Fans !!! > Fan Fiction [ ฉบับยังไม่สมบูรณ์ ]

03/03/52 นิยาย ฉบับเเต่งเอง( ออกจะเศร้า+เขิน)

(1/3) > >>

~风风~:

เป็นอะไรที่เเปลกคุณเชื่อเรื่องชะตาหรือไม่ใครกันที่เป็นคนกำหนดมัน เเละใครกันที่จะเปลี่ยนชะตาได้
คนผู้นั้นคงวิเศษน่าดู ...ผู้ที่กุมชะตา กำหนดชะตาคือใครกันน่ะ คุณเชื้อเรื่องชะตาไหมล่ะ .. ไม่เชื่อหรือ?
เเล้วคุณจะรู้
ขอนำเสนอเรื่อง...ชะตาของเอฟล์เอ


"อุเเหว่ ~ อุเเหว่ ~"  เสียงใสๆของทารกเพศหญิง
" โอ๋ อย่าร้อง โอ๋อย่าร้องเลยลูก  โอ๋~  เดี๋ยวเเม่จะพาไปหาหมอน่ะลูก   คุณ คุณค่ะ มาดูลูกเราหน่อยเร็ว !! ไม่รู้ลูกเรา เป็น'ไร" เเม่เอ๋ย
"ไหนๆขอพ่อดูหน่อยสิ... เอ๋ ..คุณ จำคำนายก่อนที่ลูกเราจะเกิดได้รึเปล่า" พ่อถาม
"จำได้สิค่ะคุณ ทำไมล่ะ.." เเม่พูดขณะที่ให้ลูกกินนม ผลก็คือลูกเงียบตั้งหน้าตั้งตาดื่มท่าเดียวเลย
"ก็ที่ว่าลูกเราจะมีรักกับใครไม่ได้เลยนั้นจริงมั้ย?" พ่อคิดหนัก
"ไม่จริงมั้งคุณก็...คิดมากไปได้"เเม่กล่าว
"หรือคุณจะให้ผมคิดน้อยๆเข้าไว้ -*-" พ่อกล่าวเสร็จก็เดินจากไป ...ไปทำงาน

พ่อทำงานธุรกิจส่วนตัวเกี่ยวกับรถยี่ห่อ ยาม่าฮ่า  ส่วนเเม่เป็นเเม่บ้าน
ครอบครัวเรามีปากเสียงกับเล็กน้อยเเต่ทุกครังก็...ต่างคนต่างเเยกกันไป
อย่างเช่นคร่านี้ เป็นต้น ฉัน ชื่อ เอฟล์เอ หรือ เรียกว่าเอ ก็ได้ ชื่อนี้ เเม่ตั้งให้เป็น
ชื่อที่เเปลกมาก...เเละฉันก็มีน้องอีกคนหนึ่ง เพศชาย ซึ่งอายุห่างจากฉันรวมเเล้ว 10 ปี
ซึ่งชื่อว่า ทีอาร์ ทีอาร์เป็นเด็กที่จะเอาอะไรก็เอาให้ได้ ฉันต้องยอมน้องตลอด
ซึ่งความอดทนฉันใกล้จะหมดเต็มที...

กริ๊ง~

เสียงนาฬิกาปลุกของฉันเอง ได้เวลาตื่นไปโรงเรียนเเล้วล่ะ ปีนี้ ฉันขึ้น ม.3
เเล้ว ก็คิดถึงเพื่อนอยู่เหมือนกัน ค่อยดูน่ะ ไปโรงเรียนเมื่อไรจะจับกอดเพื่อนให้หมดเลย
ฉันคิดอย่างนั้นก็มีกำลังใจอาบน้ำเเต่งตัวไปโรงเรียน
 ราว หกนาฬิกาสามสิบนาที ฉันก็ออกจากบ้าน โดยเดนเท่าไปโรงเรียน
พ่อกับเเม่ยังไม่ตื่นเลยเช้านี่ยังไม่ได้เจอหน้าพ่อเเม่เลยเพราะ
 ฉันเเยกห้องนอนกับพ่อเเละเเม่ตั้งเเต่จำความได้... :(

