Potter Story Webboard [TH]
Potter Story Lobby !!! => ห้องน้ำรวม ! => ข้อความที่เริ่มโดย: avril punk ที่ 31 พฤษภาคม 2009, 12:30:01 pm
-
สวัสดีทุกคน ช่วยให้ความคิดเห็นกันหน่อย มีเรื่องอยากปรึกษาทุกคนเลย คือว่าปีนี่เราอยู่ห้อง3/1เป็นห้องที่เเบบว่าเรียนหนัก เเล้วมีเเต่คนเก่งๆทั้งนั้น เเล้วเเบบว่าเราได้คะเเนนอยู่ในระดับดี เเต่ว่าอยากเก่งกว่าคนอื่น ไม่รู้สิ เราไม่เคยพอใจอะไรเลยสักอย่างหนึ่ง พอได้ดีก็อยากได้ดีกว่านี้ เเล้วเวลาอยู่คนเดียวนะ คะเเนนจะวนเวียนในหัวทุกครั้งเลย เหมือนคนวิกลจริต เเล้วเวลาคุยกับเพื่อน รู้สึกว่าตัวเองเปลี่ยนไป คือ ไม่มีอารมณ์สนุก เเล้วก็เวลาเพื่อนถามการบ้านหรืองานก็ไม่อยากบอกเหมือนเป็นคนนิสัยเห็นเเก่ตัวเลย ตัวเองมันเเย่ คิดอยู่ว่าตัวเองมันเเย่มาก ไม่เคยเป็นเเบบนี้เลย :'( :'( :'(
-
ผ่อนคลายสิคะ ทำอะไรที่ตัวเองชอบ หางานอดิเรกทำเพื่อให้ตัวเองมีเวลาคิดเรื่องอื่นๆ บ้าง
ลองมองเพื่อนๆ มองคนอื่นๆ และสนใจในสิ่งที่พวกเขากำลังทำอยู่สิคะ ถ้าให้ดีก็ไปรวมกลุ่มกันทำกิจกรรมกับพวกเพื่อนๆ
แล้วจะได้รู้ว่า ชีวิตวัยเรียนชีวิตวัยเด็กเป็นอะไรที่สนุกสุดๆ แล้วค่ะ ^^
ฝากไว้นิดนะคะ การเรียนดี เรียนเก่ง ไม่ใช่โลกทั้งโลกของน้องหรอกค่ะ มันยังมีองค์ประกอบอีกหลายๆ อย่าง
ซึ่งแน่หละว่าการเรียนดี เรียนเก่งเป็นบันไดขั้นหนึ่งที่ทำให้ชีวิตประสบความสำเร็จได้ง่ายยิ่งขึ้น
แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าคนเรียนดีเรียนเก่งจะประสบความสำเร็จในชีวิตไปเสียหมดหรอกนะคะ
แต่เคยได้ยินข่าวไหมคะ เด็กที่เรียนเก่งๆ พอเอ็นฯ ไม่ติดแล้วโดดตึกฆ่าตัวตาย หรือการเรียนตกไปนิดหน่อยก็เครียดจนฆ่าตัวตายหนะค่ะ
แบบนี้เรียกว่าฉลาดแต่ในห้องเรียน แต่ไม่มีความฉลาดในการใช้ชีวิตเมื่อต้องออกไปสู่โลกภายนอกเลยนะคะ~
-
รู้ว่ามันแย่ก็เปลี่ยนซิค่ะ !! ^^~
เรื่องแบบนี้มันพูดยากน่ะ มันแล้วแต่มุมมอง และสภาวะ ณ ช่วงนั้นๆ
สำหรับตัวเองไม่ได้เติบโตมาพร้อมกับระบบการศึกษาที่ต้องแข่งกันเรียนเหมือนในปัจจุบัน
จริงๆมันก็มีเรื่องการแข่งกันเรียนบ้าง แต่ว่าตัวเองไม่ได้เลือกที่จะเข้าไปอยู่ในสังคมแบบนั้น .. มันก็เลยสบายๆ
ได้ก็ได้ ตกก็ซ่อม คิดอะไรมากมาย ... และไม่คิดจะเก็บคำพูดของใครมาใส่ใจ เพราะอนาคตไม่ได้อยู่ที่การศึกษาแต่เพียงอย่างเดียว
คุณมีการศึกษาดี เรียนในมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียง เกรดดีก็จริง แต่ทำงานได้หรือไม่นั้นมันเป็นอีกเรื่องหนึ่ง
เพราะได้ยินมาบ่อยมากๆ ว่าเด็กที่จบจากมหา'ลัยที่มีชื่อมากๆบางแห่งเป็นพวกเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ เหอๆ ๆ ๆ ๆ
