Potter Story Webboard [TH]
Fans !!! => Fan Fiction [ ฉบับยังไม่สมบูรณ์ ] => ข้อความที่เริ่มโดย: Harry Potter ที่ 27 มกราคม 2009, 02:56:32 am
-
บทนำ
ปู่ฮะ! ปู่เล่านิทานให้ผมฟังหน่อยสิฮะ เด็กชายผมสีแดงวัย 7 ขวบ ที่กำลังนอนอยู่ใต้ผ้าห่มอันแสนอบอุ่นบนเตียงลูกฟูกอันแสนนุ่มสบายเรียกร้องให้ชายชร
าซึ่งมีผมสีเดียวกันกับหลานตัวน้อยเล่านิทานให้ฟังเหมือนอย่างทุกๆคืน
ได้สิ วันนี้อยากฟังเรื่องไหนดีล่ะ บอกปู่ซิ คุณปู่โรนัล วีสลีย์ถามหลานชายพร้อมส่งยิ้มอันอบอุ่นให้หลาน
ผมอยากฟังนิทานที่เกิดขึ้นจริง ๆ ฮะ คำตอบของหลานทำให้ผู้เป็นปู่อดหัวเราะไม่ได้
ถ้าเป็นเรื่องจริงแล้วจะเรียกว่าเป็นนิทานได้ยังไงล่ะฮึ อาเธอร์ เมื่อได้ยินดังนั้นพ่อหนูน้อยอาเธอร์จึงหน้านิ่วคิ้วขมวด แล้วถามด้วยความไร้เดียงสาว่า
แล้วนิทานมันไม่ใช่เรื่องจริงหรอฮะปู่
ก็ไม่เหมือนสิจ้ะหลาน ปู่ตอบพลางยิ้มอย่างเอ็นดูหลาน
งั้นผมอยากฟังเรื่องจริงที่เป็นนิทานฮะ เด็กน้อยทำท่าเหมือนเข้าใจแล้วตอบมาด้วยท่าทางไร้เดียงสาเช่นเดิมแบบนี้ ทำให้ชายชราต้องทำความเข้าใจกับประโยคนั้นอย่างหนักว่ามันต่างกับประโยคที่หลานตัวน้
อยบอกเขาเมื่อกี้ตรงไหนกันนะ
อืม... ได้เลยปูจะเล่าให้ฟังนะจ้ะ ชายชราตอบเมื่อคิดว่าตัวเองเข้าใจคำพูดของหลานแน่ๆแล้ว
มันเป็นเรื่องของเพื่อนสนิทของปู่สมัยปู่เรียนอยู่ที่ฮอกวอตส์น่ะ ทั้งสองคนทั้งๆที่ดูเหมือนจะไม่รักกันมากมายนัก แต่ก็รักกันมากทีเดียว...
เพื่อนปู่หรอฮะ คนไหนหรอฮะผมเคยเห็นเค้ามั้ย เค้าเคยมาเยี่ยมผมมั้ยฮะ แล้วผมรู้จักเค้ามั้ย เด็กน้อยขัดขึ้นด้วยคำถามเป็นชุด
หึหึ ถ้ารู้จักกันเป็นส่วนตัวก็ไม่หรอกจ้ะ แต่ถ้าเป็นชื่อเค้าหลานก็ต้องร้อง อ๋อ~อ ขึ้นมาทันที และปู่ก็คิดว่าหลานก็คงจะเคยเห็นรูปเขามาบ้างเหมือนกันแหละนะ ปู่ตอบด้วยสีหน้าชื่นชมเพื่อนรัก
จริงหรอฮะ ใครฮะ อาเธอร์ถามขึ้นด้วยความสนใจ