ฉันเดินไปเรื่อยๆจน... บรื่น~ บรื่น~  เสียงรถยนต์ดังขึ้น จนฉันตั้งหันไปตามเสียง

"สวัสดี เอ " โถววี้ เพื่อนฉันอีกคน นั้งรถยนต์คันงามผ่านมาโดยมีชายอีกคนนั้งข้าง
ใครหว่า ช่างหล่อใสสุดๆ

"อืม จ๊ะ" ฉันทักกลับ
"มา ! มาขึ้นรถด้วยกัน จะได้ไปรงเรียนพร้อมกัน" โถววี้ กล่าว
"เออ...มะ ไม่เป็นไร" ฉันปฎิเสธ ก็รถหรูสักขนาดนั้น ราคาเหยียบล้านใครจะกล้านั้ง
"มาเถอะครับ โถวอุสาห์ช่วน" ชายผู้นั้งข้างโถวกล่าวเสียงใส
"ก็....ก็... ได้ คะ ค่ะ" ฉันกล่าวพลางเดินไปขึ้นรถ

ในรถ...

"ว่าเเต่คุณชื่อ เอฟล์เอ ใช่ไหมครับ" ผู้ชายที่นั้งข้างโถวถาม
"ใช่ค่ะ "
"อืมม... ผมชื่อเคียส น่ะครับ"
"ค่ะ" ว่าเเล้วฉันก็หันไปมองคนชื่อเคียส ผมเขาสีดำ ตาคมดุดสายฟ้า ดวงตาสีนิส
น่าหลงใหล(เเต่ไม่ใช่กับเอ เเน่) ปากเรียว น่ามอง รวมๆเเล้วจัดอยู่ในขั้นหล่อโคตรค่ะ ;D

"มองผมทำไมอ่ะครับ"เอาล่ะหว่ะถูกถามเเล้วไหมล่ะ
"ก็..." ฉันคิดหนัก ทันใดนั้นเอง โถวก็พูดว่า..
"ติดใจความหล่อเขาใช่ไหมล่ะ"โถวกล่าว
"เปล่า ..ก็...เเค่ไม่เคยเห็นหน้าไม่รู้ว่าเป็นใคร..เท่านั้นเอง" ฉันรีบกล่าวทั้งๆหน้าที่เเดง :o
"อ๋อหรอ ไม่น่าใช่หน่า" โถววี้พูดพร้อมกับยิ้มเจ้าเลห์  ทำเอาฉันหน้าเเดงยิ่งขึ้น

ยังไม่จบจะมาเเต่งต่อ... มาต่อเเล้วค่ะ



ต่อ..ค่ะ

"ก็...ใช่สิก็เราไม่เคยเห็นหน้าจริงๆ" ฉันคาน
"อ๋อ...ไม่เคยเห็นใครหล่อปานนี้ใช่ไหมล่ะ หุหุ" โถวกล่าว  นาน~ เเทงใจเลยคำพูดของเพื่อนฉัน
"เปล่า... อย่างกับว่า โถว เคยเห็นเราชอบใครมาก่อนหรือ?"ฉันพูดพร้อมกับขมวดคิ้ว ก็มันจริงนี่น่า
คนอย่างเอน่ะหรือ..?จะรักใครเป็น ...ไม่ล่ะ เรียนเป็นหลักรักเป็นรอง อีกอย่างยังไม่เคยรู้คำนี้เลยว่ามันมี
ความหมายว่าไง...

"อ่าน่ะ ...เราเองยังไม่เคยเห็นเลย ขนาดเอเขินเรายังไม่เคยเห็น..." โถวพูด เเต่นั้นคือเรื่องจริง
ที่ไม่อาจจะหลีกเหลี่ยงได้
" เอ ...เคียสน่ะเป็นเพื่อนของพี่ชายฉัน...หายสงสัยยัง..?" โถวกล่าวต่อ
"อืมม..."
"น้องๆครับถึงโรงเรียนเเล้ว..." เคียสกล่าวพร้อมกับรอยยิ้มที่อบอุ่น
"บาย..ค่ะพี่เคียส อย่าลืมมารับโถวล่ะ เอ่อ..เเล้วเอด้วย" โถวกล่าว
"อ้าว...เกี่ยวอะไรกับฉันล่ะ"ฉันรีบเเย้ง
"ไป'ทานข้าวเย็นน่ะสิไปเป็นเพื่อนหน่อยน่ะ...น่า..นะน่ะ "โถวอ้อน
"อืมม...ได้"ว่าเเล้วฉันก็ใจอ่อนยอมเพื่อนจนได้