พล่ามซ่ะยาว เข้าเรื่องดีกว่า :)
อย่างที่บอกตั้งแต่บรรทัดแรกนั่นแหละค่ะ "ถ้ารู้ว่าแย่ก็เปลี่ยนซิค่ะ"
เพราะถ้าน้องรู้ว่าแย่แต่ไม่เปลี่ยนพฤติกรรมมันมีค่าเท่ากัน ถ้าหากน้องจำกัดคำว่า "เก่งกว่าคนอื่นโดยใช้เกรดเป็นตัวตั้ง"
น้องไม่จำเป็นต้องคิดให้รกสมองเลยค่ะ เพราะสิ่งที่น้องทำน่ะ "ถูกแล้ว"
แต่สัจธรรมข้อหนึ่งของธรรมชาติ คือ เหนือฟ้ายังมีฟ้า
วันนี้น้องเก่งกว่าคนอื่นก็จริงๆ แต่ไม่ได้หมายความว่าน้องเก่งตลอดไป
เคยได้ยินคำว่า "แค่คิดว่าเก่งก็ผิดแล้ว" ไหมค่ะ เพราะคนที่คิดว่าตัวเองเก่งแล้วจะเป็นคนที่ไม่รู้จักพัฒนาตนเอง
และเมื่อตัวเองคิดว่าเก่งมากเข้า มันจะตามมาด้วยความยะโสว่า "กูแน่" (ไม่ได้หยาบน่ะ แต่มันชัดเจนที่สุดแล้ว)
กูแน่ตอนเรียนน่ะโอเค เพราะน้องเรียนคนเดียว ไม่มีใครมามีส่วนได้ส่วนเสียในจุดนี้
แต่ถ้าติดกูแน่ไปถึงตอนทำงาน ก็ถูกกันออกจากสังคมในที่สุด
หากแต่สิ่งที่พี่คอมเมนท์ไปมันไม่ใช่อย่างที่น้องคิดอยู่ ... น้องไม่ได้อยากเป็นแบบนั้น
ก็ควรต้องเปลี่ยนพฤติกรรมค่ะ ร่วมกิจกรรมกับเพื่อนบ้าง หยิบยื่นความมีน้ำใจของตัวเองออกไปบ้าง
เพราะพี่ไม่คิดว่าน้องเก่งทุกวิชาหรอก จะไม่เป็นการดีกว่าเหรอที่เราจะช่วยกันเรียน ช่วยกันฉุดขึ้นไปน่ะ
มนุษย์เป็นสัตว์สังคมค่ะ เอาตามจริงมนุษย์ก็สามารถดำรงชีวิตอยู่ได้ด้วยตัวเดียวแหละ
แต่ว่ามันเหนื่อย มันอ้างว้าง มันโดดเดี่ยว และที่สำคัญ มันทำให้เราไม่รู้จักพัฒนาเพราะมันไม่มีกระจกคอยส่องตัวตนที่แท้จริงของตัวเองไง
พี่เคยทำงานในหน่วยงานที่มีหัวหน้าเก่งมากอยู่พักใหญ่
เธอเป็นที่รักของเจ้านาย เพราะเธอบริหารงานเก่งมาก ... ทำกำไรให้บริษัทปีละหลายล้านบาท
และเธอยังเป็นที่รักของลูกค้า ... เพราะเธอรู้จักเอาใจลูกค้าเก่ง
แต่เธอเป็นที่ชิงชังของลูกน้อง เธอไม่เคยสนใจว่าครอบครัวเขาจะเป็นอย่างไร เงินเดือนพอถึงสิ้นเดือนไหม ไม่พอใจก็ตวาดแว๊ดๆ
ชอบพูดจาแดกดันลูกน้องที่ยังไม่ได้มีครอบครัวว่า "ลูกผัวก็ไม่มีจะรีบกลับบ้านทำไมหนักหนา"
และแล้ววันนึงในขณะที่ประชุมอยู่ เธอความดันขึ้น ... ลูกน้องที่เข้าไปช่วยเหลือเธอมีแต่ลูกน้องคนสนิทไม่กี่คน
ลูกน้องส่วนใหญ่ช่วยกันเก็บห้องและถือกระเป๋าเดินออกจากบริษัทไปโดยไม่แม้แต่จะหันมองเธอด้วยซ้ำ ... ซึ่งนั้นก็รวมถึงตัวพี่เองด้วย
อ่านมาถึงจุดนี้แล้ว น้องลองคิดอ่านเอาเองดูน่ะค่ะ ... ว่าควรจะทำอย่างไร
ความเก่งไม่ใช่เรื่องผิดคะ แต่จะเก่งอย่างไรต่างหากที่จะเกิดประโยชน์กับตัวน้องมากที่สุด ^^~
ขออนุญาตวิบัติและหยาบคายคะ
-
เราไม่ต้องไปหมกมุ่นกับมันมากสิ