แฮรี่ พอตเตอร์กับเฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์
คำตอบทั้งสองชื่อนี้ทำให้เด็กน้อยถึงกับตาโตด้วยความตื่นเต้น
ปู่รู้จักเค้าสองคนด้วยหรอฮะ แฮรี่ พอตเตอร์กับเฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์คนที่มีรูปอยู่ในกบช็อกโกแลตน่ะหรอฮะ ปู่นี่เจ๋งสุดๆเลย ผมอยากฟังแล้วล่ะฮะ ปู่เล่าเร็วๆสิฮะ ผมสัญญาเลยว่าผมจะไม่หลับก่อนที่ปู่จะเล่าจบ เขาถามปู่รัวและเร็วจนแทบจะไม่ได้หายใจ
อาเธอร์มองปู่อย่างเต็มตาด้วยความชื่นชมที่ปู่เค้าเคยเป็นเพื่อนสนิทกับวีรบุรุษและว
ีรสตรีผู้ก้องโลกเวทย์มนต์ทั้งสองคน แต่แล้วเขาก็นึกขึ้นมาได้ว่าไม่น่าแปลกใจเลย ในเมื่อภารกิจหลายๆอย่างที่มีชื่อของสองคนนี้อยู่ในนั้นมักจะมีชื่อของปู่ร่วมด้วยอย
ู่เสมอ แล้วอีกอย่างเขาก็เคยแกะเจอการ์ดที่มีรูปของปู่ในกบช็อกโกแลตด้วยเหมือนกัน
ได้สิ ปู่จะเล่าให้ฟังเดี๋ยวนี้แหละ
เรื่องมันเริ่มขึ้นตอนที่ปู่ยังเรียนอยู่ที่ฮอกวอตส์ แฮรี่ เฮอร์ไมโอนี่และปู่ไปใช้ชีวิตปิดเทอมของปี6ที่บ้านเลขที่12 กริมโมลเพลสกันจนถึงวันเปิดเทอมของปี7 ตอนนั้นอำนาจของโวลเดอมอร์ได้กลับคืนมาอีกครั้งแล้ว และแฮรี่ก็ยังเป็นเป้าหมายที่สำคัญของโวลเดอมอร์อยู่เหมือนเดิมรวมทั้งทุกๆคนในภาคีก
ับคนรอบข้างแฮรี่ด้วย ดังนั้นเมื่อถึงวันเปิดเทอมสมาชิกในภาคีจึงพากันมาคุ้มกันเราเพื่อขึ้นรถไฟที่สถานีร
ถไฟคิงส์ครอสชานชาลาที่9เศษสามส่วนสี่ ไปที่ฮอกวอตส์
ผู้เป็นปู่หยุดมองหน้าหลานตัวน้อยครู่หนึ่งแล้วเล่าต่อว่า
เอาล่ะ ทีนี้เรื่องวุ่นๆมันก็เริ่มเกิดขึ้นตอนนี้แหละ
To be continue
เดี่ยวมาต่อให้นะ
-
มีรูปทั้ง 3 คนอยู่ในกบช็อกโกแลตด้วย :D ....จะรออ่านต่อไปนะคะ
-
ขอบคุณน่ะค่ะ คุณรอน เป็นปู่คน แล้ว ~ ดีใจออกนอกหน้า :"D
มาแปะ ไว้น่ะค่ะจะมาอ่านต่อ
ยังไม่จบเลย
-
มาต่อเร็วๆนะคะ
จะติดตามรออ่านต่อไปค่ะ...
