Potter Story Webboard [TH]
Potter Story Lobby !!! => ห้องนั่งเล่น ! => ข้อความที่เริ่มโดย: zika ที่ 02 มีนาคม 2009, 05:05:05 pm
-
เป็นประวัติของท้องฟ้า น้ำ และก็ผืนแผ่นดินค่ะ
ไม่รู้ว่าเพื่อนๆเคยอ่านกันแล้วหรือยัง
เราเห็นว่าซึ้งดีก็เลยเอามาฝาก^^
...นานมาแล้ว พื้นดิน ทะเล และทัองฟ้า เป็นเพื่อนรักกันและอยู่ใกล้กันเสมอมา
เมื่อเวลาผ่านไป พื้นดิน และทะเลได้ก่อกำเนิดสิ่งมีชีวิตต่างๆ
ทำให้พื้นดินและทะเลมัวแต่วุ่นวายกับการดุแลเหล่าแมลง ต้นไม้ และ สัตว์นานาชนิด
จนไม่มีเวลามาสนใจท้องฟ้าอย่างเคย ทำให้ท้องฟ้ารู้สึกน้อยใจมาก
และลอยห่างไกลพื้นดินและทะเลออกไปทุกที ทุกที
แต่เพื่อนทั้งสอง ก็ไม่มีท่าทีจะใส่ใจ ท้องฟ้ามีเรื่องราวต้องครุ่นคิดมากมาย
และยิ่งลอยห่างออกไปโดยไม่รู้ตัว จนกระทั่งวันนึง เมื่อพื้นดินสร้างนกได้สำเร็จ
นกได้กางปีกโบยบินออกไป พื้นดิน และทะเลได้รู้ในทันใด
ว่าตอนนี้ท้องฟ้าอยู่ห่างไกลจากพวกเขาเหลือเกิน
พื้นดินและทะเลพยายามส่งเสียงเรียกแต่ท้องฟ้าก็อยู่ไกลกว่าจะได้ยิน
พื้นดินและทะเล ได้แต่เฝ้าเสียใจกับสิ่งที่ตัวเองห่างเหินกับท้องฟ้า
นกตัวแรกจึงได้อาสา พื้นดินและทะเล บินไปบอกท้องฟ้า ว่า พื้นดินและทะเล
คิดถึงท้องฟ้ามากเพียงใด แต่เสียง ร้องของนกก็แผ่วเบาเกินกว่าที่ท้องฟ้าจะได้ยิน
นกจึงกลับมาบอกพื้นดินและทะเลว่า ลูกหลาน ของเขาทุกตัว
จะบินไปส่งข่าวเล่าเรื่องราวของพื้นดินและทะเลให้ท้องฟ้าได้รับรู้
แต่ทะเลและพื้นดิน ยังเศร้าใจถึงความห่างไกลของท้องฟ้า
ทะเลยังคงคร่ำครวญ และ ม้วนตัวเป็นเกลียวคลื่น สูงขึ้น สูงขึ้น
เพื่อให้สูงถึงท้องฟ้า แต่ก็ไม่สูงพอ พื่นดินก็ยกตัวเป็นทิวเขาสูงตระหง่านให้สูงถึงท้องฟ้า
แต่ก็ไม่สูงพอ พระอาทิตย์ผู้เห็นเหตการณ์ตลอด เกิดความสงสาร
จึงแผดเผาทะเลและ พื้นดิน เป็นไอน้ำ เพื่อให้ไอน้ำลอยสูงไปจนถึงท้องฟ้า
เมื่อไอน้ำไปถึงท้องฟ้า ก็ได้เล่าเรื่องราวร้อยพันถึง พื้นดินและ ทะเลคิดถึงท้องฟ้า
มากเพียงใด และได้ก่อตัวเป็นก้อนเมฆรูปร่างต่างๆ เพือเล่าถึง
สิ่งต่างๆ ที่พบเจอ ที่เกิดขึ้นบนพื้นดินและทะเล ให้ท้องฟ้าได้รู้
เมื่อท้องฟ้ารับรู้เรื่องราวต่างๆ ก็ได้บอกแก่ไอน้ำว่า
เขานั้นก็คิดถึงพื้นดินและทะเลมากเช่นกัน แต่คงจะไปหาพื้นดินและทะเล
อย่างเก่าไม่ได้เหมือนเดิม เพราะตัวของเขาเองนั้นกว้างใหญ่เหลือเกิน
และเค้าขอฝากความคิดถึง ไปถึงพื้นดินและทะเล ด้วยสายฝนแห่งความคิดถึง
พื้นดินและทะเลดีใจเหลือเกินที่ท้องฟ้ายังรัก และคิดถึงอยู่เสมอ
ตั้งแต่นั้นมาท้องฟ้าก็ส่งความคิดถึงมาพร้อมๆ กับหยาดฝนบางครั้งก็แอบส่ง
ความเหงาลงมาด้วย ดังนั้นทุกครั้งที่เวลาสายฝยโปรยปรายมาจากท้องฟ้า
เราจึงมักคิดถึงบ้าน หรือคิดถึงใครบางคน ที่เรารักอยู่เสมอ
แต่บางครั้งเราก้รู้สึกเหงาไปกับท้องฟ้าด้วยโดยไม่รู้ตัว ...