มีแต่ะทำให้เครียดๆๆๆ ไปมากกว่านี้ การเรียน เราอย่าเอาคนอื่นมาเป็นตัวตั้งว่า
ฉันต้องเก่งกว่าคนนั้น ฉันต้องเก่งกว่าคนนี้ ฉันต้องเหนือกว่าคนนั้น
ชีวิตจริงๆแล้วอ่ะ ไม่ใช่แค่คนในห้องหรอกนะคะ น้อง มันอีกหลายแสนคนค่ะ
เราต้องแข่งกับตัวเราเองค่ะ จัดเวลาดีๆ อย่าไปเครียดอะไรมาก ถ้าเรา
ถึงจุดที่ว่า เฮ้ย! เหนื่อย พักบ้าง เที่ยวบ้าง ฟังเพลงบ้าง อะไรบ้าง~
ที่น้องคิดว่า เออ ทำแล้ว มีความสุข ไม่เครียด ยิ่งเครียด ยิ่งแย่ค่ะ
เรื่องเรียนมันเป็นเรื่องที่เครียดอยู่แล้วค่ะ แต่เราก็ลองมองมันในมุมอื่นว่า
เออ มันคือเกมอย่างนึง อะไรอย่างนี่ คนเก่งกว่าเรามีมากมาย เราก็พยายามมันค่ะ
พยายามทำเท่าที่เราจะทำได้ ไม่ใช่ไปหักโหม แล้วเก็บเอามาเครียด เสียสุขภาพจิตค่ะ
จากที่เรียนรู้เรื่อง มันจะพาลเบลอไปหมดนะคะ พี่เองก็เรียนหนักค่ะ มากด้วย
ม.ปลายสายวิทย์ใครว่าจิ๊บจ๊อย พี่ค้านเต็มที่! แต่พี่ก็เครียดบ้างอะไรบ้าง
แต่ก็ไมได้เก็บเอามาคิดไม่ตกอะไรขนาดนี้ พี่เจอเพื่อนที่มันเก่งแบบ อะไรอะ ?
พ่อแม่เอาอะไรให้มันกิน ทำไมฉลาดอลังการงี้ เออ แต่พี่ไม่ท้ออ่ะ ว่ามันเก่ง
เราต้องเก่งกว่า เราต้อง แน่กว่า มันไม่ใช่อ่ะ เราแค่คิดว่า ทำให้มันดีที่สุด
วันนี้ เกินลิมิตไหม ? วันนี้ เรา หักโหมไปหรือเปล่า ?
สนใจตัวเองหน่อย เครียดไปมีแต่จะเกิดผลเสีย เกรด ไม่ได้วัดว่าคนนั้นเก่ง คนนั้นฉลาด
คนเก่ง คนฉลาดไม่ได้ดีเสมอไป ฉลาดแต่เห็นแก่ตัวมีเยอะแยะค่ะ
สังเกตุได้ตามท้องตลาด - -
สู้เราโง่ แต่เราขยัน เราเป็นคนดี มีคุณธรรม อย่างนี้ ดูมีคุณค่ามากกว่านะคะ
เท่าที่เห็นน้องระบายมานั่น น้องก็บอกว่าน้องมีคะแนนในระดับ ดี
ก็ ดีแล้ว ไม่ใช่เหรอคะ ?
ถ้าเราพอใจในสิ่งที่ตัวเองมี เราก็ไม่ทุกข์ ไม่เครียดหรอกนะคะ[/b]
-
ปีนี้เราก็เป็น อยู่ห้องเก่งที่สุดในชั้น แต่รู้สึกต่างกัน คือเรารู้สึกว่าตัวเองเรียนไม่เก่งเท่าเพื่อนในห้อง กลัวจะสอบเป็นที่โหล่ของห้อง(แต่ก็พอรับได้ เพราะที่
โหล่ในห้องเก่ง) วิธีแก้คือ หาอะไรทำให้ลืม เช่น เล่น กิน นอน ดู เหอะๆ ::)
-
ก็เคยเหมือนกันค่ะ
แบบว่าเป็นเพื่อนสนิทด้วย แล้วเก่งกว่าเรา(ก็นิดหน่อย) แต่มันมีแรงกดดันเยอะ เราเข้าใจดี พยายามทำตัวให้ร่าเริงเข้าไว้
อย่าไปคิดถึงมันมาก(แต่เราก็คิด)
เฮฮาเข้าไว้นะ
-
ผ่อนคลายค่ะ ผ่อนคลาย :D
เครียดมากไม่ดีต่อสุขภาพนะคะ
เราก็เคยเป็นนะ ก็เรื่องแบบตอนสอบไง
เครียดได้แต่อย่าเครียดมาก ถ้าไม่งั้นสุดท้ายเราก็จะมัวแต่คิดมากแบบนั้นตลอด :)
-
ง่ายครับ
ไม่ต้องคิดมากครับ อะไรจะเกิดก็ต้องให้มันเกิดครับ
เพราะว่าเราไม่อาจจะหนีความจริงได้
-
น่าจะลองหากิจกรรมทำ
อย่างเช่นอ่านหลังสือการ์ตูน