-
รีบๆมาต่อหน่อยครับ
-
มาต่อนะ
บทที่หนึ่ง
ท่ามกลางบรรยากาศที่จ๊อกแจ๊กจอแจด้วยเสียงบรรดานร.ฮอกวอตส์บริเวณชานชาลาที่เก้าเศษสามส่วนสี่ สถานีรถไฟคิงส์ครอส เพื่อนรักทั้งสามคน แฮรี่ เฮอร์ไมโอนี่ รอน พร้อมด้วยเพื่อนร่วมทางอีกหนึ่งคนจินนี่ วีสลีย์และบรรดาผู้ที่มาส่งหรือเจตนาที่แท้จริงคือมาคุ้มกันกำลังกล่าวคำอำลาต่อกันเ
ป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่เสียงหวูดรถไฟจะดังขึ้นในอีกไม่กี่นาทีต่อจากนี้ ทุกคนต่างยิ้มแย้มแจ่มใสเมื่ออากาศในยามนี้สดใสและไม่มีวี่แววการจู่โจมจากผ่ายใดทั้
งสิ้น
"อยู่แต่ในปราสาท อย่าออกไปข้างนอกหลังค่ำ แล้วก็ทำตัวดีๆอย่าก่อเรื่องวุ่นวายล่ะ" คุณนายวีสลีย์กล่าวเตือนรอนหลังจากที่กอดลาเฮอร์ไมโอนี่เสร็จแล้ว
"โธ่แม่ แม่จำผิดคนรึไง เฟร็ดกับจอร์จน่ะออกจากโรงเรียนไปตั้งปีกว่าแล้วนะ" รอนบ่นแทรกขึ้นมา
คุณนายวีสลีย์ทำจมูกย่นอย่างไม่ค่อยจะพอใจนัก แล้วก็หันไปกอดลาแฮรี่
"โชคดีนะจ้ะ อย่าออกไปเสี่ยงมากเกินไปล่ะ"
"ผู้คนเยอะขนาดนี้ หน้าตาก็สดชื่นแจ่มใสเป็นปกติกันดี วันนี้คงจะไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นแล้วล่ะมั้ง" ลูปินพูดขึ้นมา แต่ไม่เจาะจงว่าพูดกับใคร เหมือนเปรยๆออกมากับตัวเองมากกว่า
"นั่นสิ อีกอย่างอากาศก็กำลังดี ไม่มีท่าว่าฝนจะตกหรือมีอะไรมาทำให้รถไฟไปถึงช้า . . . ดีแล้วล่ะ ยิ่งถึงฮอกวอตส์เร็วเท่าไรก็ยิ่งดีมากเท่านั้น" ท็องส์พูดเสริมขึ้นมา
แต่หลังจากสิ้นเสียงของท็องส์ไปเพียงไม่กี่อึดใจ เสียงจ๊อกแจ๊กจอแจที่อยู่รอบๆตัวพวกเขาทั้งหมดก็เริ่มเงียบสงบลงทันที จนในที่สุดเหลือเพียงแต่เสียงลมพัด ต้นไม้ใบไม้ไหว กับเสียงนกร้องเท่านั้น
"นี่ฉันพูดดังไปหรือไงเนี้ย หรือว่าฉันพูดอะไรผิดไป" ท็องส์เริ่มรู้สึกไม่ดีกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและเริ่มขยับมือไปที่กระเป๋าถือที่เก
็บไม้กายสิทย์ไว้ในนั้น
"ไม่หรอก ไม่มีอะไรผิดไป ดูนั่นสิ" มาดังกัสที่อยู่ทางซ้ายของเธอพูดขึ้นมาอย่างเลื่อนลอย ขณะที่ตานั้นมองไปที่ประตูทางเข้าชานชาลาตาไม่กระพริบ สีหน้าดูเหมือนถูกมนต์สะกดยังไงยังงั้น
ท็องส์มองตามสายตาของมาดังกัสไปและพบเห็นสิ่งที่ทำให้ทุกคนในชานชาลาเงียบไปกันหมด ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นผู้ชายมากกว่าที่อยู่ในอาการอย่างนั้น ส่วนผู้หญิงยังคงซุบซิบนินทากันด้วยเสียงเบาๆ บางคนก็กำลังงงงวยกับอาการของเหล่าเพื่อนชายของตน
