนี่เคยเป็นผู้เปี่ยมคุณธรรม เหมือนการนึกถึงไอแช้ก นิวตันที่โง่งม หรือว่านักรบที่สู้ไม่เป็น
"ข้าน่ะหาหนทางที่จะกลับคืนเป็นอย่างเดิมมานานแสนนานจนมาเจอเจ้า ไวท์ มนุษย์ผู้บริสุทธิ์เพื่อหาเครื่องรางให้ข้ากลับมาอย่างเดิม"
"แล้วทำไมเจ้าถึงก่อเรื่องละ" ไวท์ถาม
"ข้าต้องการเลือดมนุษย์เท่านั้นที่จะทำให้ข้ามีชีวิตต่อไปได้อย่างสงบ" นางปีศาจลดเสียงลงนำเครื่องรางทั้งหมดไปเทลงในหม้อต้ม
ไวท์หาหนทางที่จะหนีออกไปจากที่นี่ เขามองไปรอบๆเพื่อหาสิ่งที่เขาต้องการจนกระทั้งเจอ ดาบสีเงินส่องประกายในความมืด ไวท์พุ่งตัวออกไปนางปีศาจมองตามเสียงสีแดงพุ่งออกมา ไวท์หยิบดาบตามสัญชาติญาณ ดาบนั้นเคลื่อนที่อย่างรวดเร๊วลำแสงสีแดงนั้นโดนปัดออกไปทันที มันสะทอนกลับไปยังนางปีศาจ
"กรี้ดดดด" เสียงกรีดร้องดังขึ้น ลำแสงนั้นสะทอนเข้าสู่อกของนางปีศาจ เธอดิ้นทุรนทุรายเลือดสีแดงไหลออกมา ไวท์วิ่งไปยังนาง เขายืนค้ำตัวเธอ ดาบสีเงินส่องประกาย เขาพร้อมจะแทงเธอทุกเมื่อ ไวท์พยายามจะแทงลงไปแต่บางสิ่งหยังเขาไว้
จนกระทั่ง...
-
นกอินทรีย์ตัวใหญ่ เจ้าแบล็คนั่นเอง โผบินมายังหม้อต้มยาใบใหญ่ที่นางปีศาจปรุงไว้
แล้วเจ้าแบล็คก็จิก เหยียบ ทำลายหม้อปรุงยาของนางปีศาจ
"กรี๊ดดดดด"นางปีศาจร้องลั่น "สิ่งที่ข้าทำมาทั้งหมด..... มันกำลังหายไป"นางปีศาจร้องโหยหวน
"เจ้า เจ้า ไอ้นกทรยศ" นางปีศาจว่า ด่าเจ้าแบล็ค ในมือโยกไม้พองวิเศษโบกกัดไปทางนกอินทรย์ร่างใหญ่
"เจ้าคือคนที่กักขังข้า นางปีศาจ เจ้าไม่ทางจะได้เป็นมนุษย์อีกต่อไป ข้ายอมสละชีพ เพื่อที่เจ้าจะเป็นนางปีศาจที่ชั่วร้าย และเวทมนต์เสื่อมถอยแบบนี้เรื่อยไป"
เจ้าแบล็ค บินตวัดไปมา ใส่นางปีศาจ นางโมโหมาก สะบัดไม้พองไปยังเจ้าแบล็ค มีลำแสงสีแดงพุ่งจากปลายไม้
"งั้นเจ้าก็สมควรตายซะ ตายอีกรอบไง ในเมื่อข้าไม่มีวันกลับมาเป็นเหมือนเดิม เจ้าก็ไม่มีทางเช่นกัน" "กรีซซซ" ลำแสงนั่นพุ่งออกไปโดนกลางอกนกอินทรีย์จัง ๆ
ด้านของ ไวท์ มองดูเหตุการณ์ด้วยความกลัว ๆ และมึนงง เมื่อได้สติ เขาวิ่งไปขว้าดาบแล้วเสียบเข้าไปที่กลางอกของนางปีศาจ
"อ๊ากกกกกกก... แก แก"และทันใดนั้น....
-
".........แกบังอาจมากที่เจ้าแทงชั้น......ชั้นก็จะแทงแกเช่นกัน................"เจ้าปีศาจบอกไวท์พร้อมกับครวญคราง
ขณะนั้นเอง(ที่ปีศาจพูดจบ)
"นะ..นั่น..อะไรนะน้า..."ไวท์พูดด้วยความสงสัยและเค้าก็เห็นร่างที่ปรากฎอยู่ตรงหน้า
ปีศาจบอกว่าทำนองสรรเสริญว่า
"ท่าน..โอ้ท่าน..โว...ดอร์..มอร์...จง...เจริญ..."
