Fans !!! > Fan Fiction [ ฉบับยังไม่สมบูรณ์ ]

27/04/2009 มาแต่งเรื่องต่อๆกันเถอะ^____^--*~

<< < (3/4) > >>

---“ KIMWOM ”:
 "ภูเขาใหญ่ตรงไปทางทิศเหนือเจ้าจะได้พบหญ้าต่างๆมากมาย

แต่มีเพียงต้นเดียวเท่านั้นที่มีสีดังที่เจ้าต้องการ

ส่วนโสมพันปีจะมีภูเขาซึ่งห่างจากที่นั่นไม่มาก

มันเป็นภูเขาที่ไม่มีแม้กระทั่งต้นไม้ใบหญ้า

ส่วนสิ่งที่เจ้าต้องการนั้น เจ้าต้องใช้สมองเจ้าคิดแล้วละว่ามันอยู่ตรงไหน

พอหลังจากนั้นเจ้าต้องกลับมาที่ภูเขาใหญ่

แล้วเดินทางไปทิศตะวันออก

เจ้าจะได้พบกับทะเลสาบซึ่งกั้นระหว่างเกาะอีกเกาะหนึ่ง

เกาะที่ไม่มีมนุษย์หรือกิ้งก่าให้เห็นได้

สิ่งที่เจ้าต้องการจะอยู่ที่นั่น ไม่ว่าจะเป็น กระดองเต่ายักษ์ หรือ เลือดมังกร

แต่ถ้าเจ้าอยากได้บัวหิมะต้องลงไปใต้ทะเลสาบ ณ ใจกลางทะลที่เป็นเมืองแห่งน้ำแข็ง

และเจ้าก็เดินทางกลับมาหาข้า..แต่ระหว่างทางดอกไลเเลคสีม่วง จะบานเมื่อพระจันทร์เต็มดวง

ส่วนทองคำขาวนั้นเจ้าต้องเป็นคนหามันด้วยตัวเอง "

ไวท์เกิดอาการลังเลขึ้นมาทันที

( จะให้ข้าไปคนเดียวเนี่ยนะ )

แต่นางฟ้าก็อ่านใจเขาได้เช่นกัน จึงพูดว่า

" ข้าว่าการเดินทางครั้งนี้เจ้าต้องมีเพื่อนร่วมเดินทางล่ะนะ "

" เยี่ยมไปเลย"  ไวท์ยิ้มกริ่ม

นางฟ้ายิ้มอย่างพอใจแล้วจึงพูดว่า

" ข้าจะมอบเพื่อนเดินทางไปกับเจ้า

ข้าจะเอาใจเจ้าเป็นหลักว่าลึกๆว่าอยากได้สิ่งใด "

ไวท์เกิดอาการสงสัยขึ้นมาทันทีแต่ยังไม่ทันที่จะได้ถามอะไรออกไป

สิ่งนั้นก็ปรากฎต่อสายตาแล้ว.............................

PON EILEEN SNAPE:
สิ่งที่ปรากฎต่อสายตาคือ นกอินทรีย์ตัวใหญ่  ชื่อ ว่า แบล็ค มันสามารถที่จะพูดคุย กับ ไวท์ ได้

ทั้ง 2 จึงเดินทางไปด้วยกัน โดยไวท์ ขี่หลัง แบล็ค มุ่งไปทางภูเขาใหญ่ทิศเหนือ

เมื่อไปถึง เขาพบหญ้าหลากสีมากมาย ทันใดนั้น เขาได้เห็นหญ้าสีส้ม เขาดีใจมากวิ่งเข้าไปเก็บ

เมื่อได้หญ้าสีส้ม เขาจึงมุ่งหน้าไปอีกภูเขา บนนั่น ช่างว่างเปล่า เขาจึงนึก โสมพันปีงั้นหรอ งั้นต้องไปดูบนยอดเขาสักหน่อย

เมื่อไปถึงเขาก็ได้พบกับโสมพันปี จากนั้นเขาก็กลับมาที่ภูเขาลูกเดิมและมุ่งไปทางทิศตะวันออก โอ้ ! เขาอุทานเมื่อพบทะเลสาบ

เขาเลยบอกแบล็คให้บินลงมาที่เกาะแห่งนี้ เมื่อมาถึงเขาจึงเดินไปเรื่อยๆ อย่างไม่รู้ทาง ระหว่างทางเขาเห็น ต้นไม้ต่างๆมากมาย

เขาถึงกับตกใจเมื่อได้พบเลือดมังกรและกระดองเต่ายักษ์ น่าแปลกนักที่ หาได้ง่ายเหลือเกิน 