แฮรี่ซึ่งยังไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรหันซ้ายหันขวา พบแต่พวกผู้ชายที่ยืนนิ่งอึ้งจ้องไปทางประตูทางเข้า แม้แต่รอนก็จ้องไปที่นั้นตาไม่กระพริบ คงจะมีไม่กี่คนเท่านั้น อย่างเช่นนายวีสลีย์ ลูปิน แมดอาย ส่วนใหญ่ก็จะเป็นผู้ใหญ่กันแล้วทั้งนั้นถึงไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลย ความอยากรู้อยากเห็นของเขาเริ่มทวีขึ้นมาทันทีว่าอะไรกันนะที่อยู่ที่ประตูทางเข้าที
่อยู่ข้างหลังเขานั้น อาจจะเป็นวีล่าที่สวยมากคนหนึ่งหรืออะไรก็ตามแต่ที่มีแต่ผู้ชายเท่านั้นที่หลงใหล และทันทีเขาหันไปมองที่ประตูเขาก็พบว่าตัวเองกำลังยืนนิ่งอึ้งตะลังงันอ้าปากค้างเหม
ือนกับคนอื่นๆเช่นกัน ในความรู้สึกของเขานั้นเหมือนกับว่ามีนางฟ้าองค์หนึ่งมาปรากฏกายอยู่ที่ซุ้มประตูทาง
เข้าชานชาลาเลยก็ไม่ปาน
เด็กสาวสวยน่ารักคนหนึ่งกำลังยืนอยู่ที่ซุ้มประตูด้วยท่าทางเก้ๆกังๆเมื่อรู้สึกตัวว
่าคนทั้งชานชาลาเก้าเศษสามส่วนสี่กำลังจ้องมองมาทางเธอเป็นตาเดียว เธอเป็นเด็กสาวที่มีใบหน้ารูปไข่รับกับดวงตากลมโตสีดำขลับ จมูกโด่งเป็นสัน ปากเรียวเล็กได้รูป ผมยาวตรงสลวยสีดำเป็นธรรมชาติยาวลงมาถึงกลางหลัง ผิวขาวเหลืองนวลละเอียดแบบคนเอเชีย รูปร่างสูงโปร่ง ขาเรียวยาว หุ่นดีพอที่จะเป็นดารานางแบบได้เลยทีเดียว เด็กสาวผู้นี้ยืนอยู่ตรงนั้นเป็นเวลานานจนเธอเหลือบไปเห็นคนๆหนึ่งที่อยู่ใกล้กับทาง
ขึ้นรถไฟและกำลังหันหลังให้เธออยู่ และเมื่อเด็กผู้ชายคนนั้นหันมาสบตากับเธอ เธอก็ยิ้มให้กับเขาอย่างเป็นมิตรแล้วเดินเข้าไปใกล้ด้วยอาการเก้อเขินเล็กๆ
"ฉันเป็นแฟนคลับเธอมาแล้วแล้วล่ะ แต่ฉันไม่กล้าจะเข้ามาคุยกับเธอซะทีน่ะแฮรี่" เธอพูดกับแฮรี่ด้วยคำพูดที่ติดขัดเล็กน้อยและใบหน้าแดงก่ำ และหลังจากพูดจบเธอก็วิ่งกลับไปหิ้วกระเป๋าของเธอแล้วขึ้นรถไฟไปในทันที
"ปู๊นนนนนน . . . ปู๊นนนนนนนนนน"
เสียงหวูดรถไฟเตือนครั้งสุดท้ายดังขึ้น ทำเอาทุกคนที่ยังคงฝันเฟื่องอยู่ตื่นจากภวังค์ขึ้นมาทันที หลังจากนั้นความวุ่นวายโกลาหลกับเสียงจ๊อกแจ๊กจอแจก็กลับคืนมาอีกครั้ง ทั้งนร.ปีหนึ่งจนถึงปีเจ็ดต่างเร่งรีบหิ้วกระเป๋าอันหนักอึ้งของตนขึ้นไปบนรถไฟ และเมื่อนร.คนสุดท้ายกระโดดขึ้นรถไฟในวินาทีสุดท้ายรถไฟก็ออกจากชานชาลาทันที