คาบเรียนเเรก...วิชา คณิต

"นักเรียน ..เคารพ" หัวหน้าห้องมีนามว่าเยลลี่ กล่าว
"สา~หวัดดีค่ะ คูณ คูร" ทั้งห้องกล่าว
"เอ้าล่ะค่ะ นักเรียน วันนี้เรียน...." ครรูกล่าวหลักจากนี้ เอก็ไม่ได้ยินเเล้ว
 เพราะเอ มีความคิดที่ล่องลอยไปไกลจากห้องเรียนไปนานเเล้ว
(อย่างนี้จะเรียนเก่งได้ไงล่ะ เอเอ๋ย..)

เลิกเรียน..

กริ๊ง~ กริ๊ง~ กริ๊ง~
"นักเรียนเคารพ" เยลลี่ตะโกน
"ขอบคุณค่ะ/ครับ คุณครู" ทั้งห้องพูด

"ไป..เอ..ไปกินข้าวเย็นกัน เย้.." โถวพูดพร้อมกับเดินลากเเขนเอไปหารถคันหนึ่ง
ซึ่งมีคนขับคนเดิมคือ..เคียส เขาใส่ชุดสูต เท่ดีเเหะ
"สวัสดีครับ เจอกับอีกเนอะ เอ"เคียสพูดพร้อมกับรอยยิ้ม
"อืมม.. สวัสดีค่ะ... พี่ตัวสูงจังเลยน่ะค่ะ" ฉันพูดพร้อมกับยิ้มตอบ :D
" ผมเพิ่งเห็น เอยิ้มครั้งเเรก...ก็ยิ้มสวยดีนี่ครับ"เคียสกล่าวต่อ :D
" นี่! เมื่อไรจะขึ้นรถหา คนรอมันเหนื่อย"โถวพูด >:(
"ครับๆ มาเลย" เคียสตอบกลับ

ในรถ..

" นี่ ..เอไปเที่ยวไหนดี.."โถววี้ถาม
" อืมม..ไป..ไหนก็ได้"ฉันตอบส่งๆ
"งั้นไปขึ้นลิฟฟ์"เคียสกล่าว
"หา!ขึ้นลิฟฟ์เนี่ยน่ะ" จะตะโกน เคียสทำเป็นไม่สนใจกับคำพูด
"ไม่ทราบว่าคุณจะขึ้นชั้นไหนค่ะ" โถวก็รับมุกเคียส
อะไรของสองคนนี้หว่า จะไปขึ้นลิมฟฟ์ เเถมยังถามด้วยว่าเอาชั้นไหน
...เเปลกคน

"ก็ ชั้น...อืม..ชั้นจะรักเอไง ฮ่าๆๆๆๆ " เคียสตอบ
"หา! พี่..เคียส" ฉันตะโกน เพราะอาการตกใจ  :o
ส่วนโถววี้น่ะหรือ นั้งหัวเราะพร้อมกับ
เคียสอยู่นู้น..-*-

"พี่เเค่ล้อเล่น เนอะ..โถว  เอก็คิดมากไปได้"เคียสพูดพร้อมกับ...หัวเราะ
"ค่ะ.?" ฉันตอบรับ พร้อมกับยิ้ม
"อ่า..เอยิ้ม " เคียสพูด
"ใช่ๆ นานๆทีจะเห็นเอยิ้ม ..เอก็ยิ้มสวยนี่น่า" โถวพูด
"ไม่จริงมั้ง" ฉันกล่าว พร้อมกับสายหัวเเรงๆ ทำไงได้อยู่ๆเริ่มร้อน เเปลก...?