เวลาต่อมาเขาเดินไปที่ทะเลสาบเพื่อหาบัวหิมะ  นั้นมันดอกไดแลคนี่ เขาอุทาน พร้อมไปเก็บ จากนั้นก็มุ่งหน้าต่อไป

เขาพบบัวหิมะมากมาย จึงเก็บมา 1 ดอก ทองคำขาวเป็นของชิ้นสุดท้ายที่ต้องไปหา เขาจึงนึกว่าจะไปหาที่ไหน

แบล็ค หันมาให้คำปรึกษา " เราน่าจะไปหาที่ๆเราไม่เคยไปนะท่าน"  ไวท์ยิ้ม "งั้นเราไปกันเถอะ"

เขามุ่งไปทิศใต้ เพราะเป็นที่ๆยังไม่เคยไป เมื่อไปถึง เขาพบทะเลกว้าง เขากับแบล็คจึงเดินทางต่อไป พบเรื่อลำหนึ่ง ใหญ่มาก

จมอยู่ในทะเล (มิพ้นจะเอาเกี่ยวกับไททานิคมาเอี่ยว) มันช่างหรูหรา เขาจึงต้องดำน้ำลงไป พร้อมให้แบล็ครออยู่ข้างบน

เมื่อไปถึง มีทองคำอยู่มากมาย มีอันนึงซึ่งโดดเด่นที่สุด เขาจึงหยิบมา เมื่อได้ของครบทั้ง 7 อย่างเขาจึง....................