แฮรี่ รอน เฮอร์ไมโอนี่ และจินนี่ต่างเดินไปยังตู้รถไฟที่พวกเขาได้วางกระเป๋าจองไว้แล้วพลางพูดคุยกันถึงปรา
กฏการณ์ที่ชานชาลาเมื่อกี้นี้
"แฮรี่ นายเห็นเธอมั้ย ให้ตายเหอะ ฉันไม่เคยเห็นใครน่ารักขนาดนี้มาก่อนในชีวิตเลยนะ นายว่ามั้ย" รอนพูดขึ้นมีท่าทางเหมือนคนที่ยังไม่ตื่นจากความฝันดีนัก
"รอน!! เธอไม่คิดว่าเธอน่ะ เว่อเกินไปหน่อยหรอ" เฮอร์ไมโอนี่พูดด้วยน้ำเสียงเหนื่อยใจ
"ไม่นี่เฮอร์ไมโอนี่ ฉันว่ามันก็เหมาะสมแล้วกับผู้หญิงสวยๆน่ารักๆอย่างนั้นน่ะ" เฮอร์ไมโอนี่มีสีหน้าตกใจสุดขีดที่ประโยคที่เพิ่งได้ยินนั้นไม่ได้ออกมาจากปากของรอน
แต่กลับกลายเป็นแฮรี่
"แฮรี่!! เธอก็เป็นไปด้วยหรอเนี้ย" เฮอร์ไมโอนี่แทบจะไม่อยากเชื่อเลยว่าเธอได้ยินแฮรี่พูดประโยคเมื่อกี้นี้ออกมา
"นี่เฮอร์ไมโอนี่ จะเป็นอะไรไปเล่าที่เราสองคนน่ะจะสนใจผู้หญิงน่ารักๆซักคน เออ ถ้าฉันหรือแฮรี่ไปสนใจผู้ชายล่ำๆแมนๆซักคนขึ้นมาล่ะก็ นั่นล่ะถึงจะน่าตกใจ" รอนพูดติดตลกแล้วทั้งเขา แฮรี่และจินนี่หัวเราะเสียงดังออกมาพร้อมกันทันที แต่รู้สึกเหมือนเพื่อนสนิทแสนสวยของพวกเขาจะไม่ตลกด้วยเท่าไรนัก
"ฮึ ผู้ชาย" เฮอร์ไมโอนี่พึมพำเบาๆ
"เธอว่าอะไรนะเฮอร์ไมโอนี่" จินนี่กลั้นหัวเราะเอาไว้แล้วพูดออกมาอย่างยากลำบากก่อนจะกลับไปหัวเราะต่อ
"ไม่มีอะไร"
"มีใครรู้จักสาวน้อยแสนสวยคนนั้นมั้ยล่ะ ว่าไงเฮอร์ไมโอนี่ จินนี่"รอนถามต่ออย่างไม่คิดอะไร
"ไม่รู้สิ ฉันอาจจะไปถามลูน่าให้ว่าเค้าอยู่เรเวนคลอรึเปล่า เธอคงไม่ใช่นร.ใหม่แน่ๆเพราะดูเหมือนจะอายุเท่าๆกับพวกเรานะ" จินนี่วิเคราะห์ขณะเปิดประตูตู้ แล้วเข้าไปนั่งที่นั่นข้างใน
"ได้เรื่องยังไงบอกกันด้วยนะ จินนี่ อยากก็อยากรู้เต็มแก่แล้วล่ะว่าเธอคนนั้นเป็นใคร นายเห็นรึเปล่า เธอเดินเข้ามาทักฉันแล้วบอกว่าเป็นแฟนคลับฉันมานานแล้วนะแต่ไม่กล้ามาทัก ฉันล่ะอยากให้เธอกล้ามาทักฉันเร็วกว่านี้ซักปีสองปีจริงๆเลย จะได้มีเวลาจีบนานๆคบกันนานๆหน่อย มาเจอกันปีนี้ถ้าเธอคนั้นไม่ได้อยู่ปี7ด้วยกันก็คงไม่ค่อยจะได้เจอกันนอกจากทางจดหมา
ย" แฮรี่พูดด้วยความภาคภูมิใจและเสียดายเล็กน้อยแล้วถามต่อว่า "แล้วเธอล่ะเฮอร์ไมโอนี่ รู้จักมั้ย"
"รู้สึกเธอจะสนใจเขาเหลือเกินนะแฮรี่" เฮอร์ไมโอนี่พูดน้ำเสียงเย็นชา
"เฮ้!! เฮอร์ไมโอนี่ เธอจะคิดอะไรมากมายนักน่ะ ก็บอกแล้วไงว่าให้พวกเราสนใจผู้หญิงยังดีกว่าให้พวกเราไปสนใจผู้ชายด้วยกันเป็นไหนๆ. . ." รอนพูดยังไม่จบประโยคดีก็ต้องหยุดก่อนเพราะสายตาอันน่ากลัวของเฮอร์ไมโอนี่