ติดตามชมตอนต่อไป ..น่ะค่ะว่า เอจะสามารถรักใครได้หรือ เปล่า


 

love_Ron:
ขอบคุณน่ะค่ะ เอามาลงต่ออีกน่ะ :"D

นึกว่าเด็กร้องอุแหวะ ~ ตกใจหมดเลย ๕๕

~风风~:
ความเดิมตอนที่เเล้ว

เอฟล์เอกับโถววี้ เเละเคียสนัดไปรับประทานอาหารท่ร้านใดร้านหนึ่ง
พวกเขากำลังตักดสินใจกัน

ต่อ ตอน 3 กันเลยน่ะค่ะ

"จริงน่ะ" โถวเเย้ง
"เอ่อ..เเล้วเเต่จะคิด..."ฉันตัดบท ;D
"เอ๊ะนั้น .." เสียงของเคียสอุทาน เพราะมีชายคนหนึ่งโบกรถของเคียสให้หยุด
"ทำไมหรือ?" ฉันกล่าวอย่างสงสัย
"นั้น..พี่ชายฉันมายืนโบกทำไมอ่ะ" โถววี้ถามเคียส ไม่สนใจเสียงที่ฉันพูดเเม้เเต่น้อย :-X
 ว่าเเล้วรถก็เริ่มเข้าไปหา พี่ชายของโถววี้ เเละเเล้วก็จอดลงสนิท พร้อมกับ
พี่ชายของโถววี้เดินมาขึ้นรถ..เเละมานั้งเบอะหลังข้างๆฉัน
เเละรถก็เคลื่อนต่อไป....

"สวัสดีค่ะ..พี่--" ฉันเอ่ย
"ไถนี่ครับ" พี่ของโถววี้กล่าวตอบเสียงใส่
ดูไปก็หน้าคล้าย โถวอยู่หรอก ผิวสีขาว ตาคม ดวงตาสีนิล
ผมดำสนิท  เเต่ทำไมชื่อ เหมือนกับ ไถ่หนี้  ไถ่สินอย่างนี้น่ะ ???

"ชื่อเเปลกดีน่ะค่ะ" ฉันพูดต่อ :)
"อย่างกับคุณ...ชื่อไม่เเปลก..ล่ะ ชื่ออะไรไม่รู้ ชื่อ เอฟล์เอ พิลึก" ไถ่นี่นิสัยเหมือนน้องมันเลยน่ะเนี่ย ;D
พูดมาได้ว่าฉันชื่อ เเปลก ..เเต่มันก็เเปลกจริงนี่หว่า^^
"ของคุณพิลึกมากกว่าเออีก" ฉันไม่ยอมเเพ้
"ถึงพึลึกเเต่ก็ไพเราะ"(ตรงไหนกัน) ไถ่นี่พูดต่อ
"ไถ่หนี้ ไถ่นาเนี่ยอ่ะน่ะ ที่ไพเราะ อยากจะอ้วก" ฉันพูดอย่างเหลือทน
คนอะไรหลงตนเอง ถึงชื่อเราจะไม่ไพเราะมากมายเเต่
ก็ฟังได้กว่าไถ่นาก็เเล้วกัน

"งั้นคุณลงจากรถผมไปเลย" ไถ่นี่สั่ง
"ขับก็ไม่ขับเอง ยังจะบอกอยู่รึว่า...เป็นรถของตนเองน่ะ" ฉันเริ่มโกรธ :o
"นี่!!!!! สองคนนี้หยุดทะเลาะสักทีจะได้ไหมรำคาณ" โถววี้ ตะโกน

parn_hp:
หนุกดีๆๆ  อิอิ :D

~风风~:
มาต่อ ตอน 4 กันเลยค่ะ

"ใช่ครับ ผมเห็นด้วย หยุดเถอะ .. ว่าเเต่ จะไปที่ไหนดีล่ะ" เคียส ชวนเปลี่ยนเรื่อง
"ไม่ไปมันเเล้ว...หมดอารมณ์" ไถนี่กล่าว
 :-X" อืมม..เเล้วเเต่พี่เคียสเเล้วกันค่ะ" ฉันพูดต่อ
"งั้น เคียส นายไปส่งฉันที่บ้าน เเล้วเอารถนี้ ไปส่งยายเอนี่ด้วย ....สงสาร" ไถนี่กล่าววาจา
"ตกลงตามนี้น่ะครับ เอ" เคียสพูดพร้อมกับมองเอ
"ได้..ค่ะ เเล้วเเต่ .. " เอตอบ