"ที่ไหนเล่าชั้นชื่อโวดอร์ม่อนต่างหากเอ๊ย!โวดอร์แมน
และไวท์ที่กำลังเห็นเจ้าปีศาจและโวดอร์แมนพูดคุยอยู่ก็พลางเห็นไม้กายสิทธิ์ที่อยู่ข้างๆตัวเค้า
"อะควาวาดา เค...ดราฟ...รา"ขณะที่ไวท์พูดจบแสงสีเขียวก็พุ่งไปหาโวดอร์แมนแต่โวดอร์แมนกันไว้ได้
"ฮิๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเจ้าทำอะไรข้าไม่ได้หร้อกน่องจากว่า......"
"จะแคะขี้มูกใส่ชั้นนะ ฮ่าๆๆๆๆ"............
-
ขณะที่นางปีศาจเเละโวดอร์แมนหัวเราะอยู่นั้น ไวท์ได้พูดขึ้นมาว่า " ไม่หรอกนางปีศาจที่น่ารังเกียจ" ไวท์พูดด้วยเเววตาเป็นประกายจนทำให้นางปีศาจเเละโวดอร์แมน หยุดชะงัก ! ??
พร้อมหันมาเเล้วพูดด้วยคำนุ่มนวลว่า " เเกจะทำอะไรฉันได้เด็กน้อยเอย " " ฉันไม่ใช่เด็ก ยายปีศาจเเก่น่ารังเกียจ"
" เด็กโง่ ยอมซะโดยดีก่อนเจ้าจะต้องเสียใจ " นางปีศาจกลับมาได้ใจอีกครั้ง 555
ไวท์จ้องมองนางปีศาจพร้อมหาวิธีทำลาย " เราต้องหาวิธีทำลายมันให้ได้ ไวท์ นายต้องทำได้ " จนเขาสังกตเห็นไข่มุกสีเขียวเเวววาวที่ฝังอยู่บนยอดบนเก้าอี้บัลลังก์ของนางปีศาจ " เเกมองอะไร " โวดอร์แมน พุดด้วยสีหน้าที่เเสนอัปลักษณ์โหดเหี้ยม "เปล่า ฉันก็เเค่อยากจะเล่นกับ.............. บอมบาด้า แม็กซิม่า " ไวท์เอยคาถาทำลายสไข่มุกสีเขียวเเวววาวของนางปีศาจกระจายเป็นขุยผง "~ตาย ตาย เเล้วไข่มุกของพ่อฉัน ~" >:( นางปีศาจขยายตัวใหญ่ขึ้นพร้อมที่จะทำลายทุกสิ่ง " อะวาดา เคดาฟ-รา "( คาถาพิฆาต)
เเสงสีเขียวที่ซ่อนเร้นภายในไม้กายสิทธิ์เปล่งเเสงพร้อมปลดชีวิต เเต่สิ่งที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้น
เจ้าแบล็ค พาหนะเเละเพื่อนร่วมทางของไวท์โถบินป้องกันเจ้านายจากคำสาปของ
นางปีศาจพร้อมบินลองมากองกลับพื้นเเละสลายไปต่อหน้าต่อตา
ไวท์
เขามองภาพเเบล็คในใจเเล้วเอยว่า "นายจะไม่ตายฟรี เชื่อฉัน!"
ไวท์ลุกขึ้นเเล้วเเล้วกะโกนกึงก้องไปว่า "ฉันขอไม่เเพ้" " อะวาดา เคดาฟ-รา " นางปีศาจใช้คาถาซ้ำ เเต่กลับ " โพรเทโก แหม่มโต " ไวท์ใช้คาถาสะท้อนกลับ จนทำให้นางปีศาจล้มจนดินสั่นสะทืนดังกึกก้องไปยังทั่งปฐพี โวดอร์แมน ที่เห็นเจ้านายพ่ายเเพ้ก็คิดหนีเเต่หารู้ไม่มันเป็นกับดัก โวดอร์แมน วิ่งหนีไปได้ 5 วินาทีกลับตงลงไปในหุบเหวจากการสั่นสะทืนของพื้นเเละเเผ่นดินได้ผล่มลงมาทับถมเป็นแผ่นดินใหม่ทีสวยงามกับท้องฟ้าที่เเจ่มใส
9 ปี่ต่อมา ..................
ไวท์ได้เรียนจบปี 4 ที่ฮอกวอร์ตเเละได้ไปทำงานเป็นศาสตร์จารย์ที่ฮอกวอร์ตคนหนึ่ง
จบบริบูรณ์
โหวตกันด้วยน่ะว่าอันไหนเเต่งได้ดีที่สุดอยากรู้ ??? ??? ???