"ฉันไม่เข้าใจเธอจริงๆเลยเฮอร์ไมโอนี่ จะเป็นอะไรกันนักหนา นี่. . . ฉันจะบอกอะไรให้นะ ฉันขอฆ่าตัวตายซะยังจะดีกว่าถ้าวันหนึ่งฉันเกิดหันไปสนใจผู้ชายมากกว่าผู้หญิงน่ะ" แฮรี่ยังคงล้อต่อไปโดยไม่สังเกตสายตาที่ทั้งโกรธ ทั้งผิดหวัง และเสียใจของเฮอร์ไมโอนี่
"ไม่รู้สิ บางทีฉันอาจจะอยากให้เธอสนใจผู้ชายมากกว่าผู้หญิงก็ได้นะแฮรี่" เฮอร์ไมโอนี่พูดโพล่งออกมาด้วยความโกรธ
"อะไรนะ" เด็กหนุ่มสองสหายตะโกนก้องพร้อมกันทำให้เกินเสียงสะท้อนไปมาในตู้รถไฟนั้นเป็นเวลานา
น
"เธอคิดยังงั้นได้ไงน่ะเฮอร์ไมโอนี่" แฮรี่ที่ค่อนข้างตกใจกับประโยคเมื่อกี้พูดขึ้นมาด้วยท่าทางไม่อยากเชื่อ มันทำให้เฮอร์ไมโอนี่รู้สึกตัวว่าเธอชักจะพูดอะไรมากเกินไปหน่อยแล้ว
"เอ่อ... คือ... ฉัน... จริงสิ ฉันต้องไปที่รถไฟตู้หน้าไปสั่งงานพรีเฟ็คนี่นา ฉัน... ฉันคงต้องไปแล้วล่ะนะ แล้วเจอกัน" เฮอร์ไมโอนี่ซึ่งกำลังหน้าแดงด้วยสาเหตุอะไรซักอย่างที่ทั้งสองหนุ่มไม่รู้ รีบเปิดประตู้และวิ่งไปทางหัวรถไฟทันที
"เขาเป็นอะไรของเขานะ" รอนถามขึ้นลอยๆ ด้วยอาการงุนงง
@@@@@@@@@@@@@@@
เฮอร์ไมโอนี่ซึ่งขณะนี้กำลังวิ่งไปตามระเบียงทางเดินของรถไฟกำลังรู้สึกว่าตัวเองหน้
าร้อนผ่าวและเขินอายอย่างไม่เคยรู้สึกมาก่อน ด้วยที่เธอเพิ่งคิดได้ว่าคำตอบของเธอที่จะตอบคำถามของแฮรี่นั้นหมายความว่าอย่างไร
"ก็ฉันแค่อยากจะเป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวในสายตาของเธอนี่" เธอพึมพำคำตอบแล้วก็หน้าร้อนผ่าวขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง
หลังจากเฮอร์ไมโอนี่วิ่งออกจากตู้ไปได้ไม่นานนัก ประตูก็เปิดขึ้นอีกครั้งพร้อมกับร่างๆหนึ่งที่ปรากฏที่หน้าประตู ร่างที่ทำให้คนในตู้ถึงกับนิ่งงันไปทันที...
To be continue
มาต่อใหม่นะ
-
ว้าวๆๆๆๆๆๆ
สนุกดีจัง
มาต่อเร็วๆ นะคะ รออยู่
-
สนุกดีค่ะ
มาต่อเร็วๆนะคะ :-[ :-[
-
สนุกดีค่ะ มาต่อเร็วๆนะ
รออยู่...
-
หนุก ดี ๆๆๆ อิอิ :)
-
สนุกมากเลยค่ะ รีบมาต่อเร็วๆนะค่ะ
อยากอ่านเร็ว
-
สนุกดีค่ะ มาต่อเร็วๆนะ
-
สนุกดีนะคะ
ต่อๆๆๆๆๆ :D :-*
-
ว๊าว หนุกดีค่ะ
แต่ได้เยี่ยมเลยค่ะ :D :D
-
งะ หายไปนานจางเลยอะ
มาต่อเรวๆนะ สนุกมากๆ
-
ว้าวว ว "><
หนุกดี อ่านต่อๆ
อยากรู้อ่าใครคือหญิงสาวคนนั้น =)