ในขณะที่ขับรถ ในรถนั้นก็เกิดความเงียบขึ้นในบันดล
ผ่านไปสักพักรถก็มาจอดหน้าบ้านหลังหนึ่ง
บ้านหลังนั้น มันช่างใหญ่โต กว้างเกินบรรยาย
เหมือนพวกรวยๆเขาอยู่กันเลย ....
นี่..เพื่อนเรารวยขนาดนี้เลยหรือน่ะ
เเล้วโถววี้ก็บอกลาฉัน ขณะที่ ไถนี่ เดินเข้าบ้านไป
ฉันจึงเลื่อนมานั้งเบาะข้างหน้าคู่กับเคียส

"ผมจะพาเอส่งบ้านดีไหมครับ"  เคียสกล่าวพร้อมกับออกรถ
"ได้ค่ะ" ฉันบอกด้วยน้ำเสียเบื่อๆ ถึงกลับไปยังไงก็... :-[


มีเเต่ความเหงาเท่านั้นอยู่ดี เศร้าใจจัง
กลับไปต้องผโดนพ่ออ่าเเน่ๆเลยกลับ
บ้านไม่ตรงเวลาอย่างนี้ ...
นี่ก็ปาไป สิบเจ๊ดนาฬิกาเเล้ว เฮ้ออ....
เอาน่า เราต้องไม่สิ้นหวังสิ ...
อดทนไว้ สู้ๆ
(การให้กำลังใจทำให้ชีวิตเราเเจ่มใส ขึ้น
การตื่นขึ้นมาส่องกระจกพร้อมกับยิ้มทักทายตนเอง พูดให้กำลังใจทำให้
เรารู้สึกดีขึ้น เเก้เหงาเเละเศร้าใจได้ ครึ่งหนึ่ง)

หลังจากผ่านไปได้สักระยะหนึ่ง
เคียสเอ่ยว่า "ผมต้องขอโทษด้วยน่ะครับ เพื่อนผมมึนอารมณ์ไม่ดีใส่เอ "
"ไม่เป็นไรหรอก...เอก็มีส่วนผิด"
"ยังไงผมก็ต้องขอโทษอีกเรื่องนึง คือชวนเอมาเสียเวลา..งั้น ไปร้านไอติมเเถวๆนี่ไหมครับ"
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ อยากกลับบ้านมากกว่า ค่ะ " ฉันพูด
"ว่าเเต่ เอ...บ้านคุณไปทางไหนนำทางไปให้ผมด้วย"
"ได้ค่ะ..."
"ผมได้ยินว่า คุณอ่อน คณิต อังกฤษ  วิทย์หรือครับ" เคียสกว่าต่อ
" พี่เคียสรู้ได้ไงค่ะ" ฉันถามอย่างส่งสัย
"เห็นโถววี้บอกน่ะ..^^"
"อืมม..มันก็ใช่ค่ะ เอไม่เก่งเลย " ฉันท้อใจ
"เอางี้ไหมครับ เดี๋ยวผมเป็นครูให้เอาไหม.. ผมมีเคล็บลับเรียนให้เก่งน่า.."
"จริงหรือค่ะ "ฉันเริ่มสนใจ
"ใช่ สนไหม "  :D
"สนค่ะ สน "ฉันรีบตอบ
"งั้นเอ้าเป็นว่าเสาร์นี่เริ่มเลย เรียนที่บ้านโถววี้เเล้วกัน "
"ก็...เเล้วเเต่"
"ครับ " :D
"นั้น เลี้ยวขวาค่ะ อ่ะ ถึงบ้านเอเเล้ว ขอบคุณที่มาส่งน่ะค่ะ" เอขอบคุณอย่างจริงใจ

ติมตามตอนต่อไปน่ะค่ะ ว่า เคล็บลับการเรียนเก่งคืออะไร
 เเล้วความรักของ เอฟล์เอจะลงเอยอย่างไงติดตามดู

นำร่อง

[0] ดัชนีข้อความ

[#] หน้าถัดไป