เบอร์ตี้บอตต์:
เขาจึงรีบขี่ เจ้าแบล็ค ซึ่งเป็นสัตว์พาหนะที่นางฟ้าได้มอบให้ ..
"อืม ได้ของทุกอย่างครบแล้ว ก็ต้องเอาไปปล่อยที่ลำธารสินะ " ไวท์กล่าวออกมาแล้วหันกลับไปพูดกับแบล็คว่า
"ทีนี้ต้องช่วยให้เจ้านำทางข้าไปยังต้นน้ำลำธารตามที่นางฟ้าผู้เป็นนายเก่าเจ้าบอกด้วยเถอะ "
"กรีซซซ" แบล็คขานรับอย่างยินดี พร้อมพุ่งทะยานไปด้านทิศเหนือของป่า อันเป็นต้นน้ำของลำธารแห่งนี้..
เมื่อ แบล็ค ค่อย ๆ ร่อนลงจอดยังต้นน้ำอย่างนุ่มนวล ไวท์สังเกตุเห็นแสงสีขาวเปล่งส่วางมาแต่ไกล ๆ แต่พอเข้าไปใกล้ไวท์จึงยิ้มออกมาด้วยความยินดี
"ท่านนางฟ้า ท่านนั่นเอง" ไวท์พูด เมื่อได้พบกับนางฟ้าอีกครั้งและเดินเข้าไปหานางฟ้าที่นั่งอยู่ริมลำธารใต้ต้นเมเปิ้ลต้นใหญ่ซึ่งอยู่ไม่ไกลกัน..
"เจ้า ..เจ้าได้ของ มาครบแล้วใช่ไหม" นางฟ้าเอ่ยขี้นมาด้วยน้ำเสียงอันร้อนรน ไวท์ยิ้มพลางยื่นถุงสีขาวใบใหญ่ซึ่งภายในเต็มไปด้วยส่วนผสมของยาถอนพิษทั้ง 7 ชนิดให้
นางฟ้ารับถุงนั้นมาด้วยมืออันสั่นเทา "โอช่างรวดเร็วเหลือเกิน ..งั้นขอข้าดูของหน่อยนะ " นางฟ้าพูดพร้อมกับรีบดูของในถุงอย่างลนลาน ไวท์ก็ได้แต่ยืดอกภูมิใจกับความสามารถของตนเอง พลันที่นางฟ้าก้มดูของในถุงนางก็ยิ้มอย่างพึงพอใจ แต่ในช่วงเสี้ยววินาทีนั้นนางฟ้าก็ได้เหยียดริมฝีปากไปด้านข้างพร้อมแสยะยิ้มออกมา "โอ.. มันช่างเป็นรอยยิ้มที่น่าเกลียดอะไรเช่นนี้ " ไวท์นึกในใจ และขนแขนไวท์ก็ตั้งขึ้นมาโดยเค้าไม่ได้ตั้งใจ 
"หึ หึ ต้องขอบคุณเจ้ามากนะ ที่อุตส่าห์ช่วยหาส่วนผสมพวกนี้มา ลำพังข้าคนเดียวคงหาไม่ได้เองง่าย ๆ ขนาดนี้หรอก หึ หึ หึ " นางฟ้าตนนั้นพูดพร้อมแสยะยิ้มออกมา
"ท่าน ท่าน ท่านพูดอะไรหน่ะ ข้าไม่เข้าใจ "ไวท์พูดด้วยเสียงอันสั่นเทาเมื่อเห็น สิ่งที่อยุ่ตรงหน้าได้เปลี่ยนไปสิ่งที่ไวท์เคยเรียกว่านางฟ้าได้เปลี่ยนไป น้ำเสียงที่เคยอ่อนนุ่มของนางกลับแหบพร่า รูปโฉมของนางที่ดูอ่อนเยาว์ก็เปลี่ยนไป กลายสภาพเป็นนปีศาจในร่างหญิงชราในชุดยาวสีดำคลุมพื่น ไวท์ก็ได้ถอยหลังไปโดยไม่รู้ตัว...
" นี่ไงล่ะ ตัวตนที่แท้จริงของข้าเจ้ามนุษย์โลกเอ้ย.." นางปีศาจพูดด้วยเสียงอันแหบพร่า พร้อมยิ้มให้เห็นฟันดำอันหร่อยหรอที่มีอยุ่ไม่กี่ซี่ ..
"หึ หึ ช่างน่าขันนัก ที่เจ้าคิดว่าของพวกนี้จะช่วยชีวิตคนบนเมืองนี้ได้ หึ หึ " นางพูดพร้อมขยับเข้ามาใกล้ไวท์ "เจ้ารู้ไหมว่าของพวกนี้เอาไว้ทำไม " นางพูดพร้อมส่งสายตากร้าวไปยังไวท์ "ข..ข้า ไม่รู้ แล้วทำไมเจ้าต้องมาหลอกใช้ข้าด้วยล่ะ นังปีศาจ" ไวท์รวบรวมความกล้าตะโกนใส่นางปีศาจ เหงื่อเม็ดใหญ่ผุดขึ้นเต็มใบหน้าของเขา ..
"ก็เพื่อจะเอามาถอนคำสาปของข้าหน่ะสิ หึ หึ " ไวท์ตะลึงค้างพลางคิดว่าเขาได้ทำอะไรลงไปที่ไม่เข้าท่าเสียแล้ว
"จ้าเห็นสารรูปข้าไหมล่ะไวท์ เจ้าเห็นไหมล่ะว่าข้าอัปลักษณ์แค่ไหน แถมอำนาจของข้าก็เริ่มเสื่อมถอยไปนับตั้งแต่ข้าถูกสาปจากผู้พิทักษ์ในดินแดนนี้หน่ะ !!!!
และอีกอย่าง เพราะว่าของพวกนี้ข้าแตะต้องมันไม่ได้หน่ะสิ  หญ้าสีส้ม โสมพันปี ดอกไลแลคสีม่วงกับบัวหิมะ หน่ะบริสุทธิ์เกินกว่าจะข้าเอื้อมถึงได้ เพราะข้าสัมผัสกลีบดอกมันเมื่อไหร ก็จะเฉาตายคามือข้าทันที ส่วน กระดองเต่ากับเลือดมังกรนั้นหน่ะ รู้ไหมมันไม่ยากสำหรับข้าหรอกที่จะได้มันมา..แต่ที่ต้องให้เจ้าไปเอานั้นเพราะว่ามันต้องได้มาจากผุ้ที่มีจิตใจอันบริสุทธิ์กล้าหาญและที่สำคัญต้องเป็นมนุษย์เท่านั้นจึงจะสัมผัสมันได้อีก ..หึ หึ " นางปีศาจพูด ไวท์สั่นสะท้านด้วยความรู้สึกที่สับสน "นี่ข้าทำอะไรลงไป" ไวท์รวบรวมความกล้าและเอ่ยถามกับนางปีศาจอีกครั้ง .." แล้วทำไมเจ้าถึงโดนคำสาปจากผู้พิทักษ์ล่ะ นางปีศาจอัปลักษณ์!!!!" นางปีศาจได้ยินดังนั้นจึงสะบัดชายเสื้อคลุมออกเพียงเล็กน้อย แต่กลับทำให้ร่างที่อยู่ตรงหน้าปลิวไปตามแรงสะบัดจนลงไปนอนกับพื้น
"หึ เจ้ากล้ามากนะที่ถามข้าออกมาเช่นนี้ แต่เมื่อเจ้าอยากรู้ ข้าจะบอกให้เจ้ารู้ก่อนตาย ความจริงแล้ว...................................