เครดิต : โจราคาเฟ่:www.bloggang.com
-
ไม่เคยอ่านมาก่อนค่ะ ก็ สนุกดีน่ะค่ะ
อ่านเเล้วซึ่งค่ะ พยายมติดต่อกัน
เเต่ในปัจุบัน มนุษย์เรามีเครื่องมือที่ทันสมัย
ถึงจะคิดถึงเเต่สามารถติดต่อได้รวดเร็วกว่า
ฟ้า น้ำเเละแผ่นดิน เป็นไหนๆ
ยังไงก็ ขอขอบคุณมากเลยน่ะค่ะ
-
อ่านไปถึงช่วงท้ายๆ น้ำตาคลอกันเลยทีเดียว
แม้จะเป็นเรื่องที่แต่งขึ้น แต่อ่านแล้วก็อินไปด้วยเลย
ขอบคุณค่ะ
-
ขอบคุณทืี่นำมาฝากครับ พอดีอ่านเเล้วครับ
อ่านเเล้ว ก็สนุกดีครับ ซิ้งในบางคำ
-
อืมมมมม ซึ้งดีครับ แนวเรื่องพอที่จะเอาไปเป็นโครงนิยายได้เรื่องนรึงเลยนะครับ
เหอะๆ แต่ตอนนี้ขอสอบก่อน...คาดว่า ปิดเทอมคงจะเอานิยายมาลงให้ได้อ่านกัน(มั้ง)ครับ 555+
-
คิดถึงบ้าน T[]T ตอนอยู่หอไม่เท่าไหร่
แต่ตอนแคมป์สิค่ะ ตอนนั้นไปชลบุรี
ไป english camps ตอนนั้นพายุเข้ามากเลย
ได้ข่าวว่าที่ภาคเหนือก็โดน ตอนนั้นเพื่อนออกมาโทรหาพ่อแม่ใหญ่เลย
ฟางนี่คิดถึงแม่มากเลยค่ะ โทรก็ไม่ติด ขนาดฝนหยุดแล้วยังร้องไห้จะกลับบ้านเลย :"D
-
ว้าววว ซึ้งได้ใจ
ว่าแล้วต้องเกี่ยวกับเรื่องฝน อิอิ
เศร้ามากมาย ขอบคุณนะคะที่นำมาฝากกัน
-
ซึ้งดีเน้อ ท้องฟ้า" ขอบคุณจ้าที่นำมาฝาก :)
-
ซึ้งมากๆเลยค่ะ :( น่าสงสารท้องฟ้า แต่ก็น่าสงสารพื้นดินกะน้ำด้วย สงสารหมดเลย
ขอบคุณนะคะที่นำมาฝาก TT
-
ไม่เคยอ่านที่ไหนเลยครัยเนี่ย
เอามาจากไหนครับ"ซื่ง" จริงๆ
สงสานท้องฟ้าที่อยู่ไกลเพื่อนจังเลย
นะว่าไหม.....อิอิ..
-
ขอบคุณที่นำมาฝากค่ะ