Back@White:
นางปีศาจกรีดร้องอย่างสะใจ ดวงตาสีแดงดุจโลหิตส่องประกาย
"เมื่อหลายปีก่อนข้าน่ะ เป็นผู้มีเวทย์มนต์และรักในคุณธรรมมาก แต่มันสิ่งนั้นมาถึงข้าจึงพยายามที่จะไขว่คว้ามันแต่อำนาจของมันทำให้ข้ากลายเป็นปีศาจอยู่ตรงนี้"
ไวท์มองนางปีศาจ ไม่อยากเชื่อสิ่งที่ตนได้ยิน นางปีศาจนี่เคยเป็นผู้เปี่ยมคุณธรรม เหมือนการนึกถึงไอแช้ก นิวตันที่โง่งม หรือว่านักรบที่สู้ไม่เป็น
"ข้าน่ะหาหนทางที่จะกลับคืนเป็นอย่างเดิมมานานแสนนานจนมาเจอเจ้า ไวท์ มนุษย์ผู้บริสุทธิ์เพื่อหาเครื่องรางให้ข้ากลับมาอย่างเดิม"
"แล้วทำไมเจ้าถึงก่อเรื่องละ" ไวท์ถาม
"ข้าต้องการเลือดมนุษย์เท่านั้นที่จะทำให้ข้ามีชีวิตต่อไปได้อย่างสงบ" นางปีศาจลดเสียงลงนำเครื่องรางทั้งหมดไปเทลงในหม้อต้ม
ไวท์หาหนทางที่จะหนีออกไปจากที่นี่ เขามองไปรอบๆเพื่อหาสิ่งที่เขาต้องการจนกระทั้งเจอ ดาบสีเงินส่องประกายในความมืด ไวท์พุ่งตัวออกไปนางปีศาจมองตามเสียงสีแดงพุ่งออกมา ไวท์หยิบดาบตามสัญชาติญาณ ดาบนั้นเคลื่อนที่อย่างรวดเร๊วลำแสงสีแดงนั้นโดนปัดออกไปทันที มันสะทอนกลับไปยังนางปีศาจ
"กรี้ดดดด" เสียงกรีดร้องดังขึ้น ลำแสงนั้นสะทอนเข้าสู่อกของนางปีศาจ เธอดิ้นทุรนทุรายเลือดสีแดงไหลออกมา ไวท์วิ่งไปยังนาง เขายืนค้ำตัวเธอ ดาบสีเงินส่องประกาย เขาพร้อมจะแทงเธอทุกเมื่อ ไวท์พยายามจะแทงลงไปแต่บางสิ่งหยังเขาไว้
จนกระทั่ง...

Mewziiyer:
นกอินทรีย์ตัวใหญ่ เจ้าแบล็คนั่นเอง โผบินมายังหม้อต้มยาใบใหญ่ที่นางปีศาจปรุงไว้
แล้วเจ้าแบล็คก็จิก เหยียบ ทำลายหม้อปรุงยาของนางปีศาจ
"กรี๊ดดดดด"นางปีศาจร้องลั่น "สิ่งที่ข้าทำมาทั้งหมด..... มันกำลังหายไป"นางปีศาจร้องโหยหวน
"เจ้า เจ้า ไอ้นกทรยศ" นางปีศาจว่า ด่าเจ้าแบล็ค ในมือโยกไม้พองวิเศษโบกกัดไปทางนกอินทรย์ร่างใหญ่
"เจ้าคือคนที่กักขังข้า  นางปีศาจ เจ้าไม่ทางจะได้เป็นมนุษย์อีกต่อไป ข้ายอมสละชีพ เพื่อที่เจ้าจะเป็นนางปีศาจที่ชั่วร้าย และเวทมนต์เสื่อมถอยแบบนี้เรื่อยไป"
เจ้าแบล็ค บินตวัดไปมา ใส่นางปีศาจ นางโมโหมาก สะบัดไม้พองไปยังเจ้าแบล็ค มีลำแสงสีแดงพุ่งจากปลายไม้
"งั้นเจ้าก็สมควรตายซะ ตายอีกรอบไง ในเมื่อข้าไม่มีวันกลับมาเป็นเหมือนเดิม เจ้าก็ไม่มีทางเช่นกัน"   "กรีซซซ" ลำแสงนั่นพุ่งออกไปโดนกลางอกนกอินทรีย์จัง ๆ
ด้านของ ไวท์ มองดูเหตุการณ์ด้วยความกลัว ๆ และมึนงง เมื่อได้สติ เขาวิ่งไปขว้าดาบแล้วเสียบเข้าไปที่กลางอกของนางปีศาจ
"อ๊ากกกกกกก... แก แก"และทันใดนั้น....

นำร่อง

[0] ดัชนีข้อความ

[#] หน้าถัดไป

[*] หน้าที่แล้ว